ΕΣΘΗΡ - Ester - Esther 7

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 εισηλθεν δε ο βασιλευς και αμαν συμπιειν τη βασιλισση	1 Le roi vint donc, ainsi qu’Aman, au festin de la reine Esther.
2 ειπεν δε ο βασιλευς εσθηρ τη δευτερα ημερα εν τω ποτω τι εστιν εσθηρ βασιλισσα και τι το αιτημα σου και τι το αξιωμα σου και εστω σοι εως του ημισους της βασιλειας μου	2 Ce second jour, le roi dit encore à Esther au moment où l’on servait le vin: "Quelle est ta demande, reine Esther? Elle te sera accordée! Quel est ton désir? Quand ce serait la moitié de mon royaume, cela se fera.”
3 και αποκριθεισα ειπεν ει ευρον χαριν ενωπιον του βασιλεως δοθητω η ψυχη μου τω αιτηματι μου και ο λαος μου τω αξιωματι μου	3 La reine Esther répondit au roi: "Si j’ai trouvé grâce aux yeux du roi, et si le roi le veut bien, je demande qu’on m’accorde la vie, je désire qu’on l’accorde à mon peuple.
4 επραθημεν γαρ εγω τε και ο λαος μου εις απωλειαν και διαρπαγην και δουλειαν ημεις και τα τεκνα ημων εις παιδας και παιδισκας και παρηκουσα ου γαρ αξιος ο διαβολος της αυλης του βασιλεως	4 Car nous avons été vendus, moi et mon peuple, pour être massacrés, tués, exterminés. Si nous avions été seulement vendus en esclavage, je n’aurais rien dit; mais comment l’ennemi pourra-t-il compenser ce dommage fait au roi?”
5 ειπεν δε ο βασιλευς τις ουτος οστις ετολμησεν ποιησαι το πραγμα τουτο	5 Le roi Assuérus prit la parole et dit à la reine Esther: "Mais, qui est-ce? Où est-il cet homme qui nourrit de tels projets?”
6 ειπεν δε εσθηρ ανθρωπος εχθρος αμαν ο πονηρος ουτος αμαν δε εταραχθη απο του βασιλεως και της βασιλισσης	6 Esther répondit: "L’adversaire, l’ennemi, le voici! C’est Aman, ce méchant homme!” Aman resta glacé de terreur face au roi et à la reine.
7 ο δε βασιλευς εξανεστη εκ του συμποσιου εις τον κηπον ο δε αμαν παρητειτο την βασιλισσαν εωρα γαρ εαυτον εν κακοις οντα	7 Le roi se leva de table très en colère et gagna le jardin du palais; Aman, lui, resta pour implorer son salut auprès de la reine Esther, car il voyait bien que le roi avait décidé sa perte.
8 επεστρεψεν δε ο βασιλευς εκ του κηπου αμαν δε επιπεπτωκει επι την κλινην αξιων την βασιλισσαν ειπεν δε ο βασιλευς ωστε και την γυναικα βιαζη εν τη οικια μου αμαν δε ακουσας διετραπη τω προσωπω	8 Lorsque le roi revint du jardin du palais à la salle du festin, Aman s’était laissé tomber sur le divan où Esther était étendue. Le roi s’écria: "Va-t-il maintenant faire violence à la reine, chez moi, dans mon palais?” Aussitôt, le roi donna un ordre et l’on jeta un voile sur le visage d’Aman.
9 ειπεν δε βουγαθαν εις των ευνουχων προς τον βασιλεα ιδου και ξυλον ητοιμασεν αμαν μαρδοχαιω τω λαλησαντι περι του βασιλεως και ωρθωται εν τοις αμαν ξυλον πηχων πεντηκοντα ειπεν δε ο βασιλευς σταυρωθητω επ' αυτου	9 Harbona, l’un des eunuques, dit au roi: "Il y a une potence qu’Aman a préparée pour Mardochée, celui qui a bien mérité du roi. Elle est dressée devant la maison d’Aman et elle est haute de 50 coudées.” Alors le roi dit: "Pendez-y Aman.”
10 και εκρεμασθη αμαν επι του ξυλου ο ητοιμασεν μαρδοχαιω και τοτε ο βασιλευς εκοπασεν του θυμου	10 On pendit Aman à la potence qu’il avait préparée pour Mardochée, et la colère du roi s’apaisa.