Isaia (اشعياء) 27

SMITH VAN DYKE	LXX
1 في ذلك اليوم يعاقب الرب بسيفه القاسي العظيم الشديد لوياثان الحية الهاربة. لوياثان الحية المتحوّية ويقتل التنين الذي في البحر	1 τη ημερα εκεινη επαξει ο θεος την μαχαιραν την αγιαν και την μεγαλην και την ισχυραν επι τον δρακοντα οφιν φευγοντα επι τον δρακοντα οφιν σκολιον και ανελει τον δρακοντα
2 في ذلك اليوم غنوا للكرمة المشتهات	2 τη ημερα εκεινη αμπελων καλος επιθυμημα εξαρχειν κατ' αυτης
3 انا الرب حارسها. اسقيها كل لحظة. لئلا يوقع بها احرسها ليلا ونهارا.	3 εγω πολις ισχυρα πολις πολιορκουμενη ματην ποτιω αυτην αλωσεται γαρ νυκτος ημερας δε πεσειται το τειχος
4 ليس لي غيظ. ليت عليّ الشوك والحسك في القتال فاهجم عليها واحرقها معا.	4 ουκ εστιν η ουκ επελαβετο αυτης τις με θησει φυλασσειν καλαμην εν αγρω δια την πολεμιαν ταυτην ηθετηκα αυτην τοινυν δια τουτο εποιησεν κυριος ο θεος παντα οσα συνεταξεν κατακεκαυμαι
5 او يتمسك بحصني فيصنع صلحا معي. صلحا يصنع معي	5 βοησονται οι ενοικουντες εν αυτη ποιησωμεν ειρηνην αυτω ποιησωμεν ειρηνην
6 في المستقبل يتأصل يعقوب. يزهر ويفرع اسرائيل ويملأون وجه المسكونة ثمارا.	6 οι ερχομενοι τεκνα ιακωβ βλαστησει και εξανθησει ισραηλ και εμπλησθησεται η οικουμενη του καρπου αυτου
7 هل ضربه كضربة ضاربيه او قتل كقتل قتلاه.	7 μη ως αυτος επαταξεν και αυτος ουτως πληγησεται και ως αυτος ανειλεν ουτως αναιρεθησεται
8 بزجر اذ طلّقتها خاصمتها. ازالها بريحه العاصفة في يوم الشرقية.	8 μαχομενος και ονειδιζων εξαποστελει αυτους ου συ ησθα ο μελετων τω πνευματι τω σκληρω ανελειν αυτους πνευματι θυμου
9 لذلك بهذا يكفر اثم يعقوب. وهذا كل الثمر نزع خطيته في جعله كل حجارة المذبح كحجارة كلس مكسرة. لا تقوم السواري ولا الشمسات	9 δια τουτο αφαιρεθησεται η ανομια ιακωβ και τουτο εστιν η ευλογια αυτου οταν αφελωμαι αυτου την αμαρτιαν οταν θωσιν παντας τους λιθους των βωμων κατακεκομμενους ως κονιαν λεπτην και ου μη μεινη τα δενδρα αυτων και τα ειδωλα αυτων εκκεκομμενα ωσπερ δρυμος μακραν
10 لان المدينة الحصينة متوحدة. المسكن مهجور ومتروك كالقفر. هناك يرعى العجل وهناك يربض ويتلف اغصانها.	10 το κατοικουμενον ποιμνιον ανειμενον εσται ως ποιμνιον καταλελειμμενον και εσται πολυν χρονον εις βοσκημα και εκει αναπαυσονται
11 حينما تيبس اغصانها تتكسر فتأتي نساء وتوقدها. لانه ليس شعبا ذا فهم لذلك لا يرحمه صانعه ولا يترأف عليه جابله	11 και μετα χρονον ουκ εσται εν αυτη παν χλωρον δια το ξηρανθηναι γυναικες ερχομεναι απο θεας δευτε ου γαρ λαος εστιν εχων συνεσιν δια τουτο ου μη οικτιρηση ο ποιησας αυτους ουδε ο πλασας αυτους ου μη ελεηση
12 ويكون في ذلك اليوم ان الرب يجني من مجرى النهر الى وادي مصر. وانتم تلقطون واحدا واحدا يا بني اسرائيل.	12 και εσται εν τη ημερα εκεινη συμφραξει κυριος απο της διωρυγος του ποταμου εως ρινοκορουρων υμεις δε συναγαγετε τους υιους ισραηλ κατα ενα ενα
13 ويكون في ذلك اليوم انه يضرب ببوق عظيم فياتي التائهون في ارض اشور والمنفيون في ارض مصر ويسجدون للرب في الجبل المقدس في اورشليم	13 και εσται εν τη ημερα εκεινη σαλπιουσιν τη σαλπιγγι τη μεγαλη και ηξουσιν οι απολομενοι εν τη χωρα των ασσυριων και οι απολομενοι εν αιγυπτω και προσκυνησουσιν τω κυριω επι το ορος το αγιον εν ιερουσαλημ