1 Allora Giobbe continuò a pronunciare i suoi versi e disse: | 1 ετι δε προσθεις ιωβ ειπεν τω προοιμιω |
2 "Viva Dio, che mi nega il mio diritto; l'Onnipotente che mi amareggia l'animo! | 2 ζη κυριος ος ουτω με κεκρικεν και ο παντοκρατωρ ο πικρανας μου την ψυχην |
3 Finché ci sarà in me un soffio di vita e l'alito di Dio nelle mie narici, | 3 η μην ετι της πνοης μου ενουσης πνευμα δε θειον το περιον μοι εν ρισιν |
4 mai le mie labbra diranno falsità né la mia lingua proferirà menzogna. | 4 μη λαλησειν τα χειλη μου ανομα ουδε η ψυχη μου μελετησει αδικα |
5 Lungi da me che io vi dia ragione; fino all'ultimo respiro rivendicherò la mia integrità. | 5 μη μοι ειη δικαιους υμας αποφηναι εως αν αποθανω ου γαρ απαλλαξω μου την ακακιαν |
6 Terrò fermo alla mia innocenza, senza cedere; la mia coscienza non mi rimprovera uno solo dei miei giorni. | 6 δικαιοσυνη δε προσεχων ου μη προωμαι ου γαρ συνοιδα εμαυτω ατοπα πραξας |
7 Che il mio nemico abbia la sorte dell'iniquo, e il mio rivale quella dell'ingiusto! | 7 ου μην δε αλλα ειησαν οι εχθροι μου ωσπερ η καταστροφη των ασεβων και οι επ' εμε επανιστανομενοι ωσπερ η απωλεια των παρανομων |
8 Quale infatti è la speranza dell'empio, quando finirà, quando Dio gli toglierà la vita? | 8 και τις γαρ εστιν ελπις ασεβει οτι επεχει πεποιθως επι κυριον αρα σωθησεται |
9 Ascolterà forse Dio il suo grido, quando lo colpirà la sventura? | 9 η την δεησιν αυτου εισακουσεται κυριος η επελθουσης αυτω αναγκης |
10 Sarà forse l'Onnipotente la sua delizia; invocherà Dio ad ogni istante? | 10 μη εχει τινα παρρησιαν εναντι αυτου η ως επικαλεσαμενου αυτου εισακουσεται αυτου |
11 Vi mostrerò il potere di Dio; non vi nasconderò ciò che dispone l'Onnipotente. | 11 αλλα δη αναγγελω υμιν τι εστιν εν χειρι κυριου α εστιν παρα παντοκρατορι ου ψευσομαι |
12 Ecco, voi tutti l'avete costatato; perché dunque vi perdete in cose vane? | 12 ιδου δη παντες οιδατε οτι κενα κενοις επιβαλλετε |
13 Questa è la sorte che Dio riserva al malvagio e la porzione che i violenti ricevono dall'Onnipotente. | 13 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου κτημα δε δυναστων ελευσεται παρα παντοκρατορος επ' αυτους |
14 Se ha molti figli, saranno per la spada; e i suoi discendenti non avranno pane per sfamarsi. | 14 εαν δε πολλοι γενωνται οι υιοι αυτου εις σφαγην εσονται εαν δε και ανδρωθωσιν προσαιτησουσιν |
15 I superstiti li seppellirà la peste, senza che le sue vedove facciano il lamento. | 15 οι δε περιοντες αυτου εν θανατω τελευτησουσιν χηρας δε αυτων ουθεις ελεησει |
16 Se ammassa l'argento come polvere e fa provvista di vesti come fango, | 16 εαν συναγαγη ωσπερ γην αργυριον ισα δε πηλω ετοιμαση χρυσιον |
17 egli le prepara, ma il giusto le indosserà; e l'argento lo erediterà l'innocente. | 17 ταυτα παντα δικαιοι περιποιησονται τα δε χρηματα αυτου αληθινοι καθεξουσιν |
18 Se costruisce la casa, sarà come ragnatela, come una capanna fatta da un guardiano. | 18 απεβη δε ο οικος αυτου ωσπερ σητες και ωσπερ αραχνη |
19 Si corica ricco, ma è per l'ultima volta; quando apre gli occhi, non avrà più nulla. | 19 πλουσιος κοιμηθεις και ου προσθησει οφθαλμους αυτου διηνοιξεν και ουκ εστιν |
20 I terrori lo assalgono come acque; di notte un uragano lo travolge. | 20 συνηντησαν αυτω ωσπερ υδωρ αι οδυναι νυκτι δε υφειλατο αυτον γνοφος |
21 Lo scirocco lo solleva e se ne va, lo strappa lontano dal suo posto. | 21 αναλημψεται αυτον καυσων και απελευσεται και λικμησει αυτον εκ του τοπου αυτου |
22 Dio lo incalza senza pietà, mentre egli tenta di sfuggire dalla sua mano. | 22 και επιρριψει επ' αυτον και ου φεισεται εκ χειρος αυτου φυγη φευξεται |
23 Si battono le mani su di lui e si fischia contro di lui da ogni parte". | 23 κροτησει επ' αυτου χειρας αυτου και συριει αυτον εκ του τοπου αυτου |