Atti degli Apostoli - Acts 4

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Ενω δε αυτοι ελαλουν προς τον λαον, ηλθον επ' αυτους οι ιερεις και ο στρατηγος του ιερου και οι Σαδδουκαιοι,	1 Ils n’avaient pas fini de parler au peuple quand ils furent pris à partie par les prêtres, le chef de la police du Temple et les Saducéens.
2 αγανακτουντες διοτι εδιδασκον τον λαον και εκηρυττον δια του Ιησου την εκ νεκρων αναστασιν?	2 Tout ce monde était très contrarié parce que les apôtres affirmaient la résurrection des morts à propos de Jésus.
3 και επεβαλον επ' αυτους τας χειρας και εθεσαν υπο φυλαξιν εως της αυριον, διοτι ητο ηδη εσπερα.	3 Ils furent arrêtés et mis sous les verrous en attendant le lendemain, car il était déjà tard.
4 Πολλοι δε των ακουσαντων τον λογον επιστευσαν, και εγεινεν ο αριθμος των ανδρων ως πεντε χιλιαδες.	4 Mais beaucoup de ceux qui avaient écouté leurs paroles crurent. Le nombre des hommes s’éleva à 5 000.
5 Και τη επαυριον συνηχθησαν εις την Ιερουσαλημ οι αρχοντες αυτων και οι πρεσβυτεροι και οι γραμματεις,	5 Le lendemain ils furent appelés par les chefs, les Anciens et les maîtres de la Loi de Jérusalem.
6 και Αννας ο αρχιερευς και Καιαφας και Ιωαννης και Αλεξανδρος και οσοι ησαν εκ γενους αρχιερατικου.	6 Le grand prêtre Anne était là, et aussi Caïphe, Jean, Alexandre et tous ceux qui étaient de la famille des grands prêtres.
7 Και στησαντες αυτους εις το μεσον, ηρωτων? Δια ποιας δυναμεως η δια ποιου ονοματος επραξατε τουτο σεις;	7 Ils firent avancer les apôtres au milieu d’eux et les interrogèrent: "Avec quelle force avez-vous fait cela, vous? Avec quelle puissance supérieure?”
8 Τοτε ο Πετρος, πλησθεις Πνευματος Αγιου, ειπε προς αυτους? Αρχοντες του λαου και πρεσβυτεροι του Ισραηλ,	8 Alors Pierre, rempli de l’Esprit Saint, leur dit ceci:
9 εαν ημεις ανακρινωμεθα σημερον δια ευεργεσιαν προς ανθρωπον ασθενουντα, δια ποιας δυναμεως ουτος ιατρευθη,	9 "Chefs du peuple et Anciens, on nous demande aujourd’hui des explications pour avoir guéri un infirme. Comment a-t-il été rétabli?
10 ας ηναι γνωστον εις παντας υμας και εις παντα τον λαον του Ισραηλ οτι δια του ονοματος του Ιησου Χριστου του Ναζωραιου, τον οποιον σεις εσταυρωσατε, τον οποιον ο Θεος ανεστησεν εκ νεκρων, δια τουτου παρισταται ουτος ενωπιον υμων υγιης.	10 Sachez-le tous, et avec vous tout le peuple d’Israël: c’est grâce au Nom de Jésus de Nazareth, le Messie que vous avez crucifié et que Dieu a relevé d’entre les morts.
11 Ουτος ειναι ο λιθος ο εξουθενηθεις εφ' υμων των οικοδομουντων, οστις εγεινε κεφαλη γωνιας.	11 Il est la pierre dont les constructeurs, c’est-à-dire vous, n’ont pas voulu, et qui est devenue la pierre d’angle.
12 Και δεν υπαρχει δι' ουδενος αλλου η σωτηρια? διοτι ουτε ονομα αλλο ειναι υπο τον ουρανον δεδομενον μεταξυ των ανθρωπων, δια του οποιου πρεπει να σωθωμεν.	12 Le salut ne se trouve en aucun autre. Aucun autre Nom sous le ciel n’a été donné aux hommes par lequel nous devrions être sauvés.”
13 Θεωρουντες δε την παρρησιαν του Πετρου και Ιωαννου, και πληροφορηθεντες οτι ειναι ανθρωποι αγραμματοι και ιδιωται, εθαυμαζον και ανεγνωριζον αυτους οτι ησαν μετα του Ιησου?	13 Tous purent apprécier l’assurance de Pierre et de Jean; ils étaient étonnés, voyant que c’étaient des hommes sans études ni préparation. Mais, on le savait, ils avaient été avec Jésus.
