ΙΟΥΔΙΘ - Giuditta - Judith 7

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 τη δε επαυριον παρηγγειλεν ολοφερνης παση τη στρατια αυτου και παντι τω λαω αυτου οι παρεγενοντο επι την συμμαχιαν αυτου αναζευγνυειν επι βαιτυλουα και τας αναβασεις της ορεινης προκαταλαμβανεσθαι και ποιειν πολεμον προς τους υιους ισραηλ	1 Le lendemain, Holoferne ordonna à toute son armée et à toutes les troupes auxiliaires qui étaient venues avec lui, de lever le camp pour Béthulie. Elles devaient occuper les pentes de la montagne et livrer bataille aux Israélites.
2 και ανεζευξεν εν τη ημερα εκεινη πας ανηρ δυνατος αυτων και η δυναμις αυτων ανδρων πολεμιστων χιλιαδες πεζων εκατον εβδομηκοντα και ιππεων χιλιαδες δεκα δυο χωρις της αποσκευης και των ανδρων οι ησαν πεζοι εν αυτοις πληθος πολυ σφοδρα	2 Ce jour-là même, tous les soldats levèrent le camp; il y avait environ 170 000 fantassins et 12 000 cavaliers, sans compter ceux qui s’occupaient des bagages et la foule considérable qui les accompagnait.
3 και παρενεβαλον εν τω αυλωνι πλησιον βαιτυλουα επι της πηγης και παρετειναν εις ευρος επι δωθαιμ εως βελβαιμ και εις μηκος απο βαιτυλουα εως κυαμωνος η εστιν απεναντι του εσδρηλων	3 Ils s’engagèrent dans le vallon qui est au pied de Béthulie, en direction de la source: ils avançaient depuis Dotaïn jusqu’à Belbaïn, et depuis Béthulie jusqu’à Cyamon, qui se trouve en face d’Esdrelon.
4 οι δε υιοι ισραηλ ως ειδον αυτων το πληθος εταραχθησαν σφοδρα και ειπαν εκαστος προς τον πλησιον αυτου νυν εκλειξουσιν ουτοι το προσωπον της γης πασης και ουτε τα ορη τα υψηλα ουτε αι φαραγγες ουτε οι βουνοι υποστησονται το βαρος αυτων	4 Lorsque les Israélites aperçurent cette foule immense, saisis de peur ils se dirent entre eux: “Maintenant ils vont raser tout le pays! Ni les sommets les plus élevés, ni les gorges les plus profondes, ni les collines ne résisteront devant eux!”
5 και αναλαβοντες εκαστος τα σκευη τα πολεμικα αυτων και ανακαυσαντες πυρας επι τους πυργους αυτων εμενον φυλασσοντες ολην την νυκτα εκεινην	5 Chacun prit alors ses armes, on alluma des feux sur les tours et on monta la garde toute la nuit.
6 τη δε ημερα τη δευτερα εξηγαγεν ολοφερνης πασαν την ιππον αυτου κατα προσωπον των υιων ισραηλ οι ησαν εν βαιτυλουα	6 Le deuxième jour, Holoferne étala toute sa cavalerie sous les yeux des Israélites de Béthulie.
7 και επεσκεψατο τας αναβασεις της πολεως αυτων και τας πηγας των υδατων εφωδευσεν και προκατελαβετο αυτας και επεστησεν αυταις παρεμβολας ανδρων πολεμιστων και αυτος ανεζευξεν εις τον λαον αυτου	7 Il inspecta soigneusement les sentiers qui montaient vers la ville ainsi que les sources d’eau; il les occupa, il y mit des postes de soldats, et lui-même retourna à son armée.
8 και προσελθοντες αυτω παντες αρχοντες υιων ησαυ και παντες οι ηγουμενοι του λαου μωαβ και οι στρατηγοι της παραλιας ειπαν	8 Les princes d’Ésaü, les chefs des Moabites et les généraux de la région de la côte, s’approchèrent de lui et lui dirent:
9 ακουσατω δη λογον ο δεσποτης ημων ινα μη γενηται θραυσμα εν τη δυναμει σου	9 “Que notre maître veuille bien nous écouter et pas un de ses hommes ne sera blessé.
10 ο γαρ λαος ουτος των υιων ισραηλ ου πεποιθαν επι τοις δορασιν αυτων αλλ' επι τοις υψεσι των ορεων εν οις αυτοι ενοικουσιν εν αυτοις ου γαρ εστιν ευχερες προσβηναι ταις κορυφαις των ορεων αυτων	10 Le peuple d’Israël compte plus sur la hauteur des montagnes qu’il habite que sur ses lances, car il n’est pas facile d’escalader ces montagnes.
11 και νυν δεσποτα μη πολεμει προς αυτους καθως γινεται πολεμος παραταξεως και ου πεσειται εκ του λαου σου ανηρ εις	11 Alors, maître, si tu ne veux perdre aucun de tes hommes, n’engage pas contre eux une bataille en règle.
