Lettera ai Romani - Romans 8

GREEK BIBLE	CATHOLIC PUBLIC DOMAIN
1 Δεν ειναι τωρα λοιπον ουδεμια κατακρισις εις τους εν Χριστω, Ιησου, τους μη περιπατουντας κατα την σαρκα, αλλα κατα το πνευμα.	1 Therefore, there is now no condemnation for those who are in Christ Jesus, who are not walking according to the flesh.
2 Διοτι ο νομος του Πνευματος της ζωης εν Χριστω Ιησου με ηλευθερωσεν απο του νομου της αμαρτιας και του θανατου.	2 For the law of the Spirit of life in Christ Jesus has freed me from the law of sin and death.
3 Επειδη το αδυνατον εις τον νομον, καθοτι ητο ανισχυρος δια της σαρκος, ο Θεος πεμψας τον εαυτου Υιον με ομοιωμα σαρκος αμαρτιας και περι αμαρτιας, κατεκρινε την αμαρτιαν εν τη σαρκι,	3 For though this was impossible under the law, because it was weakened by the flesh, God sent his own Son in the likeness of sinful flesh and because of sin, in order to condemn sin in the flesh,
4 δια να πληρωθη η δικαιοσυνη του νομου εις ημας τους μη περιπατουντας κατα την σαρκα, αλλα κατα το πνευμα?	4 so that the justification of the law might be fulfilled in us. For we are not walking according to the flesh, but according to the spirit.
5 διοτι οι ζωντες κατα την σαρκα τα της σαρκος φρονουσιν, οι δε κατα το πνευμα τα του πνευματος.	5 For those who are in agreement with the flesh are mindful of the things of the flesh. But those who are in agreement with the spirit are mindful of the things of the spirit.
6 Επειδη το φρονημα της σαρκος ειναι θανατος, το δε φρονημα του πνευματος ζωη και ειρηνη?	6 For the prudence of the flesh is death. But the prudence of the spirit is life and peace.
7 διοτι το φρονημα της σαρκος ειναι εχθρα εις τον Θεον? επειδη εις τον νομον του Θεου δεν υποτασσεται? αλλ' ουδε δυναται?	7 And the wisdom of the flesh is inimical to God. For it is not subject to the law of God, nor can it be.
8 οσοι δε ειναι της σαρκος δεν δυνανται να αρεσωσιν εις τον Θεον.	8 So those who are in the flesh are not able to please God.
9 Σεις ομως δεν εισθε της σαρκος, αλλα του πνευματος, εαν το Πνευμα του Θεου κατοικη εν υμιν. Αλλ' εαν τις δεν εχη το Πνευμα του Χριστου, ουτος δεν ειναι αυτου.	9 And you are not in the flesh, but in the spirit, if it is true that the Spirit of God lives within you. But if anyone does not have the Spirit of Christ, he does not belong to him.
10 Εαν δε ο Χριστος ηναι εν υμιν, το μεν σωμα ειναι νεκρον δια την αμαρτιαν, το δε πνευμα ζωη δια την δικαιοσυνην.	10 But if Christ is within you, then the body is indeed dead, concerning sin, but the spirit truly lives, because of justification.
11 Εαν δε κατοικη εν υμιν το Πνευμα του αναστησαντος τον Ιησουν εκ νεκρων, ο αναστησας τον Χριστον εκ νεκρων θελει ζωοποιησει και τα θνητα σωματα υμων δια του Πνευματος αυτου του κατοικουντος εν υμιν.	11 But if the Spirit of him who raised up Jesus from the dead lives within you, then he who raised up Jesus Christ from the dead shall also enliven your mortal bodies, by means of his Spirit living within you.
12 Αρα λοιπον, αδελφοι, ειμεθα χρεωσται ουχι εις την σαρκα, ωστε να ζωμεν κατα σαρκα?	12 Therefore, brothers, we are not debtors to the flesh, so as to live according to the flesh.