14 βλεποντες δε τον ανθρωπον τον τεθεραπευμενον ισταμενον μετ' αυτων, δεν ειχον ουδεν να αντειπωσι.	14 Les chefs voyaient debout à côté d’eux l’homme qui avait été guéri, de sorte qu’ils ne pouvaient rien dire.
15 Προσταξαντες δε αυτους να απελθωσιν εξω του συνεδριου, συνεβουλευθησαν προς αλληλους,	15 Ils donnèrent donc l’ordre de les faire sortir de la salle du Conseil pendant qu’eux-mêmes délibéraient.
16 λεγοντες? Τι θελομεν καμει εις τους ανθρωπους τουτους; επειδη οτι μεν εγεινε δι' αυτων γνωστον θαυμα, ειναι φανερον εις παντας τους κατοικουντας την Ιερουσαλημ, και δεν δυναμεθα να αρνηθωμεν τουτο?	16 Ils se posèrent la question: "Qu’est-ce que nous allons faire avec ces hommes? Pour tous les habitants de Jérusalem il est clair qu’un miracle peu ordinaire s’est réalisé par leurs mains, et nous ne pouvons pas le nier.
17 αλλα δια να μη διαδοθη περισσοτερον εις τον λαον, ας απειλησωμεν αυτους αυστηρως να μη λαλωσι πλεον εν τω ονοματι τουτω προς μηδενα ανθρωπον.	17 Empêchons cependant que cela fasse du bruit dans le peuple: faisons-leur des menaces pour le cas où ils proclameraient encore ce nom devant qui que ce soit.”
18 Και καλεσαντες αυτους, παρηγγειλαν εις αυτους να μη λαλωσι καθολου μηδε να διδασκωσιν εν τω ονοματι του Ιησου.	18 Ils firent donc rappeler les apôtres et ils leur dirent de façon péremptoire de ne donner aucun enseignement au nom de Jésus et de ne pas le nommer.
19 Ο δε Πετρος και Ιωαννης αποκριθεντες προς αυτους, ειπον? Αν ηναι δικαιον ενωπιον του Θεου να ακουωμεν εσας μαλλον παρα τον Θεον, κρινατε.	19 Alors Pierre et Jean leur répondirent: "Dites-nous s’il est meilleur devant Dieu de vous obéir à vous plutôt qu’à Dieu.
20 Διοτι ημεις δεν δυναμεθα να μη λαλωμεν οσα ειδομεν και ηκουσαμεν.	20 Nous ne pouvons pas ne pas parler de ce que nous avons vu et entendu.”
21 Οι δε, παλιν απειλησαντες αυτους απελυσαν, μη ευρισκοντες το πως να τιμωρησωσιν αυτους, δια τον λαον, διοτι παντες εδοξαζον τον Θεον δια το γεγονος.	21 On les menaça de nouveau, puis on les relâcha. On ne voyait pas comment les punir à cause du peuple, car tous rendaient gloire à Dieu à la suite de cet événement:
22 Επειδη ο ανθρωπος, εις τον οποιον εγεινε το θαυμα τουτο της θεραπειας, ητο περισσοτερον των τεσσαρακοντα ετων.	22 l’homme qui avait bénéficié de cette guérison miraculeuse était âgé en effet de plus de 40 ans.
23 Και αφου απελυθησαν, ηλθον προς τους οικειους και απηγγειλαν οσα ειπον προς αυτους οι αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι.	23 Une fois relâchés, ils se rendirent auprès des leurs et racontèrent tout ce que les chefs des prêtres et les Anciens leur avaient dit.
24 Οι δε ακουσαντες, ομοθυμαδον υψωσαν την φωνην προς τον Θεον και ειπον? Δεσποτα, συ εισαι ο Θεος, οστις εκαμες τον ουρανον και την γην και την θαλασσαν και παντα τα εν αυτοις,	24 En entendant cela, les autres élevèrent la voix vers Dieu avec un bel ensemble. Ils dirent: "Maître, c’est toi qui as fait le ciel et la terre avec tout ce qui s’y trouve,
25 οστις ειπας δια στοματος Δαβιδ του δουλου σου? Δια τι εφρυαξαν τα εθνη και οι λαοι εμελετησαν ματαια;	25 et tu as dit par la bouche de notre père David, ton serviteur: Pourquoi tout ce tapage des nations? Voyez ces peuples et leur projet fou.
