1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Job tomó la palabra y dijo: |
2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις | 2 ¿Hasta cuándo afligiréis mi alma y a palabras me acribillaréis? |
3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι | 3 Ya me habéis insultado por diez veces, me habéis zarandeado sin reparo. |
4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου | 4 Aunque de hecho hubiese errado, en mí solo quedaría mi yerro. |
5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει | 5 Si es que aún queréis triunfar de mí y mi oprobio reprocharme, |
6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν | 6 sabed ya que es Dios quien me hace entuerto, y el que en su red me envuelve. |
7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα | 7 Si grito: ¡Violencia!, no obtengo respuesta; por más que apelo, no hay justicia. |
8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο | 8 El ha vallado mi ruta para que yo no pase, ha cubierto mis senderos de tinieblas. |
9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου | 9 Me ha despojado de mi gloria, ha arrancado la corona de mi frente. |
10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου | 10 Por todas partes me mina y desaparezco, arranca como un árbol mi esperanza. |
11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον | 11 Enciende su ira contra mí, me considera su enemigo. |
12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι | 12 En masa sus huestes han llegado, su marcha de asalto han abierto contra mí, han puesto cerco a mi tienda. |
13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν | 13 A mis hermanos ha alejado de mí, mis conocidos tratan de esquivarme. |
14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου | 14 Parientes y deudos ya no tengo, los huéspedes de mi casa me olvidaron. |
15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων | 15 Por un extraño me tienen mis criadas, soy a sus ojos un desconocido. |
16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο | 16 Llamo a mi criado y no responde, aunque le implore con mi propia boca. |
17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου | 17 Mi aliento repele a mi mujer, fétido soy para los hijos de mi vientre. |
18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν | 18 Hasta los chiquillos me desprecian, si me levanto, me hacen burla. |
19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι | 19 Tienen horror de mí todos mis íntimos, los que yo más amaba se han vuelto contra mí. |
20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται | 20 Bajo mi piel mi carne cae podrida, mis huesos se desnudan como dientes. |
21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν | 21 ¡Piedad, piedad de mí, vosotros mis amigos, que es la mano de Dios la que me ha herido! |
22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε | 22 ¿Por qué os cebáis en mí como hace Dios, y no os sentís ya ahítos de mi carne? |
23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα | 23 ¡Ojalá se escribieran mis palabras, ojalá en monumento se grabaran, |
24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι | 24 y con punzón de hierro y buril, para siempre en la roca se esculpieran! |
25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης | 25 Yo sé que mi Defensor está vivo, y que él, el último, se levantará sobre el polvo. |
26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη | 26 Tras mi despertar me alzará junto a él, y con mi propia carne veré a Dios. |
27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω | 27 Yo, sí, yo mismo le veré, mis ojos le mirarán, no ningún otro. ¡Dentro de mí languidecen mis entrañas! |
28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω | 28 Y si vosotros decís: «¿Cómo atraparle, qué pretexto hallaremos contra él?», |
29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη | 29 temed la espada por vosotros mismos, pues la ira se encenderá contra las culpas y sabréis que hay un juicio. |