Vangelo secondo Matteo 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA RICCIOTTI | NOVA VULGATA |
---|---|
1 - Gesù, continuando il discorso, parlò di nuovo in parabole e disse: | 1 Et respondens Iesus dixit ite rum in parabolis eis dicens: |
2 «Il regno de' cieli è simile a un re che fece le nozze del suo figliuolo; | 2 “ Similefactum est regnum caelorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 e mandò i suoi servi a chiamar gl'invitati, i quali non vollero venire. | 3 Et misitservos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Mandò altri servi a dire: - Ecco ho preparato il mio convito, i miei buoi e gli animali ingrassati sono ammazzati e tutto è all'ordine; venite alle nozze. - | 4 Iterum misitalios servos dicens: “Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri meiet altilia occisa, et omnia parata; venite ad nuptias”. |
5 Ma quelli, non curandosene se ne andarono, chi alla sua villa e chi al suo traffico; | 5 Illi autemneglexerunt et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam; |
6 altri anzi, presi i servi, li oltraggiarono e uccisero. | 6 reliqui vero tenuerunt servos eius et contumelia affectos occiderunt. |
7 Il re, udito ciò, si adirò e mandò le sue truppe a sterminare quegli omicidii e a bruciare la loro città. | 7 Rex autem iratus est et, missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos etcivitatem illorum succendit. |
8 Allora disse a' suoi servi: - Le nozze son pronte, ma gl'invitati non ne furono degni. | 8 Tunc ait servis suis: “Nuptiae quidem parataesunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni; |
9 Andate sui crocicchi delle strade e quanti trovate, chiamateli alle nozze. - | 9 ite ergo ad exitus viarum, etquoscumque inveneritis, vocate ad nuptias”. |
10 Quei servi, usciti per le strade, radunarono quanti trovarono, cattivi e buoni, e la sala delle nozze fu piena di convitati. | 10 Et egressi servi illi in vias,congregaverunt omnes, quos invenerunt, malos et bonos; et impletae sunt nuptiaediscumbentium. |
11 Il re entrò per vedere quelli che erano a tavola e, avendo notato un uomo che non era in abito da nozze, | 11 Intravit autem rex, ut videret discumbentes, et vidit ibihominem non vestitum veste nuptiali |
12 gli osservò: - Amico, come sei entrato qui senza l'abito da nozze? - Quegli restò senza parola. | 12 et ait illi: “Amice, quomodo hucintrasti, non habens vestem nuptialem?”. At ille obmutuit. |
13 Allora il re disse ai servi: - Legategli le mani e i piedi e gettatelo fuori nel buio; ivi sarà il pianto e lo stridor di denti. - | 13 Tunc dixit rexministris: “Ligate pedes eius et manus et mittite eum in tenebras exteriores:ibi erit fletus et stridor dentium”. |
14 Perchè molti sono i chiamati, ma pochi gli eletti». | 14 Multi enim sunt vocati, pauci veroelecti ”. |
15 Allora i Farisei si ritirarono e tennero consiglio per coglierlo in parole. | 15 Tunc abeuntes pharisaei consilium inierunt, ut caperent eum in sermone. |
16 Gli mandarono i loro discepoli con degli Erodiani per dirgli: «Maestro, sappiamo che sei veritiero e insegni la via di Dio conforme alla verità e non guardi in faccia a nessuno, perchè non badi all'apparenza degli uomini; | 16 Etmittunt ei discipulos suos cum herodianis dicentes: “ Magister, scimus quiaverax es et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo; non enimrespicis personam hominum. |
17 dicci dunque ciò che ti pare: è lecito o no pagare il tributo a Cesare?». | 17 Dic ergo nobis quid tibi videatur: Licet censumdare Caesari an non? ”. |
18 Gesù, capita la loro malizia, disse: «Perchè mi tentate, o ipocriti? | 18 Cognita autem Iesus nequitia eorum, ait: “ Quidme tentatis, hypocritae? |
19 Mostratemi la moneta del tributo». Essi gli presentarono un denaro. | 19 Ostendite mihi nomisma census ”. At illiobtulerunt ei denarium. |
20 Ed egli chiese loro: «Di chi è quest'immagine e l'iscrizione?». | 20 Et ait illis: “ Cuius est imago haec etsuprascriptio? ”. |
21 Gli risposero: «Di Cesare». Soggiunse allora Gesù: «Rendete dunque a Cesare quello che è di Cesare, e a Dio quello che è di Dio». | 21 Dicunt ei: “ Caesaris ”. Tunc ait illis: “ Redditeergo, quae sunt Caesaris, Caesari et, quae sunt Dei, Deo ”. |