12 αναμεινον επι της παρεμβολης σου διαφυλασσων παντα ανδρα εκ της δυναμεως σου και επικρατησατωσαν οι παιδες σου της πηγης του υδατος η εκπορευεται εκ της ριζης του ορους	12 Reste dans ton camp et garde avec toi tous les hommes de ton armée, il suffit d’envoyer quelques uns de tes serviteurs pour interdire l’accès de la source qui est au pied de la montagne.
13 διοτι εκειθεν υδρευονται παντες οι κατοικουντες βαιτυλουα και ανελει αυτους η διψα και εκδωσουσι την πολιν αυτων και ημεις και ο λαος ημων αναβησομεθα επι τας πλησιον κορυφας των ορεων και παρεμβαλουμεν επ' αυταις εις προφυλακην του μη εξελθειν εκ της πολεως ανδρα ενα	13 Puisque c’est là que les habitants de Béthulie viennent chercher l’eau, la soif les obligera à te livrer leur ville. Pendant ce temps, nous et nos gens, nous monterons sur les crêtes des montagnes les plus proches et nous y établirons des camps de sorte que personne ne puisse sortir de la ville.
14 και τακησονται εν τω λιμω αυτοι και αι γυναικες αυτων και τα τεκνα αυτων και πριν ελθειν την ρομφαιαν επ' αυτους καταστρωθησονται εν ταις πλατειαις της οικησεως αυτων	14 Ils seront dévorés par la faim, eux, leurs femmes et leurs enfants, et sans même que l’épée ne les frappe, nous les trouverons étendus dans les rues, devant leurs maisons.
15 και ανταποδωσεις αυτοις ανταποδομα πονηρον ανθ' ων εστασιασαν και ουκ απηντησαν τω προσωπω σου εν ειρηνη	15 C’est le bon moyen de leur faire payer cher leur révolte et leur refus de venir pacifiquement à ta rencontre.”
16 και ηρεσαν οι λογοι αυτων ενωπιον ολοφερνου και ενωπιον παντων των θεραποντων αυτου και συνεταξε ποιειν καθα ελαλησαν	16 Ce discours plut à Holoferne et à tous ses officiers, et il décida de suivre leur avis.
17 και απηρεν παρεμβολη υιων αμμων και μετ' αυτων χιλιαδες πεντε υιων ασσουρ και παρενεβαλον εν τω αυλωνι και προκατελαβοντο τα υδατα και τας πηγας των υδατων των υιων ισραηλ	17 On envoya donc une troupe de Moabites, et avec eux 5 000 Assyriens. Ils se glissèrent dans le vallon, s’emparèrent des sources et des points d’eau des Israélites.
18 και ανεβησαν οι υιοι ησαυ και οι υιοι αμμων και παρενεβαλον εν τη ορεινη απεναντι δωθαιμ και απεστειλαν εξ αυτων προς νοτον και απηλιωτην απεναντι εγρεβηλ η εστιν πλησιον χους η εστιν επι του χειμαρρου μοχμουρ και η λοιπη στρατια των ασσυριων παρενεβαλον εν τω πεδιω και εκαλυψαν παν το προσωπον της γης και αι σκηναι και αι απαρτιαι αυτων κατεστρατοπεδευσαν εν οχλω πολλω και ησαν εις πληθος πολυ σφοδρα	18 Pendant ce temps, les Édomites et les Ammonites montèrent, prirent position dans la montagne en face de Dotaïn, et envoyèrent une partie de leurs hommes vers le sud et vers l’est, en face d’Égrebel, qui est proche de Chous, sur le torrent de Mochmour. Le reste de l’armée assyrienne s’installa dans la plaine: elle couvrait toute la région. La foule était considérable et les tentes et les bagages formaient un campement énorme.
19 και οι υιοι ισραηλ ανεβοησαν προς κυριον θεον αυτων οτι ωλιγοψυχησεν το πνευμα αυτων οτι εκυκλωσαν παντες οι εχθροι αυτων και ουκ ην διαφυγειν εκ μεσου αυτων	19 Les Israélites crièrent vers leur Seigneur, leur Dieu. Ils avaient perdu courage en voyant que les ennemis les entouraient et leur coupaient toute retraite.
20 και εμεινεν κυκλω αυτων πασα παρεμβολη ασσουρ οι πεζοι και αρματα και οι ιππεις αυτων ημερας τριακοντα τεσσαρας και εξελιπεν παντας τους κατοικουντας βαιτυλουα παντα τα αγγεια αυτων των υδατων	20 Cela faisait 34 jours que l’armée Assyrienne avec ses fantassins, ses chars et ses cavaliers, les tenaient encerclés; les habitants de Béthulie voyaient toutes les cruches d’eau et toutes les citernes se vider peu à peu.