13 διοτι εαν ζητε κατα την σαρκα, μελλετε να αποθανητε? αλλ' εαν δια του Πνευματος θανατονητε τας πραξεις του σωματος, θελετε ζησει.	13 For if you live according to the flesh, you will die. But if, by the Spirit, you mortify the deeds of the flesh, you shall live.
14 Επειδη οσοι διοικουνται υπο του Πνευματος του Θεου, ουτοι ειναι υιοι του Θεου.	14 For all those who are led by the Spirit of God are the sons of God.
15 Διοτι δεν ελαβετε πνευμα δουλειας, δια να φοβησθε παλιν, αλλ' ελαβετε πνευμα υιοθεσιας, δια του οποιου κραζομεν? Αββα, ο Πατηρ.	15 And you have not received, again, a spirit of servitude in fear, but you have received the Spirit of the adoption of sons, in whom we cry out: “Abba, Father!”
16 Αυτο το Πνευμα συμμαρτυρει με το πνευμα ημων οτι ειμεθα τεκνα Θεου.	16 For the Spirit himself renders testimony to our spirit that we are the sons of God.
17 Εαν δε τεκνα και κληρονομοι, κληρονομοι μεν Θεου, συγκληρονομοι δε Χριστου, εαν συμπασχωμεν, δια να γεινωμεν και συμμετοχοι της δοξης αυτου.	17 But if we are sons, then we are also heirs: certainly heirs of God, but also co-heirs with Christ, yet in such a way that, if we suffer with him, we shall also be glorified with him.
18 Επειδη φρονω οτι τα παθηματα του παροντος καιρου δεν ειναι αξια να συγκριθωσι με την δοξαν την μελλουσαν να αποκαλυφθη εις ημας.	18 For I consider that the sufferings of this time are not worthy to be compared with that future glory which shall be revealed in us.
19 Διοτι η μεγαλη προσδοκια της κτισεως προσμενει την φανερωσιν των υιων του Θεου.	19 For the anticipation of the creature anticipates the revelation of the sons of God.
20 Επειδη η κτισις υπεταχθη εις την ματαιοτητα, ουχι εκουσιως, αλλα δια τον υποταξαντα αυτην,	20 For the creature was made subject to emptiness, not willingly, but for the sake of the One who made it subject, unto hope.
21 επ' ελπιδι οτι και αυτη η κτισις θελει ελευθερωθη απο της δουλειας της φθορας και μεταβη εις την ελευθεριαν της δοξης των τεκνων του Θεου.	21 For the creature itself shall also be delivered from the servitude of corruption, into the liberty of the glory of the sons of God.
22 Επειδη εξευρομεν οτι πασα η κτισις συστεναζει και συναγωνια εως του νυν?	22 For we know that every creature groans inwardly, as if giving birth, even until now;
23 και ουχι μονον αυτη, αλλα και αυτοι οιτινες εχομεν την απαρχην του Πνευματος, και ημεις αυτοι στεναζομεν εν εαυτοις περιμενοντες την υιοθεσιαν, την απολυτρωσιν του σωματος ημων.	23 and not only these, but also ourselves, since we hold the first-fruits of the Spirit. For we also groan within ourselves, anticipating our adoption as the sons of God, and the redemption of our body.
24 Διοτι με την ελπιδα εσωθημεν? ελπις δε ητις βλεπεται δεν ειναι ελπις? διοτι εκεινο, το οποιον βλεπει τις, δια τι και ελπιζει;	24 For we have been saved by hope. But a hope which is seen is not hope. For when a man sees something, why would he hope?
25 Εαν δε ελπιζωμεν εκεινο, το οποιον δεν βλεπομεν, δια της υπομονης περιμενομεν αυτο.	25 But since we hope for what we do not see, we wait with patience.
26 Ωσαυτως δε και το Πνευμα συμβοηθει εις τας ασθενειας ημων? επειδη το τι να προσευχηθωμεν ως πρεπει δεν εξευρομεν, αλλ' αυτο το Πνευμα ικετευει υπερ ημων δια στεναγμων αλαλητων?	26 And similarly, the Spirit also helps our weakness. For we do not know how to pray as we ought, but the Spirit himself asks on our behalf with ineffable sighing.
