ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 9

LXX	BIBBIA CEI 2008
1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα	1 La sapienza si è costruita la sua casa, ha intagliato le sue sette colonne.
2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν	2 Ha ucciso il suo bestiame, ha preparato il suo vino e ha imbandito la sua tavola.
3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα	3 Ha mandato le sue ancelle a proclamare sui punti più alti della città:
4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν	4 «Chi è inesperto venga qui!». A chi è privo di senno ella dice:
5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν	5 «Venite, mangiate il mio pane, bevete il vino che io ho preparato.
6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν	6 Abbandonate l’inesperienza e vivrete, andate diritti per la via dell’intelligenza».
7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον	7 Chi corregge lo spavaldo ne riceve disprezzo e chi riprende il malvagio ne riceve oltraggio.
8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε	8 Non rimproverare lo spavaldo per non farti odiare; rimprovera il saggio ed egli ti sarà grato.
9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι	9 Da’ consigli al saggio e diventerà ancora più saggio; istruisci il giusto ed egli aumenterà il sapere.
10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης	10 Principio della sapienza è il timore del Signore, e conoscere il Santo è intelligenza.
11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου	11 Per mezzo mio si moltiplicheranno i tuoi giorni, ti saranno aumentati gli anni di vita.
12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν	12 Se sei sapiente, lo sei a tuo vantaggio, se sei spavaldo, tu solo ne porterai la pena.
13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην	13 Donna follia è irrequieta, sciocca e ignorante.
14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις	14 Sta seduta alla porta di casa, su un trono, in un luogo alto della città,
15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων	15 per invitare i passanti che vanno diritti per la loro strada:
16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα	16 «Chi è inesperto venga qui!». E a chi è privo di senno ella dice:
17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου	17 «Le acque furtive sono dolci, il pane preso di nascosto è gustoso».
18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης	18 Egli non si accorge che là ci sono le ombre e i suoi invitati scendono nel profondo del regno dei morti.