1 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων | 1 E disse Iddio a me: |
2 υιε ανθρωπου προφητευσον επι τους ποιμενας του ισραηλ προφητευσον και ειπον τοις ποιμεσι ταδε λεγει κυριος κυριος ω ποιμενες ισραηλ μη βοσκουσιν ποιμενες εαυτους ου τα προβατα βοσκουσιν οι ποιμενες | 2 O figliuolo d' uomo, profeta de' pastori d' Israel; profeta, e dirai alli pastori: questo dice lo Signore Iddio guai a' pastori d' Israel, i quali pascevano s medesimi; or non sono pasciute le greggie da' pastori? |
3 ιδου το γαλα κατεσθετε και τα ερια περιβαλλεσθε και το παχυ σφαζετε και τα προβατα μου ου βοσκετε | 3 Voi manicavate lo latte, e coprivatevi di lana, e la bestia ch' era grassa voi uccidevate; e la mia greggia non pascevate. |
4 το ησθενηκος ουκ ενισχυσατε και το κακως εχον ουκ εσωματοποιησατε και το συντετριμμενον ου κατεδησατε και το πλανωμενον ουκ επεστρεψατε και το απολωλος ουκ εζητησατε και το ισχυρον κατειργασασθε μοχθω | 4 E non consolidaste quello animale ch' era infermo, e quello ch' era infermo non sanaste, e quello ch' era rotto non legaste, e quello ch' era gittato non ricoglieste, e quello ch' era perso non cercaste; ma (inanzi) comandavate loro con (grande) austerità e con potenza. |
5 και διεσπαρη τα προβατα μου δια το μη ειναι ποιμενας και εγενηθη εις καταβρωμα πασι τοις θηριοις του αγρου | 5 E le mie pecore sono disperse, però che non ci fu pastore; e sono fatte a divoramento di tutte le (fiere) bestie del campo, e sono disperse. |
6 και διεσπαρη μου τα προβατα εν παντι ορει και επι παν βουνον υψηλον και επι προσωπου πασης της γης διεσπαρη και ουκ ην ο εκζητων ουδε ο αποστρεφων | 6 Le mie greggie errarono in tutti li monti e in ogni colle alto e sopra ogni faccia della terra; e non era chi le richiedesse. |
7 δια τουτο ποιμενες ακουσατε λογον κυριου | 7 E però, o pastori, udite la parola di Dio: |
8 ζω εγω λεγει κυριος κυριος ει μην αντι του γενεσθαι τα προβατα μου εις προνομην και γενεσθαι τα προβατα μου εις καταβρωμα πασι τοις θηριοις του πεδιου παρα το μη ειναι ποιμενας και ουκ εξεζητησαν οι ποιμενες τα προβατα μου και εβοσκησαν οι ποιμενες εαυτους τα δε προβατα μου ουκ εβοσκησαν | 8 Io vivo, dice lo Signore Iddio, però che le mie greggie sono venute in rapina, e le mie pecore in divoramento di tutte le bestie del campo, però che non ci è pastore, e li pastori non addimandarono la mia greggia, ma li pastori pasceano sè medesimi, e non pasceano la mia greggia; |
9 αντι τουτου ποιμενες | 9 e però, pastori, udite la parola di Dio: |
10 ταδε λεγει κυριος κυριος ιδου εγω επι τους ποιμενας και εκζητησω τα προβατα μου εκ των χειρων αυτων και αποστρεψω αυτους του μη ποιμαινειν τα προβατα μου και ου βοσκησουσιν ετι οι ποιμενες αυτα και εξελουμαι τα προβατα μου εκ του στοματος αυτων και ουκ εσονται αυτοις ετι εις καταβρωμα | 10 Questo dice lo Signore Iddio: ecco me sopra li pastori, io richiederò la mia greggia della loro mano, e farolli cessare acciò che non pascano più la mia greggia, e li pastori non pascano più sè medesimi; e libererò la mia greggia della loro bocca, e non sarà più loro in esca. |
