ΕΞΟΔΟΣ - Esodo - Exodus 24

LXX	BIBBIA RICCIOTTI
1 και μωυση ειπεν αναβηθι προς κυριον συ και ααρων και ναδαβ και αβιουδ και εβδομηκοντα των πρεσβυτερων ισραηλ και προσκυνησουσιν μακροθεν τω κυριω	1 - Disse poi Dio a Mosè: «Salite verso il Signore, tu, Aronne, Nadab, Abiu, e settanta seniori di Israele, e adorerete da lontano.
2 και εγγιει μωυσης μονος προς τον θεον αυτοι δε ουκ εγγιουσιν ο δε λαος ου συναναβησεται μετ' αυτων	2 Mosè solo salirà sino al Signore; gli altri non si avvicineranno, ed il popolo non salirà con lui».
3 εισηλθεν δε μωυσης και διηγησατο τω λαω παντα τα ρηματα του θεου και τα δικαιωματα απεκριθη δε πας ο λαος φωνη μια λεγοντες παντας τους λογους ους ελαλησεν κυριος ποιησομεν και ακουσομεθα	3 Venne dunque Mosè, e riferì al popolo le parole di tutte le leggi del Signore. E tutto il popolo ad una voce rispose: «Tutte quelle cose che il Signore ha detto, le faremo».
4 και εγραψεν μωυσης παντα τα ρηματα κυριου ορθρισας δε μωυσης το πρωι ωκοδομησεν θυσιαστηριον υπο το ορος και δωδεκα λιθους εις τας δωδεκα φυλας του ισραηλ	4 Poi, Mosè scrisse tutt'i discorsi del Signore; ed al mattino, levatosi, costruì un altare alle radici del monte, e dodici pilastri di pietra per le dodici tribù d'Israele.
5 και εξαπεστειλεν τους νεανισκους των υιων ισραηλ και ανηνεγκαν ολοκαυτωματα και εθυσαν θυσιαν σωτηριου τω θεω μοσχαρια	5 Mandò dei giovani, scelti tra' figli d'Israele, ad offrire olocausti, ed immolare dei vitelli come vittime pacifiche al Signore.
6 λαβων δε μωυσης το ημισυ του αιματος ενεχεεν εις κρατηρας το δε ημισυ του αιματος προσεχεεν προς το θυσιαστηριον	6 Prese poi Mosè metà di quel sangue, e lo mise in bacini; la rimanente metà la versò sull'altare.
7 και λαβων το βιβλιον της διαθηκης ανεγνω εις τα ωτα του λαου και ειπαν παντα οσα ελαλησεν κυριος ποιησομεν και ακουσομεθα	7 Preso poi il volume dell'alleanza, lo lesse al popolo, che l'ascoltò e disse: «Tutto quello che il Signore ha detto, l'eseguiremo, e gli saremo obbedienti».
8 λαβων δε μωυσης το αιμα κατεσκεδασεν του λαου και ειπεν ιδου το αιμα της διαθηκης ης διεθετο κυριος προς υμας περι παντων των λογων τουτων	8 Allora Mosè, prese il sangue, ne asperse il popolo, e disse: «Quello è il sangue dell'alleanza che il Signore ha conchiuso con voi, in base a tutte queste parole».
9 και ανεβη μωυσης και ααρων και ναδαβ και αβιουδ και εβδομηκοντα της γερουσιας ισραηλ	9 Mosè ed Aronne, Nadab ed Abiu, ed i settanta dei seniori d'Israele, salirono;
10 και ειδον τον τοπον ου ειστηκει εκει ο θεος του ισραηλ και τα υπο τους ποδας αυτου ωσει εργον πλινθου σαπφειρου και ωσπερ ειδος στερεωματος του ουρανου τη καθαριοτητι	10 videro [da lungi] il Dio d' Israele, e sotto ai suoi piedi come un lavoro di pietra di zaffiro, come il cielo quand'è sereno.
11 και των επιλεκτων του ισραηλ ου διεφωνησεν ουδε εις και ωφθησαν εν τω τοπω του θεου και εφαγον και επιον	11 Nè Dio stese la sua mano su questi che s'erano così allontanati dagli altri figli d'Israele; videro Dio, e poi mangiarono e bevvero.
12 και ειπεν κυριος προς μωυσην αναβηθι προς με εις το ορος και ισθι εκει και δωσω σοι τα πυξια τα λιθινα τον νομον και τας εντολας ας εγραψα νομοθετησαι αυτοις	12 Disse poi il Signore a Mosè: «Sali a me sul monte, ed ivi fermati. Ti darò delle tavole di pietra, le leggi ed i comandamenti che ho scritti, acciò tu li insegni a loro».
13 και αναστας μωυσης και ιησους ο παρεστηκως αυτω ανεβησαν εις το ορος του θεου	13 Si mosse dunque Mosè con Giosuè suo ministro; e stando per salire il monte di Dio,
14 και τοις πρεσβυτεροις ειπαν ησυχαζετε αυτου εως αναστρεψωμεν προς υμας και ιδου ααρων και ωρ μεθ' υμων εαν τινι συμβη κρισις προσπορευεσθωσαν αυτοις	14 disse ai seniori: «Aspettate qui, sinchè ritorniamo a voi. Avete con voi Aronne ed Hur; se nascerà qualche questione, riferitela a loro».
15 και ανεβη μωυσης και ιησους εις το ορος και εκαλυψεν η νεφελη το ορος	15 Quando poi Mosè fu salito, la nube ricoprì il monte,
16 και κατεβη η δοξα του θεου επι το ορος το σινα και εκαλυψεν αυτο η νεφελη εξ ημερας και εκαλεσεν κυριος τον μωυσην τη ημερα τη εβδομη εκ μεσου της νεφελης	16 e la gloria del Signore abitò sul Sinai, ricoprendolo d'una nube per sei giorni. Al settimo giorno poi, Iddio chiamò Mosè di mezzo alla nube.
17 το δε ειδος της δοξης κυριου ωσει πυρ φλεγον επι της κορυφης του ορους εναντιον των υιων ισραηλ	17 L'aspetto della gloria del Signore era come d'un fuoco ardente sulla cima del monte, a vista de' figli di Israele.
18 και εισηλθεν μωυσης εις το μεσον της νεφελης και ανεβη εις το ορος και ην εκει εν τω ορει τεσσαρακοντα ημερας και τεσσαρακοντα νυκτας	18 Penetrato Mosè in mezzo alla nube, salì alla vetta del monte, ed ivi stette quaranta giorni e quaranta notti.