1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει | 1 And Zophar the Naamathite spoke out and said: |
2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος | 2 Should not the man of many words be answered, or must the garrulous man necessarily be right? |
3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι | 3 Shall your babblings keep men silent, and shall you deride and no one give rebuke? |
4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου | 4 Shall you say: "My teaching is pure, and I am clean in your sight"? |
5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου | 5 But oh, that God would speak, and open his lips against you, |
6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας | 6 And tell you that the secrets of wisdom are twice as effective: So you might learn that God will make you answer for your guilt. |
7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ | 7 Can you penetrate the designs of God? Dare you vie with the perfection of the Almighty? |
8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας | 8 It is higher than the heavens; what can you do? It is deeper than the nether world; what can you know? |
9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης | 9 It is longer than the earth in measure, and broader than the sea. |
10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας | 10 If he seize and imprison or call to judgment, who then can say him nay? |
11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται | 11 For he knows the worthlessness of men and sees iniquity; will he then ignore it? |
12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη | 12 Will empty man then gain understanding, and the wild jackass be made docile? |
13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον | 13 If you set your heart aright and stretch out your hands toward him, |
14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω | 14 If you remove all iniquity from your conduct, and let not injustice dwell in your tent, |
15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης | 15 Surely then you may lift up your face in innocence; you may stand firm and unafraid. |
16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση | 16 For then you shall forget your misery, or recall it like waters that have ebbed away. |
17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη | 17 Then your life shall be brighter than the noonday; its gloom shall become as the morning, |
18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη | 18 And you shall be secure, because there is hope; you shall look round you and lie down in safety, |
19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται | 19 and you shall take your rest with none to disturb. Many shall entreat your favor, |
20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται | 20 but the wicked, looking on, shall be consumed with envy. Escape shall be cut off from them, they shall wait to expire. |