Knjiga o Jobu 39

Biblija Hrvatski	Biblia Tysiąclecia
1 Znaš li kako se legu divokoze? Vidje li kako se mlâdê košute?	1 Czy znasz poród koziorożca? Widziałeś rodzenie gazeli?
2 Izbroji li koliko nose mjeseci, znaš li u koje doba se omlade?	2 Czy zliczysz miesiące, gdy noszą, i znana ci chwila rodzenia?
3 Sagnuvši se, polegu lanad svoju i breme usred pustinje odlažu,	3 Kładą się i młode swe rodzą, na świat wydają swój płód.
4 a kad im porod ojača, poraste, ostave ga i ne vraćaju mu se.	4 Ich młode mocne, rosną swobodnie, odchodzą, by do nich nie wrócić.
5 Tko dade divljem magarcu slobodu i tko to oglav skinu njemu s glave?	5 Kto zebrę wolno wypuszcza? Kto osła dzikiego rozwiąże?
6 U zavičaj mu dadoh ja pustinju i polja slana da ondje živuje.	6 Za dom mu dałem pustkowie, legowiskiem zaś jego słona ziemia.
7 Buci gradova on se podruguje i ne sluša goničevih povika.	7 Śmieje się z miejskiego zgiełku, słów poganiacza nie słyszy,
8 Luta brdima, svojim pašnjacima, u potrazi za zeleni svakakvom.	8 w górach szuka pokarmu, goni za wszelką zielenią.
9 Možeš li slugom učinit’ bivola, zadržat’ ga noć jednu za jaslama?	9 Czy bawół zechce ci służyć, czy zostanie przy twoim żłobie?
10 Možeš li njega za brazdu prikovat’ da ralo vuče po docima tvojim?	10 Przywiążesz go powrozem do pługa, będzie z tobą orał doliny?
11 Možeš li se osloniti na njega jer je njegova snaga prevelika i prepustit’ mu težak svoj posao?	11 Czy zaufasz, że bardzo silny, i włożysz nań owoc twej pracy?
12 Misliš li tebi da će se vratiti i na gumno ti dotjerati žito?	12 Zawierzysz mu, że wróci, że dopilnuje ziarna na klepisku?
13 Krilima svojim noj trepće radosno, iako krila oskudnih i perja.	13 Żwawe są skrzydła strusia, czy tak jak pióra bociana?
14 On svoja jaja na zemlji ostavlja, povjerava ih pijesku da ih grije,	14 Jaja swe rzuca na ziemię, ogrzewa je w piasku,
15 ne mareć’ što ih zgazit’ može noga ili nekakva divlja zvijer zgnječiti.	15 zapomina, że można je zdeptać lub zniszczą je dzikie zwierzęta.
16 S nojićima k’o s tuđima postupa; što mu je trud zaludu, on ne mari.	16 Swe dzieci traktuje jak obce, próżny to dla niego trud - jest bez stada.
17 Jer Bog je njega lišio pameti, nije mu dao nikakva razbora.	17 Mądrości Bóg go pozbawił, rozsądku mu nie udzielił.
18 Ali kada na let krila raširi, tada se ruga konju i konjaniku.	18 Za to, gdy w góry cwałuje, śmieje się z konia i jeźdźca.
19 Zar si ti konja obdario snagom, zar si mu ti vrat grivom ukrasio?	19 Czy dałeś koniowi siłę, grzywą przystrajasz mu szyję
20 Zar ti činiš da skače k’o skakavac, da u strah svakog nagoni rzanjem?	20 i sprawiasz, że biegnie jak szarańcza, aż silne parskanie przeraża?
21 Kopitom zemlju veselo raskapa, neustrašivo srlja na oružje.	21 Mocno bije kopytem, radośnie, z mocą się rzuca na oręż,
22 Strahu se ruga, ničeg se ne boji, ni pred mačem uzmaknuti neće.	22 nie boi się, drwi sobie z lęku, on nie ucieka przed mieczem.
23 Na sapima mu zvekeće tobolac, koplje sijeva i ubojna sulica.	23 Gdy kołczan nad nim zadźwięczy, ostrze oszczepu i dzidy,
24 Bijesan i nestrpljiv guta prostore; kad rog zasvira, tko će ga zadržat’:	24 pędzi wśród huku i dudnienia, nie wstrzyma go sygnał trąby,
25 na svaki zvuk roga on zarže: Ha! Izdaleka on ljuti boj već njuši, viku bojnu i poklič vojskovođa.	25 na głos trąbki rży: Haaa, z dala już węszy wojnę, wołanie dowódców i hałas.
26 Zar po promislu tvojem lijeće sokol i prema jugu krila svoja širi?	26 Czy za twoją to radą uniesie się sokół, skrzydła rozwinie ku południowi?
27 Zar se na nalog tvoj diže orao i vrh timora gnijezdo sebi vije?	27 Czy na twój rozkaz orzeł się wzbije, gdy ma swe gniazdo na górze?
28 Na litici on stanuje i nòćî, na grebenima vrleti visokih.	28 Mieszka na skale i nocuje, w skalnym załomie się gnieździ,
29 Odatle na plijen netremice vreba, oči njegove vide nadaleko.	29 stąd sobie szuka żeru, bo jego oczy widzą daleko.
30 Krvlju se hrane njegovi orlići; gdje je ubijenih, tamo je i on.«	30 Pisklęta jego krew chłepcą, on wszędzie tam, gdzie zabici.