11 διοτι ταδε λεγει κυριος ιδου εγω εκζητησω τα προβατα μου και επισκεψομαι αυτα | 11 Però che questo dice lo Signore Iddio: ecco, io medesimo richiederò le mie pecore, e visiterolle. |
12 ωσπερ ζητει ο ποιμην το ποιμνιον αυτου εν ημερα οταν η γνοφος και νεφελη εν μεσω προβατων διακεχωρισμενων ουτως εκζητησω τα προβατα μου και απελασω αυτα απο παντος τοπου ου διεσπαρησαν εκει εν ημερα νεφελης και γνοφου | 12 Sì come visita lo pastore la sua greggia,,nel di quando sarà fatto nel mezzo delle pecore dispartite; così visiterò io le mie pecore (e visiterolle), e leverolle di tutti i luoghi ne' quali furono disperse nel dì del nuvolo e della oscuritade. |
13 και εξαξω αυτους εκ των εθνων και συναξω αυτους απο των χωρων και εισαξω αυτους εις την γην αυτων και βοσκησω αυτους επι τα ορη ισραηλ και εν ταις φαραγξιν και εν παση κατοικια της γης | 13 E menerolle de' popoli, e radunerolle della terra sua; e pascerolle nelli monti e nelli rivi d' Israel, e in tutte le sedie della terra. |
14 εν νομη αγαθη βοσκησω αυτους και εν τω ορει τω υψηλω ισραηλ εσονται αι μανδραι αυτων εκει κοιμηθησονται και εκει αναπαυσονται εν τρυφη αγαθη και εν νομη πιονι βοσκηθησονται επι των ορεων ισραηλ | 14 E pascerolle nelle pasture (gratissime e) abbondevoli, e le loro pasture saranno nelli alti monti d' Israel; e quivi si riposeranno nell' erbe fresche, e pasceranno nelle pasture grasse sopra li monti d'Israel. |
15 εγω βοσκησω τα προβατα μου και εγω αναπαυσω αυτα και γνωσονται οτι εγω ειμι κυριος ταδε λεγει κυριος κυριος | 15 Io pascerò le mie pecore, io le farò andare allo riposo del dormire, dice lo Signore Iddio. |
16 το απολωλος ζητησω και το πλανωμενον επιστρεψω και το συντετριμμενον καταδησω και το εκλειπον ενισχυσω και το ισχυρον φυλαξω και βοσκησω αυτα μετα κριματος | 16 E cercherò (per) quello ch' era perduto, e quello ch' era gittato rimenerò alla casa, e rilegherò quello ch' era (sciolto e) rotto, e quello ch' era infermo io farò sano, e quello che sarà grasso e forte guarderò; e pascerollo nel giudicio. |
17 και υμεις προβατα ταδε λεγει κυριος κυριος ιδου εγω διακρινω ανα μεσον προβατου και προβατου κριων και τραγων | 17 E voi, greggie mie, (siete) questo dice lo Signore Iddio: ecco io farò giudicio tra pecora e pecora, e tra montone e montone. |
18 και ουχ ικανον υμιν οτι την καλην νομην ενεμεσθε και τα καταλοιπα της νομης υμων κατεπατειτε τοις ποσιν υμων και το καθεστηκος υδωρ επινετε και το λοιπον τοις ποσιν υμων εταρασσετε | 18 Or non era assai a voi di pascere le buone pasture? e lo residuo delle pasture conculcaste coi piedi vostri; e conciosia cosa che voi beveste purissime acque (e nette), lo rimanente di quelle acque voi intorbidaste colli piedi. |
19 και τα προβατα μου τα πατηματα των ποδων υμων ενεμοντο και το τεταραγμενον υδωρ υπο των ποδων υμων επινον | 19 E le mie pecore si pascevano di quelle cose che voi avevate conculcato; e quello che voi turbavate colli vostri piedi, quello beveano. |
20 δια τουτο ταδε λεγει κυριος κυριος ιδου εγω διακρινω ανα μεσον προβατου ισχυρου και ανα μεσον προβατου ασθενους | 20 Però questo dice lo Signore Iddio a voi: ecco io medesimo giudico fra pecora grassa e macilenta. |
