Isaia (اشعياء) 33

SMITH VAN DYKE	Biblia Tysiąclecia
1 ويل لك ايها المخرب وانت لم تخرب وايها الناهب ولم ينهبوك. حين تنتهي من التخريب تخرب وحين تفرغ من النهب ينهبونك.	1 Biada ci, łupieżco, tyś sam nie złupiony, i tobie, grabieżco, sameś nie ograbiony! Kiedy skończysz łupić, wtedy ciebie złupią, gdy grabież zakończysz, ograbią też ciebie.
2 يا رب تراءف علينا. اياك انتظرنا. كن عضدهم في الغدوات. خلاصا ايضا في وقت الشدة.	2 Panie, zmiłuj się nad nami, w Tobie mamy nadzieję! Bądź naszym ramieniem każdego poranka i naszym zbawieniem w czas ucisku.
3 من صوت الضجيج هربت الشعوب. من ارتفاعك تبددت الامم.	3 Na głos Twej groźby uciekają ludy, gdy się podniesiesz, pierzchają narody.
4 ويجنى سلبكم جنى الجراد. كتراكض الجندب يتراكض عليه.	4 Zbierać będą łupy, jak się zbiera szarańczę, rzucać się na nie jak mrowie koników polnych.
5 تعالى الرب لانه ساكن في العلاء. ملأ صهيون حقا وعدلا.	5 Ponad wszystkim jest Pan, bo mieszka na wysokości! Napełni On Syjon prawem i sprawiedliwością.
6 فيكون امان اوقاتك وفرة خلاص وحكمة ومعرفة. مخافة الرب هي كنزه	6 I zawita trwały pokój w jego czasach. Zasobem sił zbawczych - mądrość i wiedza, jego skarbem jest bojaźń Pańska.
7 هوذا ابطالهم قد صرخوا خارجا. رسل السلام يبكون بمرارة.	7 Oto wysłani na zwiady wołają z zewnątrz, płaczą gorzko wysłannicy pokoju.
8 خلت السكك باد عابر السبيل. نكث العهد رذل المدن لم يعتدّ بانسان	8 Opustoszały drogi, przechodniów zabrakło na ścieżkach. Wróg zerwał układy, odrzucił świadków, nie zważał na nikogo.
9 ناحت ذبلت الارض. خجل لبنان وتلف. صار شارون كالبادية. نثر باشان وكرمل	9 Kraj ma żałosny wygląd, marnieje; Liban przestał się zielenić, obumiera; Saron - podobny do pustyni, a Baszan i Karmel są ogołocone.
10 الآن اقوم يقول الرب. الآن اصعد الآن ارتفع.	10 Teraz powstanę - mówi Pan - teraz się podniosę, teraz stanę wysoko.
11 تحبلون بحشيش تلدون قشيشا نفسكم نار تاكلكم.	11 Poczniecie siano, zrodzicie słomę, me tchnienie jak ogień was pożre.
12 وتصير الشعوب وقود كلس اشواكا مقطوعة تحرق بالنار	12 Staną się ludy wypalonym wapnem, jak ścięte ciernie w ogniu spłoną.
13 اسمعوا ايها البعيدون ما صنعت واعرفوا ايها القريبون بطشي.	13 Słuchajcie, najdalsi, co uczyniłem, poznajcie, najbliżsi, mą siłę!
14 ارتعب في صهيون الخطاة. اخذت الرعدة المنافقين. من منا يسكن في نار آكلة. من منا يسكن في وقائد ابدية.	14 Grzesznicy na Syjonie się zlękli, bezbożnych chwyciło drżenie: Kto z nas wytrzyma przy trawiącym ogniu? Kto z nas wytrwa wobec wieczystych płomieni?
15 السالك بالحق والمتكلم بالاستقامة الراذل مكسب المظالم النافض يديه من قبض الرشوة الذي يسد اذنيه عن سمع الدماء ويغمض عينيه عن النظر الى الشر	15 Ten, kto postępuje sprawiedliwie i kto mówi uczciwie, kto odrzuca zyski bezprawne, kto się wzbrania dłońmi przed wzięciem podarku, kto zatyka uszy, by o krwi nie słuchać, kto zamyka oczy, by na zło nie patrzeć -
16 هو في الاعالي يسكن. حصون الصخور ملجأه. يعطى خبزه ومياهه مأمونة	16 ten będzie mieszkał na wysokościach, twierdze na skałach będą jego schronieniem; dostarczą mu chleba, wody mu nie zbraknie.
17 الملك ببهائه تنظر عيناك. تريان ارضا بعيدة.	17 Oczy twe ujrzą króla w całej jego krasie, zobaczą krainę bardzo rozległą.
18 قلبك يتذكر الرعب. اين الكاتب اين الجابي اين الذي عدّ الابراج	18 Serce twe grozę będzie wspominać: Gdzie ten, co liczył? Gdzie ten, co ważył? Gdzie ten, co spisywał twierdze?
19 الشعب الشرس لا ترى. الشعب الغامض اللغة عن الادراك العييّ بلسان لا يفهم.	19 Nie ujrzysz już ludu zuchwałego, ludu o niewyraźnej mowie, nie do uchwycenia uchem, o bełkotliwym i niezrozumiałym języku.
20 انظر صهيون مدينة اعيادنا. عيناك تريان اورشليم مسكنا مطمئنا خيمة لا تنتقل لا تقلع اوتادها الى الابد وشيء من اطنابها لا ينقطع.	20 Patrz na Syjon, miasto naszych świąt! Twe oczy oglądać będą Jeruzalem, siedzibę bezpieczną, namiot nieprzenośny, którego kołków nie wyrwą nigdy ani się żaden jego powróz nie urwie.
21 بل هناك الرب العزيز لنا مكان انهار وترع واسعة الشواطئ. لا يسير فيها قارب بمقذاف وسفينة عظيمة لا تجتاز فيها.	21 Bo właśnie tam mamy Pana potężnego, zamiast rzek o szerokich odnogach. Nie dotrze tam okręt poruszany wiosłami ani się okazalszy statek nie przeprawi: (3a) jego liny obwisną, nie utrzymają prosto swego masztu, nie rozwiną żagla.
22 فان الرب قاضينا. الرب شارعنا. الرب ملكنا هو يخلّصنا.	22 Albowiem Pan jest naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem! On nas zbawi!
23 ارتخت حبالك. لا يشددون قاعدة ساريتهم لا ينشرون قلعا. حينئذ قسم سلب غنيمة كثيرة. العرج نهبوا نهبا.	23 Wtedy rozdzielą łup ogromny, chromi zagrabią zdobycz.
24 ولا يقول ساكن انا مرضت. الشعب الساكن فيها مغفور الاثم	24 Żaden mieszkaniec nie powie: Jestem chory. Lud, który mieszka w Jeruzalem, dostąpi odpuszczenia swoich nieprawości.