| 1 - | 1 Лихе ім’я і ганьбу успадкує наруга, — так само і грішник двоязичний. |
| 2 μη επαρης σεαυτον εν βουλη ψυχης σου ινα μη διαρπαγη ως ταυρος η ψυχη σου | 2 Пристрастями себе не роз’ятрюй, бо, мов бугай, вони тебе розірвуть, — |
| 3 τα φυλλα σου καταφαγεσαι και τους καρπους σου απολεσεις και αφησεις σεαυτον ως ξυλον ξηρον | 3 їстимеш своє листя й власні плоди погубиш та й станеш, мов те дерево висохле. |
| 4 ψυχη πονηρα απολει τον κτησαμενον αυτην και επιχαρμα εχθρων ποιησει αυτον | 4 Руйнує душа погана того, хто її посідає, для ворогів його посміховиськом робить. |
| 5 λαρυγξ γλυκυς πληθυνει φιλους αυτου και γλωσσα ευλαλος πληθυνει ευπροσηγορα | 5 Уста солодкі помножують прихильників, і язик добромовний побільшує ввічливість. |
| 6 οι ειρηνευοντες σοι εστωσαν πολλοι οι δε συμβουλοι σου εις απο χιλιων | 6 Твої миротворці хай будуть численні, порадник же твій — один на тисячу. |
| 7 ει κτασαι φιλον εν πειρασμω κτησαι αυτον και μη ταχυ εμπιστευσης αυτω | 7 Бажавши мати приятеля, спершу його випробуй — не квапся звірятись на нього; |
| 8 εστιν γαρ φιλος εν καιρω αυτου και ου μη παραμεινη εν ημερα θλιψεως σου | 8 бо буває і друг своєкорисний: він не лишиться при тобі в день горя твого. |
| 9 και εστιν φιλος μετατιθεμενος εις εχθραν και μαχην ονειδισμου σου αποκαλυψει | 9 Буває і приятель, що стає противником і відкриває твою сварливість тобі на сором. |
| 10 και εστιν φιλος κοινωνος τραπεζων και ου μη παραμεινη εν ημερα θλιψεως σου | 10 Буває ще й друг, що з тобою трапезує, та не лишиться з тобою в день горя твого: |
| 11 και εν τοις αγαθοις σου εσται ως συ και επι τους οικετας σου παρρησιασεται | 11 добре тобі — він, ніби другий ти, ще й на челядь твою покрикує, |
| 12 εαν ταπεινωθης εσται κατα σου και απο του προσωπου σου κρυβησεται | 12 а підупадеш, то й обернеться він проти тебе й твого уникатиме обличчя. |
| 13 απο των εχθρων σου διαχωρισθητι και απο των φιλων σου προσεχε | 13 Від ворогів своїх відступись, а й друзів твоїх бережись! |
| 14 φιλος πιστος σκεπη κραταια ο δε ευρων αυτον ευρεν θησαυρον | 14 Вірний приятель — міцна захорона: хто знайшов його, той знайшов скарб. |
| 15 φιλου πιστου ουκ εστιν ανταλλαγμα και ουκ εστιν σταθμος της καλλονης αυτου | 15 Вірному другові немає ціни, і немає ваги, щоб вартість його зважити. |
| 16 φιλος πιστος φαρμακον ζωης και οι φοβουμενοι κυριον ευρησουσιν αυτον | 16 Приятель вірний — то лік життя, і його знайдуть ті, що Господа страхаються. |
| 17 ο φοβουμενος κυριον ευθυνει φιλιαν αυτου οτι κατ' αυτον ουτως και ο πλησιον αυτου | 17 Хто Господа страхається — зміцнює свою дружбу: який він сам, таким і друг його буде. |
| 18 τεκνον εκ νεοτητος σου επιλεξαι παιδειαν και εως πολιων ευρησεις σοφιαν | 18 Сину, повчання приймай уже замолоду, то й знаходитимеш мудрість аж до сивини. |
| 19 ως ο αροτριων και ο σπειρων προσελθε αυτη και αναμενε τους αγαθους καρπους αυτης εν γαρ τη εργασια αυτης ολιγον κοπιασεις και ταχυ φαγεσαι των γενηματων αυτης | 19 Мов той орач або сіяч, приступай до неї і плодів її добрих очікуй: у праці над нею хай трохи потрудишся, а вже незабаром її плоди споживатимеш. |