26 παρεσταθησαν οι βασιλεις της γης και οι αρχοντες συνηχθησαν ομου κατα του Κυριου και κατα του Χριστου αυτου.	26 Les rois de la terre se sont alliés, les grands chefs se sont soulevés contre le Seigneur et contre son Christ.
27 Διοτι συνηχθησαν επ' αληθειας εναντιον του αγιου Παιδος σου Ιησου, τον οποιον εχρισας, και ο Ηρωδης και ο Ποντιος Πιλατος μετα των εθνων και των λαων του Ισραηλ,	27 C’est bien vrai qu’il y a eu un complot dans cette ville contre ton saint serviteur Jésus que tu avais consacré: Hérode et Ponce Pilate, les païens et les peuples d’Israël.
28 δια να καμωσιν οσα η χειρ σου και η βουλη σου προωρισε να γεινωσι?	28 Ils n’ont fait que réaliser ce que toi-même avais décidé et préparé.
29 και τωρα, Κυριε, βλεψον εις τας απειλας αυτων και δος εις τους δουλους σου να λαλωσι τον λογον σου μετα πασης παρρησιας,	29 “Maintenant donc, Seigneur, vois leurs menaces et donne à tes serviteurs de dire ta parole avec assurance,
30 εκτεινων την χειρα σου εις θεραπειαν και γινομενων σημειων και τεραστιων δια του ονοματος του αγιου Παιδος σου Ιησου.	30 alors que tu frappes un grand coup et que surviennent des guérisons, des miracles et des prodiges par le Nom de Jésus, ton saint serviteur.”
31 Μετα δε την δεησιν αυτων εσεισθη ο τοπος οπου ησαν συνηγμενοι, και επλησθησαν απαντες Πνευματος Αγιου και ελαλουν τον λογον του Θεου μετα παρρησιας.	31 À ce moment de leur prière, le sol trembla là où ils étaient réunis. Tous furent remplis de l’Esprit Saint et ils se mirent à proclamer la parole de Dieu avec assurance.
32 Του δε πληθους των πιστευσαντων η καρδια και η ψυχη ητο μια, και ουδε εις ελεγεν οτι ειναι εαυτου τι εκ των υπαρχοντων αυτου αλλ' ειχον τα παντα κοινα.	32 La multitude des croyants n’avait qu’un cœur et une âme; aucun d’eux ne considérait comme sien ce qui lui appartenait, mais ils mettaient tout en commun.
33 Και μετα δυναμεως μεγαλης απεδιδον οι αποστολοι την μαρτυριαν της αναστασεως του Κυριου Ιησου, και χαρις μεγαλη ητο επι παντας αυτους.	33 Avec beaucoup de force les apôtres rendaient témoignage à la résurrection du Seigneur Jésus: c’était pour tous un temps de grâce exceptionnel.
34 Επειδη ουδε ητο τις μεταξυ αυτων ενδεης? διοτι οσοι ησαν κτητορες αγρων η οικιων, πωλουντες εφερον τας τιμας των πωλουμενων	34 Aucun d’entre eux n’était dans le besoin, car tous ceux qui avaient des champs, des maisons, les vendaient et apportaient l’argent de la vente.
35 και εθετον εις τους ποδας των αποστολων? και διεμοιραζετο εις εκαστον κατα την χρειαν την οποιαν ειχε.	35 Ils le déposaient aux pieds des apôtres et on le répartissait selon les besoins de chacun.
36 Και ο Ιωσης, ο επονομασθεις υπο των αποστολων Βαρναβας, το οποιον μεθερμηνευομενον ειναι υιος παρηγοριας Λευιτης, Κυπριος το γενος,	36 C’est ce que fit Joseph, un Lévite originaire de Chypre que les apôtres surnommèrent Barnabé, c’est-à-dire: Notre consolation.
37 εχων αγρον επωλησε και εφερε τα χρηματα και εθεσεν εις τους ποδας των αποστολων.	37 Il vendit un champ dont il était propriétaire, apporta le prix de la vente et le déposa aux pieds des apôtres.