1 - | 1 All'uomo i progetti del cuore, ma dal Signore la risposta della lingua. |
2 παντα τα εργα του ταπεινου φανερα παρα τω θεω οι δε ασεβεις εν ημερα κακη ολουνται | 2 Tutte le vie dell'uomo sono pure ai suoi occhi, ma chi esamina gli spiriti è il Signore. |
3 - | 3 Affida al Signore le tue opere e i tuoi progetti si realizzeranno. |
4 - | 4 Ogni opera del Signore è fatta per un fine; anche l'empio, per il giorno di sventura. |
5 ακαθαρτος παρα θεω πας υψηλοκαρδιος χειρι δε χειρας εμβαλων αδικως ουκ αθωωθησεται | 5 Il Signore detesta ogni cuore orgoglioso; sicuramente non sarà impunito. |
6 - | 6 Con la bontà e la fedeltà si espìa il peccato e col timor di Dio ci si allontana dal male. |
7 αρχη οδου αγαθης το ποιειν τα δικαια δεκτα δε παρα θεω μαλλον η θυειν θυσιας | 7 Quando il Signore si compiace delle vie di un uomo, gli riconcilia pure i suoi nemici. |
8 ο ζητων τον κυριον ευρησει γνωσιν μετα δικαιοσυνης οι δε ορθως ζητουντες αυτον ευρησουσιν ειρηνην | 8 E' meglio poco con giustizia che molti beni senza l'equità. |
9 παντα τα εργα του κυριου μετα δικαιοσυνης φυλασσεται δε ο ασεβης εις ημεραν κακην | 9 Il cuore dell'uomo decide la sua strada, ma il Signore consolida il suo passo. |
10 μαντειον επι χειλεσιν βασιλεως εν δε κρισει ου μη πλανηθη το στομα αυτου | 10 C'è un oracolo sulle labbra del re, nel giudizio la sua bocca non prevarica. |
11 ροπη ζυγου δικαιοσυνη παρα κυριω τα δε εργα αυτου σταθμια δικαια | 11 La bilancia e i piatti giusti son del Signore, tutti i pesi del sacco son sua opera. |
12 βδελυγμα βασιλει ο ποιων κακα μετα γαρ δικαιοσυνης ετοιμαζεται θρονος αρχης | 12 I re detestano fare il male, perché con la giustizia il trono si consolida. |
13 δεκτα βασιλει χειλη δικαια λογους δε ορθους αγαπα | 13 Delizia dei re sono le labbra giuste, essi amano chi dice cose rette. |
14 θυμος βασιλεως αγγελος θανατου ανηρ δε σοφος εξιλασεται αυτον | 14 L'ira del re è messaggera di morte, ma l'uomo saggio la placa. |
15 εν φωτι ζωης υιος βασιλεως οι δε προσδεκτοι αυτω ωσπερ νεφος οψιμον | 15 Nella luce del volto del re c'è la vita, il suo favore è come pioggia primaverile. |
16 νοσσιαι σοφιας αιρετωτεραι χρυσιου νοσσιαι δε φρονησεως αιρετωτεραι υπερ αργυριον | 16 E' meglio possedere sapienza che oro e intelligenza più che argento. |
17 τριβοι ζωης εκκλινουσιν απο κακων μηκος δε βιου οδοι δικαιοσυνης ο δεχομενος παιδειαν εν αγαθοις εσται ο δε φυλασσων ελεγχους σοφισθησεται ος φυλασσει τας εαυτου οδους τηρει την εαυτου ψυχην αγαπων δε ζωην αυτου φεισεται στοματος αυτου | 17 La via dei retti è fuggire il male; chi vuol custodire la sua anima sorveglia la sua strada. |
18 προ συντριβης ηγειται υβρις προ δε πτωματος κακοφροσυνη | 18 Davanti alla rovina c'è l'orgoglio, davanti alla caduta lo spirito altero. |
19 κρεισσων πραυθυμος μετα ταπεινωσεως η ος διαιρειται σκυλα μετα υβριστων | 19 Meglio l'umiltà dello spirito coi poveri che una parte della preda coi superbi. |
20 συνετος εν πραγμασιν ευρετης αγαθων πεποιθως δε επι θεω μακαριστος | 20 Chi sta attento alla parola trova il bene, e chi confida nel Signore è beato. |
21 τους σοφους και συνετους φαυλους καλουσιν οι δε γλυκεις εν λογω πλειονα ακουσονται | 21 Chi è saggio di cuore è proclamato intelligente e la dolcezza delle labbra aumenta il valore. |
22 πηγη ζωης εννοια τοις κεκτημενοις παιδεια δε αφρονων κακη | 22 Sorgente di vita è la sapienza per chi l'ha, castigo degli stolti è la stoltezza. |
23 καρδια σοφου νοησει τα απο του ιδιου στοματος επι δε χειλεσιν φορεσει επιγνωμοσυνην | 23 Il cuore del saggio fa intelligente la sua bocca e alle sue labbra aggiunge prestigio. |
24 κηρια μελιτος λογοι καλοι γλυκασμα δε αυτων ιασις ψυχης | 24 Un favo di miele son le parole amabili, dolci per l'anima e salutari per le ossa. |
25 εισιν οδοι δοκουσαι ειναι ορθαι ανδρι τα μεντοι τελευταια αυτων βλεπει εις πυθμενα αδου | 25 Agli occhi dell'uomo una strada sembra retta, ma all'altro capo ci son sentieri di morte. |
26 ανηρ εν πονοις πονει εαυτω και εκβιαζεται εαυτου την απωλειαν ο μεντοι σκολιος επι τω εαυτου στοματι φορει την απωλειαν | 26 L'appetito del lavoratore lavora per lui, perché su lui fa forza la sua bocca. |
27 ανηρ αφρων ορυσσει εαυτω κακα επι δε των εαυτου χειλεων θησαυριζει πυρ | 27 L'uomo da niente prepara il male e sopra le sue labbra c'è come un fuoco ardente. |
28 ανηρ σκολιος διαπεμπεται κακα και λαμπτηρα δολου πυρσευει κακοις και διαχωριζει φιλους | 28 L'uomo tortuoso fa nascer la discordia e chi diffama divide gli amici. |
29 ανηρ παρανομος αποπειραται φιλων και απαγει αυτους οδους ουκ αγαθας | 29 L'uomo violento seduce il suo prossimo e lo conduce per una via non buona. |
30 στηριζων οφθαλμους αυτου λογιζεται διεστραμμενα οριζει δε τοις χειλεσιν αυτου παντα τα κακα ουτος καμινος εστιν κακιας | 30 Chi fa occhiolino trama cose false, chi comprime le labbra compie il male. |
31 στεφανος καυχησεως γηρας εν δε οδοις δικαιοσυνης ευρισκεται | 31 Corona di gloria è la canizie; si trova sul sentiero della giustizia. |
32 κρεισσων ανηρ μακροθυμος ισχυρου ο δε κρατων οργης κρεισσων καταλαμβανομενου πολιν | 32 E' meglio un uomo lento all'ira che un eroe, e chi domina il suo spirito val più di chi conquista una città. |
33 εις κολπους επερχεται παντα τοις αδικοις παρα δε κυριου παντα τα δικαια | 33 Nel cavo della veste si getta la sorte, ma tutta la decisione viene dal Signore. |