Isaiah 58

NEW AMERICAN BIBLE	LXX
1 Cry out full-throated and unsparingly, lift up your voice like a trumpet blast; Tell my people their wickedness, and the house of Jacob their sins.	1 αναβοησον εν ισχυι και μη φειση ως σαλπιγγα υψωσον την φωνην σου και αναγγειλον τω λαω μου τα αμαρτηματα αυτων και τω οικω ιακωβ τας ανομιας αυτων
2 They seek me day after day, and desire to know my ways, Like a nation that has done what is just and not abandoned the law of their God; They ask me to declare what is due them, pleased to gain access to God.	2 εμε ημεραν εξ ημερας ζητουσιν και γνωναι μου τας οδους επιθυμουσιν ως λαος δικαιοσυνην πεποιηκως και κρισιν θεου αυτου μη εγκαταλελοιπως αιτουσιν με νυν κρισιν δικαιαν και εγγιζειν θεω επιθυμουσιν
3 "Why do we fast, and you do not see it? afflict ourselves, and you take no note of it?" Lo, on your fast day you carry out your own pursuits, and drive all your laborers.	3 λεγοντες τι οτι ενηστευσαμεν και ουκ ειδες εταπεινωσαμεν τας ψυχας ημων και ουκ εγνως εν γαρ ταις ημεραις των νηστειων υμων ευρισκετε τα θεληματα υμων και παντας τους υποχειριους υμων υπονυσσετε
4 Yes, your fast ends in quarreling and fighting, striking with wicked claw. Would that today you might fast so as to make your voice heard on high!	4 ει εις κρισεις και μαχας νηστευετε και τυπτετε πυγμαις ταπεινον ινα τι μοι νηστευετε ως σημερον ακουσθηναι εν κραυγη την φωνην υμων
5 Is this the manner of fasting I wish, of keeping a day of penance: That a man bow his head like a reed, and lie in sackcloth and ashes? Do you call this a fast, a day acceptable to the LORD?	5 ου ταυτην την νηστειαν εξελεξαμην και ημεραν ταπεινουν ανθρωπον την ψυχην αυτου ουδ' αν καμψης ως κρικον τον τραχηλον σου και σακκον και σποδον υποστρωση ουδ' ουτως καλεσετε νηστειαν δεκτην
6 This, rather, is the fasting that I wish: releasing those bound unjustly, untying the thongs of the yoke; Setting free the oppressed, breaking every yoke;	6 ουχι τοιαυτην νηστειαν εγω εξελεξαμην λεγει κυριος αλλα λυε παντα συνδεσμον αδικιας διαλυε στραγγαλιας βιαιων συναλλαγματων αποστελλε τεθραυσμενους εν αφεσει και πασαν συγγραφην αδικον διασπα
7 Sharing your bread with the hungry, sheltering the oppressed and the homeless; Clothing the naked when you see them, and not turning your back on your own.	7 διαθρυπτε πεινωντι τον αρτον σου και πτωχους αστεγους εισαγε εις τον οικον σου εαν ιδης γυμνον περιβαλε και απο των οικειων του σπερματος σου ουχ υπεροψη
8 Then your light shall break forth like the dawn, and your wound shall quickly be healed; Your vindication shall go before you, and the glory of the LORD shall be your rear guard.	8 τοτε ραγησεται προιμον το φως σου και τα ιαματα σου ταχυ ανατελει και προπορευσεται εμπροσθεν σου η δικαιοσυνη σου και η δοξα του θεου περιστελει σε
9 Then you shall call, and the LORD will answer, you shall cry for help, and he will say: Here I am! If you remove from your midst oppression, false accusation and malicious speech;	9 τοτε βοηση και ο θεος εισακουσεται σου ετι λαλουντος σου ερει ιδου παρειμι εαν αφελης απο σου συνδεσμον και χειροτονιαν και ρημα γογγυσμου
10 If you bestow your bread on the hungry and satisfy the afflicted; Then light shall rise for you in the darkness, and the gloom shall become for you like midday;	10 και δως πεινωντι τον αρτον εκ ψυχης σου και ψυχην τεταπεινωμενην εμπλησης τοτε ανατελει εν τω σκοτει το φως σου και το σκοτος σου ως μεσημβρια
11 Then the LORD will guide you always and give you plenty even on the parched land. He will renew your strength, and you shall be like a watered garden, like a spring whose water never fails.	11 και εσται ο θεος σου μετα σου δια παντος και εμπλησθηση καθαπερ επιθυμει η ψυχη σου και τα οστα σου πιανθησεται και εση ως κηπος μεθυων και ως πηγη ην μη εξελιπεν υδωρ και τα οστα σου ως βοτανη ανατελει και πιανθησεται και κληρονομησουσι γενεας γενεων
12 The ancient ruins shall be rebuilt for your sake, and the foundations from ages past you shall raise up; "Repairer of the breach," they shall call you, "Restorer of ruined homesteads."	12 και οικοδομηθησονται σου αι ερημοι αιωνιοι και εσται σου τα θεμελια αιωνια γενεων γενεαις και κληθηση οικοδομος φραγμων και τους τριβους τους ανα μεσον παυσεις
13 If you hold back your foot on the sabbath from following your own pursuits on my holy day; If you call the sabbath a delight, and the LORD'S holy day honorable; If you honor it by not following your ways, seeking your own interests, or speaking with malice--	13 εαν αποστρεψης τον ποδα σου απο των σαββατων του μη ποιειν τα θεληματα σου εν τη ημερα τη αγια και καλεσεις τα σαββατα τρυφερα αγια τω θεω σου ουκ αρεις τον ποδα σου επ' εργω ουδε λαλησεις λογον εν οργη εκ του στοματος σου
14 Then you shall delight in the LORD, and I will make you ride on the heights of the earth; I will nourish you with the heritage of Jacob, your father, for the mouth of the LORD has spoken.	14 και εση πεποιθως επι κυριον και αναβιβασει σε επι τα αγαθα της γης και ψωμιει σε την κληρονομιαν ιακωβ του πατρος σου το γαρ στομα κυριου ελαλησεν ταυτα