Luke 18

KING JAMES BIBLE	Biblia Tysiąclecia
1 And he spake a parable unto them to this end, that men ought always to pray, and not to faint;	1 Powiedział im też przypowieść o tym, że zawsze powinni modlić się i nie ustawać:
2 Saying, There was in a city a judge, which feared not God, neither regarded man:	2 W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi.
3 And there was a widow in that city; and she came unto him, saying, Avenge me of mine adversary.	3 W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: Obroń mnie przed moim przeciwnikiem.
4 And he would not for a while: but afterward he said within himself, Though I fear not God, nor regard man;	4 Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę,
5 Yet because this widow troubleth me, I will avenge her, lest by her continual coming she weary me.	5 to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie.
6 And the Lord said, Hear what the unjust judge saith.	6 I Pan dodał: Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi.
7 And shall not God avenge his own elect, which cry day and night unto him, though he bear long with them?	7 A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie?
8 I tell you that he will avenge them speedily. Nevertheless when the Son of man cometh, shall he find faith on the earth?	8 Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?
9 And he spake this parable unto certain which trusted in themselves that they were righteous, and despised others:	9 Powiedział też do niektórych, co ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść:
10 Two men went up into the temple to pray; the one a Pharisee, and the other a publican.	10 Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz a drugi celnik.
11 The Pharisee stood and prayed thus with himself, God, I thank thee, that I am not as other men are, extortioners, unjust, adulterers, or even as this publican.	11 Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik.
12 I fast twice in the week, I give tithes of all that I possess.	12 Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam.
13 And the publican, standing afar off, would not lift up so much as his eyes unto heaven, but smote upon his breast, saying, God be merciful to me a sinner.	13 Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika.
14 I tell you, this man went down to his house justified rather than the other: for every one that exalteth himself shall be abased; and he that humbleth himself shall be exalted.	14 Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony.
15 And they brought unto him also infants, that he would touch them: but when his disciples saw it, they rebuked them.	15 Przynosili Mu również niemowlęta, żeby na nie ręce włożył, lecz uczniowie, widząc to, szorstko zabraniali im.
16 But Jesus called them unto him, and said, Suffer little children to come unto me, and forbid them not: for of such is the kingdom of God.	16 Jezus zaś przywołał je do siebie i rzekł: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i nie przeszkadzajcie im: do takich bowiem należy królestwo Boże.
17 Verily I say unto you, Whosoever shall not receive the kingdom of God as a little child shall in no wise enter therein.	17 Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego.
18 And a certain ruler asked him, saying, Good Master, what shall I do to inherit eternal life?	18 Zapytał Go pewien zwierzchnik: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?
19 And Jesus said unto him, Why callest thou me good? none is good, save one, that is, God.	19 Jezus mu odpowiedział: Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg.
20 Thou knowest the commandments, Do not commit adultery, Do not kill, Do not steal, Do not bear false witness, Honour thy father and thy mother.	20 Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij swego ojca i matkę.
21 And he said, All these have I kept from my youth up.	21 On odrzekł: Od młodości przestrzegałem tego wszystkiego.
22 Now when Jesus heard these things, he said unto him, Yet lackest thou one thing: sell all that thou hast, and distribute unto the poor, and thou shalt have treasure in heaven: and come, follow me.	22 Jezus słysząc to, rzekł mu: Jednego ci jeszcze brak: sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie; potem przyjdź i chodź ze Mną.
23 And when he heard this, he was very sorrowful: for he was very rich.	23 Gdy to usłyszał, mocno się zasmucił, gdyż był bardzo bogaty.
24 And when Jesus saw that he was very sorrowful, he said, How hardly shall they that have riches enter into the kingdom of God!	24 Jezus zobaczywszy go /takim/ rzekł: Jak trudno bogatym wejść do królestwa Bożego.
25 For it is easier for a camel to go through a needle's eye, than for a rich man to enter into the kingdom of God.	25 Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego.
26 And they that heard it said, Who then can be saved?	26 Zapytali ci, którzy to słyszeli: Któż więc może być zbawiony?
27 And he said, The things which are impossible with men are possible with God.	27 Jezus odpowiedział: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga.
28 Then Peter said, Lo, we have left all, and followed thee.	28 Wówczas Piotr rzekł: Oto my opuściliśmy swoją własność i poszliśmy za Tobą.
29 And he said unto them, Verily I say unto you, There is no man that hath left house, or parents, or brethren, or wife, or children, for the kingdom of God's sake,	29 On im odpowiedział: Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu albo żony, braci, rodziców albo dzieci dla królestwa Bożego, żeby
30 Who shall not receive manifold more in this present time, and in the world to come life everlasting.	30 nie otrzymał daleko więcej w tym czasie, a w wieku przyszłym - życia wiecznego.
31 Then he took unto him the twelve, and said unto them, Behold, we go up to Jerusalem, and all things that are written by the prophets concerning the Son of man shall be accomplished.	31 Potem wziął Dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i spełni się wszystko, co napisali prorocy o Synu Człowieczym.
32 For he shall be delivered unto the Gentiles, and shall be mocked, and spitefully entreated, and spitted on:	32 Zostanie wydany w ręce pogan, będzie wyszydzony, zelżony i opluty;
33 And they shall scourge him, and put him to death: and the third day he shall rise again.	33 ubiczują Go i zabiją, a trzeciego dnia zmartwychwstanie.
34 And they understood none of these things: and this saying was hid from them, neither knew they the things which were spoken.	34 Oni jednak nic z tego nie zrozumieli. Rzecz ta była zakryta przed nimi i nie pojmowali tego, o czym była mowa.
35 And it came to pass, that as he was come nigh unto Jericho, a certain blind man sat by the way side begging:	35 Kiedy zbliżał się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał.
36 And hearing the multitude pass by, he asked what it meant.	36 Gdy usłyszał, że tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje.
37 And they told him, that Jesus of Nazareth passeth by.	37 Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi.
38 And he cried, saying, Jesus, thou Son of David, have mercy on me.	38 Wtedy zaczął wołać: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!
39 And they which went before rebuked him, that he should hold his peace: but he cried so much the more, Thou Son of David, have mercy on me.	39 Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!
40 And Jesus stood, and commanded him to be brought unto him: and when he was come near, he asked him,	40 Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go:
41 Saying, What wilt thou that I shall do unto thee? And he said, Lord, that I may receive my sight.	41 Co chcesz, abym ci uczynił? Odpowiedział: Panie, żebym przejrzał.
42 And Jesus said unto him, Receive thy sight: thy faith hath saved thee.	42 Jezus mu odrzekł: Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.
43 And immediately he received his sight, and followed him, glorifying God: and all the people, when they saw it, gave praise unto God.	43 Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.