21 επι ταις πλευραις και τοις ωμοις υμων διωθεισθε και τοις κερασιν υμων εκερατιζετε και παν το εκλειπον εξεθλιβετε | 21 Però che voi le perseguitavi da ogni lato, e ventolavate con le vostre corna tutte le pecore inferme, acciò che si disperdessero. |
22 και σωσω τα προβατα μου και ου μη ωσιν ετι εις προνομην και κρινω ανα μεσον κριου προς κριον | 22 Io salverò la mia greggia, e non sarà oltre [in] rapina; e io giudicherò tra pecora e pecora. |
23 και αναστησω επ' αυτους ποιμενα ενα και ποιμανει αυτους τον δουλον μου δαυιδ και εσται αυτων ποιμην | 23 E risusciterò sopra loro uno pastore lo quale pasca loro, cioè lo mio servo David; egli pascerà quelle, egli sarà loro pastore. |
24 και εγω κυριος εσομαι αυτοις εις θεον και δαυιδ εν μεσω αυτων αρχων εγω κυριος ελαλησα | 24 E io Signore sarò loro Iddio, e lo mio servo David sarà principe nel mezzo di loro; e io Signore hoe parlato. |
25 και διαθησομαι τω δαυιδ διαθηκην ειρηνης και αφανιω θηρια πονηρα απο της γης και κατοικησουσιν εν τη ερημω και υπνωσουσιν εν τοις δρυμοις | 25 E farò con loro lo patto della pace, e farò cessare le bestie pessime della terra; e quelli che àbitano nel deserto, dormiranno securi ne' salti, (che tanto è a dire, quanto bestie salvatiche). |
26 και δωσω αυτους περικυκλω του ορους μου και δωσω τον υετον υμιν υετον ευλογιας | 26 E porrolli Lel circuito del mio colle in benedizione, e farò venire lo vento acquaio nel suo tempo (cioè convenevole); e saranno piove di benedizione. |
27 και τα ξυλα τα εν τω πεδιω δωσει τον καρπον αυτων και η γη δωσει την ισχυν αυτης και κατοικησουσιν επι της γης αυτων εν ελπιδι ειρηνης και γνωσονται οτι εγω ειμι κυριος εν τω συντριψαι με τον ζυγον αυτων και εξελουμαι αυτους εκ χειρος των καταδουλωσαμενων αυτους | 27 E l' arbore del campo darà lo suo frutto, e la terra darà li suoi germogli, e saranno nella sua terra sanza paura; e sapranno ch' io sono Iddio, quando io averò spezzate le catene dello loro giogo, e averolli liberati delle mani del signore loro. |
28 και ουκ εσονται ετι εν προνομη τοις εθνεσιν και τα θηρια της γης ουκετι μη φαγωσιν αυτους και κατοικησουσιν εν ελπιδι και ουκ εσται ο εκφοβων αυτους | 28 E non saranno più in rapina alle genti, e le bestie della terra non li divoreranno; e abiteranno fidatamente sanza niuna paura. |
29 και αναστησω αυτοις φυτον ειρηνης και ουκετι εσονται απολλυμενοι λιμω επι της γης και ου μη ενεγκωσιν ετι ονειδισμον εθνων | 29 E risusciterò loro lo germoglio (giusto e) nominato; e non saranno più mancati di fame nella terra, e nè porteranno più vituperii delle genti. |
30 και γνωσονται οτι εγω ειμι κυριος ο θεος αυτων και αυτοι λαος μου οικος ισραηλ λεγει κυριος | 30 E sapranno ch' io sono lo Signore loro, ed egli mio popolo, casa d' Israel, dice lo Signore (loro) Iddio. |
31 προβατα μου και προβατα ποιμνιου μου εστε και εγω κυριος ο θεος υμων λεγει κυριος κυριος | 31 Ma voi siete mie greggie della mia pastura, e siete uomini; io sono lo vostro Iddio, dice lo Signore Iddio. |