27 ο δε ερευνων τας καρδιας εξευρει τι ειναι το φρονημα του Πνευματος, οτι κατα Θεον ικετευει υπερ των αγιων.	27 And he who examines hearts knows what the Spirit seeks, because he asks on behalf of the saints in accordance with God.
28 Εξευρομεν δε οτι παντα συνεργουσι προς το αγαθον εις τους αγαπωντας τον Θεον, εις τους κεκλημενους κατα τον προορισμον αυτου?	28 And we know that, for those who love God, all things work together unto good, for those who, in accordance with his purpose, are called to be saints.
29 διοτι οσους προεγνωρισε, τουτους και προωρισε συμμορφους της εικονος του Υιου αυτου, δια να ηναι αυτος πρωτοτοκος μεταξυ πολλων αδελφων?	29 For those whom he foreknew, he also predestinated, in conformity with the image of his Son, so that he might be the Firstborn among many brothers.
30 οσους δε προωρισε, τουτους και εκαλεσε, και οσους εκαλεσε, τουτους και εδικαιωσε, και οσους εδικαιωσε, τουτους και εδοξασε.	30 And those whom he predestinated, he also called. And those whom he called, he also justified. And those whom he justified, he also glorified.
31 Τι λοιπον θελομεν ειπει προς ταυτα; Εαν ο Θεος ηναι υπερ ημων, τις θελει εισθαι καθ' ημων;	31 So, what should we say about these things? If God is for us, who is against us?
32 Επειδη οστις τον ιδιον εαυτου Υιον δεν εφεισθη, αλλα παρεδωκεν αυτον υπερ παντων ημων, πως και μετ' αυτου δεν θελει χαρισει εις ημας τα παντα;	32 He who did not spare even his own Son, but handed him over for the sake of us all, how could he not also, with him, have given us all things?
33 Τις θελει εγκαλεσει τους εκλεκτους του Θεου; Θεος ειναι ο δικαιων?	33 Who will make an accusation against the elect of God? God is the One who justifies;
34 τις θελει εισθαι ο κατακρινων; Χριστος ο αποθανων, μαλλον δε και αναστας, οστις και ειναι εν τη δεξια του Θεου, οστις και μεσιτευει υπερ ημων.	34 who is the one who condemns? Christ Jesus who has died, and who has indeed also risen again, is at the right hand of God, and even now he intercedes for us.
35 Τις θελει μας χωρισει απο της αγαπης του Χριστου; θλιψις η στενοχωρια η διωγμος η πεινα η γυμνοτης η κινδυνος η μαχαιρα;	35 Then who will separate us from the love of Christ? Tribulation? Or anguish? Or famine? Or nakedness? Or peril? Or persecution? Or the sword?
36 Καθως ειναι γεγραμμενον, Οτι ενεκα σου θανατουμεθα ολην την ημεραν. Ελογισθημεν ως προβατα σφαγης.	36 For it is as it has been written: “For your sake, we are being put to death all day long. We are being treated like sheep for the slaughter.”
37 Αλλ' εις παντα ταυτα υπερνικωμεν δια του αγαπησαντος ημας.	37 But in all these things we overcome, because of him who has loved us.
38 Επειδη ειμαι πεπεισμενος οτι ουτε θανατος ουτε ζωη ουτε αγγελοι ουτε αρχαι ουτε δυναμεις ουτε παροντα ουτε μελλοντα	38 For I am certain that neither death, nor life, nor Angels, nor Principalities, nor Powers, nor the present things, nor the future things, nor strength,
39 ουτε υψωμα ουτε βαθος ουτε αλλη τις κτισις θελει δυνηθη να χωριση ημας απο της αγαπης του Θεου της εν Χριστω Ιησου τω Κυριω ημων.	39 nor the heights, nor the depths, nor any other created thing, will be able to separate us from the love of God, which is in Christ Jesus our Lord.