22 Ed essi, udita questa risposta, stupirono e, lasciatolo, se n'andarono via. | 22 Et audientesmirati sunt et, relicto eo, abierunt. |
23 In quello stesso giorno vennero a lui i Sadducei, i quali negano che vi sia la resurrezione e lo interrogarono dicendo: | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducaei, qui dicunt non esse resurrectionem,et interrogaverunt eum |
24 «Maestro, Mosè disse: - Se uno muore senza figli, suo fratello sposi la moglie di lui e susciti prole a suo fratello. - | 24 dicentes: “ Magister, Moyses dixit, si quis mortuusfuerit non habens filios, ut ducat frater eius uxorem illius et suscitet semenfratri suo. |
25 Ora c'erano tra noi sette fratelli; il primo prese moglie e morì e, non avendo prole, lasciò la moglie al fratello. | 25 Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta,defunctus est et non habens semen reliquit uxorem suam fratri suo; |
26 Lo stesso fece il secondo e poi il terzo, fino al settimo. | 26 similitersecundus et tertius usque ad septimum. |
27 Ultima fra tutti, morì anche la donna. | 27 Novissime autem omnium mulier defunctaest. |
28 Nella resurrezione adunque di quale dei sette sarà moglie, poichè tutti l'ebbero?». | 28 In resurrectione ergo cuius erit de septem uxor? Omnes enim habuerunteam ”. |
29 Gesù rispose loro: «Voi v'ingannate, perchè non capite nè le Scritture, nè la potenza di Dio. | 29 Respondens autem Iesus ait illis: “ Erratis nescientes Scripturasneque virtutem Dei; |
30 Infatti alla resurrezione nè si ammoglieranno nè si mariteranno, ma saranno come angeli di Dio in cielo. | 30 in resurrectione enim neque nubent neque nubentur, sedsunt sicut angeli in caelo. |
31 Quanto poi alla resurrezione dei morti non avete letto quel che vi fu detto da Dio: | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis,quod dictum est vobis a Deo dicente: |
32 "Io sono il Dio d'Abramo, il Dio di Isacco e il Dio di Giacobbe"? Non è il Dio dei morti, ma dei vivi». | 32 “Ego sum Deus Abraham et Deus Isaac etDeus Iacob”? Non est Deus mortuorum sed viventium ”. |
33 Il popolo, udendo ciò, si meravigliava per la sua dottrina. | 33 Et audientes turbaemirabantur in doctrina eius. |
34 I Farisei, udito che Gesù aveva ridotto al silenzio i Sadducei, si raccolsero insieme, | 34 Pharisaei autem audientes quod silentium imposuisset sadducaeis, conveneruntin unum. |
35 e un d'essi, dottore della legge, gli domandò per tentarlo: | 35 Et interrogavit unus ex eis legis doctor tentans eum: |
36 «Maestro, qual è il più gran comandamento della legge?». | 36 “Magister, quod est mandatum magnum in Lege? ”. |
37 Gesù gli rispose: «" Ama il Signore Dio tuo con tutto il tuo cuore, con tutta la tua anima e con tutta la tua mente ". | 37 Ait autem illi: “ DiligesDominum Deum tuum in toto corde tuo et in tota anima tua et in tota mente tua: |
38 Questo è il più grande e il primo comandamento. | 38 hoc est magnum et primum mandatum. |
39 Il secondo poi è simile a questo: " Amerai il tuo prossimo come te stesso ". | 39 Secundum autem simile est huic: Diligesproximum tuum sicut teipsum. |
40 Su questi due comandamenti si fondano tutta la legge e i Profeti». | 40 In his duobus mandatis universa Lex pendet etProphetae ”. |
41 Ed essendosi radunati i Farisei, Gesù li interrogò | 41 Congregatis autem pharisaeis, interrogavit eos Iesus |
42 dicendo: «Che vi pare del Cristo? E di chi è figlio?». «Di David», gli risposero. | 42 dicens: “ Quid vobis videtur de Christo? Cuius filius est? ”. Dicunt ei: “David ”. |
43 Domandò loro: «Come dunque David in ispirito lo chiama Signore, dicendo: | 43 Ait illis: “ Quomodo ergo David in Spiritu vocat eum Dominumdicens: |
44 - Il Signore ha detto al mio Signore: " Siedi alla mia destra, finchè io abbia posto i tuoi nemici sotto i tuoi piedi " -? | 44 “Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos sub pedibus tuis”? |
45 Se dunque David lo chiama Signore, come può essere suo figlio?». | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius eius est? ”. |
46 E nessuno sapeva risponder nulla; nè da quel giorno nessuno più osò interrogarlo. | 46 Et nemopoterat respondere ei verbum, neque ausus fuit quisquam ex illa die eum ampliusinterrogare. |