ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ - Siracide - Sirach 10

LXX	NOVA VULGATA
1 κριτης σοφος παιδευσει τον λαον αυτου και ηγεμονια συνετου τεταγμενη εσται	1 Iudex sapiens instituet populum suum, et principatus sensati stabilis erit.
2 κατα τον κριτην του λαου ουτως και οι λειτουργοι αυτου και κατα τον ηγουμενον της πολεως παντες οι κατοικουντες αυτην	2 Secundum iudicem populi sic et ministri eius, et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea.
3 βασιλευς απαιδευτος απολει τον λαον αυτου και πολις οικισθησεται εν συνεσει δυναστων	3 Rex insipiens perdet populum suum, et civitates inhabitabuntur per sensum potentium.
4 εν χειρι κυριου η εξουσια της γης και τον χρησιμον εγερει εις καιρον επ' αυτης	4 In manu Dei potestas terrae, et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam.
5 εν χειρι κυριου ευοδια ανδρος και προσωπω γραμματεως επιθησει δοξαν αυτου	5 In manu Dei prosperitas hominis, et super faciem scribae imponet honorem suum.
6 επι παντι αδικηματι μη μηνιασης τω πλησιον και μη πρασσε μηδεν εν εργοις υβρεως	6 Pro omni iniuria proximi ne rependas et nihil agas in operibus superbiae.
7 μισητη εναντι κυριου και ανθρωπων υπερηφανια και εξ αμφοτερων πλημμελης η αδικια	7 Odibilis coram Deo est et hominibus superbia, et utrisque execrabilis omnis vexatio.
8 βασιλεια απο εθνους εις εθνος μεταγεται δια αδικιας και υβρεις και χρηματα	8 Regnum a gente in gentem transfertur propter iniustitias et contumelias et divitias dolosas.
9 τι υπερηφανευεται γη και σποδος οτι εν ζωη ερριψα τα ενδοσθια αυτου	9 Avaro autem nihil est scelestius, hic enim et animam suam venalem habet.
10 μακρον αρρωστημα σκωπτει ιατρος και βασιλευς σημερον και αυριον τελευτησει	10 Quid superbit terra et cinis? Quoniam in vita sua proiecit intima sua.
11 εν γαρ τω αποθανειν ανθρωπον κληρονομησει ερπετα και θηρια και σκωληκας	11 Languor prolixior gravat medicum, brevis languor serenat medicum.
12 αρχη υπερηφανιας ανθρωπου αφιστασθαι απο κυριου και απο του ποιησαντος αυτον απεστη η καρδια αυτου	12 Omnis potentatus brevis vita, sic et rex hodie est et cras morietur.
13 οτι αρχη υπερηφανιας αμαρτια και ο κρατων αυτης εξομβρησει βδελυγμα δια τουτο παρεδοξασεν κυριος τας επαγωγας και κατεστρεψεν εις τελος αυτους	13 Cum enim morietur homo, hereditabit serpentes et bestias et vermes.
14 θρονους αρχοντων καθειλεν ο κυριος και εκαθισεν πραεις αντ' αυτων	14 Initium superbiae hominis apostatare a Deo;
15 ριζας εθνων εξετιλεν ο κυριος και εφυτευσεν ταπεινους αντ' αυτων	15 et ab eo, qui fecit illum, recessit cor eius. Quoniam initium omnis peccati est superbia, qui tenuerit illam, ebulliet maledictum, et subvertet eum in finem.
16 χωρας εθνων κατεστρεψεν ο κυριος και απωλεσεν αυτας εως θεμελιων γης	16 Propterea mirabiles fecit Dominus plagas malorum et destruxit eos usque in finem.
17 εξηρεν εξ αυτων και απωλεσεν αυτους και κατεπαυσεν απο γης το μνημοσυνον αυτων	17 Sedes ducum superborum destruxit Deus et sedere fecit mites pro eis.
18 ουκ εκτισται ανθρωποις υπερηφανια ουδε οργη θυμου γεννημασιν γυναικων	18 Radices gentium superbarum eradicavit Deus et plantavit humiles pro ipsis.
19 σπερμα εντιμον ποιον σπερμα ανθρωπου σπερμα εντιμον ποιον οι φοβουμενοι τον κυριον σπερμα ατιμον ποιον σπερμα ανθρωπου σπερμα ατιμον ποιον οι παραβαινοντες εντολας	19 Terras gentium evertit Dominus et perdidit eas usque ad fundamentum.
20 εν μεσω αδελφων ο ηγουμενος αυτων εντιμος και οι φοβουμενοι κυριον εν οφθαλμοις αυτου	20 Arefecit ex ipsis et disperdidit eos et cessare fecit memoriam eorum a terra.
21 -	21 Memoriam superborum perdidit Deus et reliquit memoriam humilium sensu.
22 πλουσιος και ενδοξος και πτωχος το καυχημα αυτων φοβος κυριου	22 Non est creata hominibus superbia, neque iracundia nato mulierum.
23 ου δικαιον ατιμασαι πτωχον συνετον και ου καθηκει δοξασαι ανδρα αμαρτωλον	23 Semen hominum honoratum hoc, quod timet Deum; semen autem hoc exhonorabitur, quod praeterit mandata Domini.
24 μεγισταν και κριτης και δυναστης δοξασθησεται και ουκ εστιν αυτων τις μειζων του φοβουμενου τον κυριον	24 In medio fratrum rector illorum in honore; et, qui timent Dominum, erunt in oculis illius.
25 οικετη σοφω ελευθεροι λειτουργησουσιν και ανηρ επιστημων ου γογγυσει	25 Peregrinus, advena et pauper: timor Dei est gloria eorum.
26 μη σοφιζου ποιησαι το εργον σου και μη δοξαζου εν καιρω στενοχωριας σου	26 Noli despicere hominem iustum pauperem et noli magnificare virum peccatorem divitem.
27 κρεισσων εργαζομενος και περισσευων εν πασιν η περιπατων δοξαζομενος και απορων αρτων	27 Magnus et iudex et potens est in honore, sed non est maior illo, qui timet Deum.
28 τεκνον εν πραυτητι δοξασον την ψυχην σου και δος αυτη τιμην κατα την αξιαν αυτης	28 Servo sensato liberi servient; et vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus.
29 τον αμαρτανοντα εις την ψυχην αυτου τις δικαιωσει και τις δοξασει τον ατιμαζοντα την ζωην αυτου	29 Noli extollere te in faciendo opere tuo et noli gloriari in tempore angustiae tuae.
30 πτωχος δοξαζεται δι' επιστημην αυτου και πλουσιος δοξαζεται δια τον πλουτον αυτου	30 Melior est, qui operatur et abundat in omnibus, quam qui gloriatur et eget pane.
31 ο δεδοξασμενος εν πτωχεια και εν πλουτω ποσαχως και ο αδοξος εν πλουτω και εν πτωχεια ποσαχως	31 Fili, in mansuetudine honora animam tuam et da illi victum cultumque secundum meritum suum.
	32 Peccantem in animam suam quis iustificabit? Et quis honorificabit exhonorantem animam suam?
	33 Est pauper, qui honoratur propter disciplinam et timorem suum, et est homo, qui honorificatur propter substantiam suam.
	34 Qui autem honoratur in paupertate, quanto magis in substantia! Et, qui exhonoratur in substantia, quanto magis in paupertate!