| 20 ως τραχεια εστιν σφοδρα τοις απαιδευτοις και ουκ εμμενει εν αυτη ακαρδιος | 20 Вона важка для неосвічених, не пристане до неї і легкодухий; |
| 21 ως λιθος δοκιμασιας ισχυρος εσται επ' αυτω και ου χρονιει απορριψαι αυτην | 21 каменем бо важучим над ним вона тяжітиме, тож, не гаявши часу, відкине її він. |
| 22 σοφια γαρ κατα το ονομα αυτης εστιν και ου πολλοις εστιν φανερα | 22 Бо мудрість така, як і її назва; небагатьом вона очевидна. |
| 23 ακουσον τεκνον και εκδεξαι γνωμην μου και μη απαναινου την συμβουλιαν μου | 23 Слухай но, сину, сприйми мою думку, не відкинь моєї поради: |
| 24 και εισενεγκον τους ποδας σου εις τας πεδας αυτης και εις τον κλοιον αυτης τον τραχηλον σου | 24 встроми свої ноги у пута її, а твій карк — у її нашийник; |
| 25 υποθες τον ωμον σου και βασταξον αυτην και μη προσοχθισης τοις δεσμοις αυτης | 25 підстав плечі, щоб нести її, — не гнівайсь на її кайдани; |
| 26 εν παση ψυχη σου προσελθε αυτη και εν ολη δυναμει σου συντηρησον τας οδους αυτης | 26 всією душею приступи до неї, чимдуж дороги її пильнуй: |
| 27 εξιχνευσον και ζητησον και γνωσθησεται σοι και εγκρατης γενομενος μη αφης αυτην | 27 вистежуй її, вишукуй її, і спізнати себе вона дасть; а заволодівши нею, не випускай її, |
| 28 επ' εσχατων γαρ ευρησεις την αναπαυσιν αυτης και στραφησεται σοι εις ευφροσυνην | 28 бо наостанок ти знайдеш у ній спочинок, і раюванням вона тобі стане, |
| 29 και εσονται σοι αι πεδαι εις σκεπην ισχυος και οι κλοιοι αυτης εις στολην δοξης | 29 і пута її будуть тобі захистом могутнім, а нашийник її — шати препишні. |
| 30 κοσμος γαρ χρυσεος εστιν επ' αυτης και οι δεσμοι αυτης κλωσμα υακινθινον | 30 Золоті бо на ній прикраси, її узи плетені з гіяцинту. |
| 31 στολην δοξης ενδυση αυτην και στεφανον αγαλλιαματος περιθησεις σεαυτω | 31 Як пишне убрання, її надягнеш і вінець раювання вкладеш на себе. |
| 32 εαν θελης τεκνον παιδευθηση και εαν επιδως την ψυχην σου πανουργος εση | 32 При бажанні, сину, станеш освіченим, а бувши слухняним, будеш і розумним. |
| 33 εαν αγαπησης ακουειν εκδεξη και εαν κλινης το ους σου σοφος εση | 33 Злюбивши слухати, тим і навчишся, — вухо нахилявши, станеш мудрим. |
| 34 εν πληθει πρεσβυτερων στηθι και τις σοφος αυτω προσκολληθητι | 34 Будь серед збору старших, а хто мудрий — того тримайся. |
| 35 πασαν διηγησιν θειαν θελε ακροασθαι και παροιμιαι συνεσεως μη εκφευγετωσαν σε | 35 Слухай охоче кожну побожну розмову, і приповідок розумних не цурайся. |
| 36 εαν ιδης συνετον ορθριζε προς αυτον και βαθμους θυρων αυτου εκτριβετω ο πους σου | 36 Узрієш розумного — вже зрання спіши до нього, а нога твоя хай його пороги оббиває. |
| 37 διανοου εν τοις προσταγμασιν κυριου και εν ταις εντολαις αυτου μελετα δια παντος αυτος στηριει την καρδιαν σου και η επιθυμια της σοφιας δοθησεται σοι | 37 Вдумуйся у повеління Господні, над завітами його повсякчасно роздумуй; він скріпить твоє серце, і бажана мудрість надасться тобі. |