21 και οι λακκοι εξεκενουντο και ουκ ειχον πιειν εις πλησμονην υδωρ ημεραν μιαν οτι εν μετρω εδιδοσαν αυτοις πιειν	21 L’eau était rationnée et l’on ne buvait plus à sa soif.
22 και ηθυμησεν τα νηπια αυτων και αι γυναικες και οι νεανισκοι εξελιπον απο της διψης και επιπτον εν ταις πλατειαις της πολεως και εν ταις διοδοις των πυλων και ουκ ην κραταιωσις ετι εν αυτοις	22 Les enfants faisaient peine à voir, les femmes et les jeunes gens tombaient de soif, ils tombaient sans force dans les rues et jusqu’aux portes de la ville.
23 και επισυνηχθησαν πας ο λαος επι οζιαν και τους αρχοντας της πολεως οι νεανισκοι και αι γυναικες και τα παιδια και ανεβοησαν φωνη μεγαλη και ειπαν εναντιον παντων των πρεσβυτερων	23 C’est alors que tout le peuple, jeunes gens, femmes et enfants, fit une manifestation bruyante. Ils vinrent protester contre Osias et les anciens de la ville:
24 κριναι ο θεος ανα μεσον υμων και ημων οτι εποιησατε εν ημιν αδικιαν μεγαλην ου λαλησαντες ειρηνικα μετα υιων ασσουρ	24 “Que Dieu juge entre vous et nous! Vous nous avez fait un tort immense! Il fallait traiter avec les Assyriens!
25 και νυν ουκ εστιν ο βοηθος ημων αλλα πεπρακεν ημας ο θεος εις τας χειρας αυτων του καταστρωθηναι εναντιον αυτων εν διψη και απωλεια μεγαλη	25 Maintenant il n’y a plus personne pour nous secourir, Dieu nous a abandonnés entre leurs mains, nous sommes terrassés par la soif sous leurs yeux et nous allons tous mourir.
26 και νυν επικαλεσασθε αυτους και εκδοσθε την πολιν πασαν εις προνομην τω λαω ολοφερνου και παση τη δυναμει αυτου	26 Il faut les appeler tout de suite et accepter que la ville soit mise au pillage par les gens d’Holoferne et toute son armée.
27 κρεισσον γαρ ημιν γενηθηναι αυτοις εις διαρπαγην εσομεθα γαρ εις δουλους και ζησεται η ψυχη ημων και ουκ οψομεθα τον θανατον των νηπιων ημων εν οφθαλμοις ημων και τας γυναικας και τα τεκνα ημων εκλειπουσας τας ψυχας αυτων	27 “De toutes façons, il vaut beaucoup mieux pour nous de tomber entre leurs mains. Certainement nous serons leurs esclaves, mais au moins, nous n’assisterons pas à la mort de nos nourrissons, ni à celle de nos femmes et de nos enfants.
28 μαρτυρομεθα υμιν τον ουρανον και την γην και τον θεον ημων και κυριον των πατερων ημων ος εκδικει ημας κατα τας αμαρτιας ημων και κατα τα αμαρτηματα των πατερων ημων ινα μη ποιηση κατα τα ρηματα ταυτα εν τη ημερα τη σημερον	28 Nous vous supplions au nom du ciel et de la terre, au nom du Dieu et Seigneur de nos pères, qui nous punit à cause de nos fautes et des fautes de nos pères: faites aujourd’hui même ce que nous vous demandons.”
29 και εγενετο κλαυθμος μεγας εν μεσω της εκκλησιας παντων ομοθυμαδον και εβοησαν προς κυριον τον θεον φωνη μεγαλη	29 Toute la foule se lamentait et criait à haute voix vers le Seigneur Dieu.
30 και ειπεν προς αυτους οζιας θαρσειτε αδελφοι διακαρτερησωμεν ετι πεντε ημερας εν αις επιστρεψει κυριος ο θεος ημων το ελεος αυτου εφ' ημας ου γαρ εγκαταλειψει ημας εις τελος	30 Osias leur dit: “Reprenez courage, mes frères, tenons encore cinq jours! Sûrement le Seigneur aura pitié de nous, il ne nous abandonnera pas jusqu’au bout.
31 εαν δε διελθωσιν αυται και μη ελθη εφ' ημας βοηθεια ποιησω κατα τα ρηματα υμων	31 Mais si au bout de cinq jours aucun secours ne nous est arrivé, je suivrai votre avis.”
32 και εσκορπισεν τον λαον εις την εαυτου παρεμβολην και επι τα τειχη και τους πυργους της πολεως αυτων απηλθον και τας γυναικας και τα τεκνα εις τους οικους αυτων απεστειλαν και ησαν εν ταπεινωσει πολλη εν τη πολει	32 Il renvoya la foule qui se dispersa dans la ville. Les hommes retournèrent aux remparts et aux tours, pendant que femmes et enfants rentraient à la maison, mais la ville toute entière était plongée dans une profonde angoisse.