1 αυτη η βιβλος των προσταγματων του θεου και ο νομος ο υπαρχων εις τον αιωνα παντες οι κρατουντες αυτης εις ζωην οι δε καταλειποντες αυτην αποθανουνται | 1 Elle est le Livre des préceptes de Dieu, la Loi qui subsiste éternellement: quiconque la garde vivra,quiconque l'abandonne mourra. |
2 επιστρεφου ιακωβ και επιλαβου αυτης διοδευσον προς την λαμψιν κατεναντι του φωτος αυτης | 2 Reviens, Jacob, saisis-la, marche vers la splendeur, à sa lumière: |
3 μη δως ετερω την δοξαν σου και τα συμφεροντα σοι εθνει αλλοτριω | 3 ne cède pas à autrui ta gloire, à un peuple étranger tes privilèges. |
4 μακαριοι εσμεν ισραηλ οτι τα αρεστα τω θεω ημιν γνωστα εστιν | 4 Heureux sommes-nous, Israël: ce qui plaît à Dieu nous fut révélé! |
5 θαρσειτε λαος μου μνημοσυνον ισραηλ | 5 Courage, mon peuple, mémorial d'Israël! |
6 επραθητε τοις εθνεσιν ουκ εις απωλειαν δια δε το παροργισαι υμας τον θεον παρεδοθητε τοις υπεναντιοις | 6 Vous avez été vendus aux nations, mais non pour l'anéantissement. Ayant excité la colère de Dieu,vous avez été livrés à vos ennemis. |
7 παρωξυνατε γαρ τον ποιησαντα υμας θυσαντες δαιμονιοις και ου θεω | 7 Car vous aviez irrité votre Créateur en sacrifiant à des démons et non à Dieu. |
8 επελαθεσθε δε τον τροφευσαντα υμας θεον αιωνιον ελυπησατε δε και την εκθρεψασαν υμας ιερουσαλημ | 8 Vous aviez oublié le Dieu éternel, votre nourricier! Vous avez aussi attristé Jérusalem, votrenourricière; |
9 ειδεν γαρ την επελθουσαν υμιν οργην παρα του θεου και ειπεν ακουσατε αι παροικοι σιων επηγαγεν μοι ο θεος πενθος μεγα | 9 elle a vu fondre sur vous la colère venue de Dieu et elle a dit: Ecoutez, voisines de Sion: Dieu m'aenvoyé grande tristesse. |
10 ειδον γαρ την αιχμαλωσιαν των υιων μου και των θυγατερων ην επηγαγεν αυτοις ο αιωνιος | 10 J'ai vu la captivité de mes fils et filles que l'Eternel leur amena. |
11 εθρεψα γαρ αυτους μετ' ευφροσυνης εξαπεστειλα δε μετα κλαυθμου και πενθους | 11 Je les avais nourris avec joie; avec pleurs et tristesse je les vis partir. |
12 μηδεις επιχαιρετω μοι τη χηρα και καταλειφθειση υπο πολλων ηρημωθην δια τας αμαρτιας των τεκνων μου διοτι εξεκλιναν εκ νομου θεου | 12 Que nul ne se réjouisse sur moi, veuve et délaissée d'un grand nombre; je subis la solitude pour lespéchés de mes enfants, car ils se sont détournés de la Loi de Dieu, |
13 δικαιωματα δε αυτου ουκ εγνωσαν ουδε επορευθησαν οδοις εντολων θεου ουδε τριβους παιδειας εν δικαιοσυνη αυτου επεβησαν | 13 ils n'ont point connu ses préceptes, ni marché par les voies de ses préceptes, ni suivi les sentiers dediscipline selon sa justice. |
14 ελθατωσαν αι παροικοι σιων και μνησθητε την αιχμαλωσιαν των υιων μου και θυγατερων ην επηγαγεν αυτοις ο αιωνιος | 14 Qu'elles arrivent, les voisines de Sion! Rappelez-vous la captivité de mes fils et filles que l'Eternelleur amena! |
15 επηγαγεν γαρ επ' αυτους εθνος μακροθεν εθνος αναιδες και αλλογλωσσον οι ουκ ησχυνθησαν πρεσβυτην ουδε παιδιον ηλεησαν | 15 Car il amena sur eux une nation lointaine, une nation effrontée, à la langue barbare, sans respectpour le vieillard, sans pitié pour le petit enfant; |
16 και απηγαγον τους αγαπητους της χηρας και απο των θυγατερων την μονην ηρημωσαν | 16 on emmena les fils chéris de la veuve, on la laissa toute seule, privée de ses filles. |
17 εγω δε τι δυνατη βοηθησαι υμιν | 17 Moi, comment pourrais-je vous aider? |
18 ο γαρ επαγαγων τα κακα υμιν εξελειται υμας εκ χειρος εχθρων υμων | 18 Celui qui vous amena ces malheurs, c'est lui qui vous arrachera aux mains de vos ennemis. |
19 βαδιζετε τεκνα βαδιζετε εγω γαρ κατελειφθην ερημος | 19 Allez, mes enfants, allez votre chemin! Moi, je reste délaissée, solitaire; |
20 εξεδυσαμην την στολην της ειρηνης ενεδυσαμην δε σακκον της δεησεως μου κεκραξομαι προς τον αιωνιον εν ταις ημεραις μου | 20 j'ai quitté la robe de paix et revêtu le sac de ma supplication; je veux crier vers l'Eternel tant que jevivrai. |
21 θαρσειτε τεκνα βοησατε προς τον θεον και εξελειται υμας εκ δυναστειας εκ χειρος εχθρων | 21 Courage, mes enfants, criez vers Dieu: il vous arrachera à la violence et à la main de vos ennemis; |
22 εγω γαρ ηλπισα επι τω αιωνιω την σωτηριαν υμων και ηλθεν μοι χαρα παρα του αγιου επι τη ελεημοσυνη η ηξει υμιν εν ταχει παρα του αιωνιου σωτηρος υμων | 22 car j'attends de l'Eternel votre salut, une joie m'est venue du Saint, pour la miséricorde qui bientôtvous arrivera de l'Eternel, votre Sauveur. |
23 εξεπεμψα γαρ υμας μετα πενθους και κλαυθμου αποδωσει δε μοι ο θεος υμας μετα χαρμοσυνης και ευφροσυνης εις τον αιωνα | 23 Car avec tristesse et pleurs je vous ai vus partir, mais Dieu vous rendra à moi pour toujours dans lajoie et la jubilation. |
24 ωσπερ γαρ νυν εωρακασιν αι παροικοι σιων την υμετεραν αιχμαλωσιαν ουτως οψονται εν ταχει την παρα του θεου υμων σωτηριαν η επελευσεται υμιν μετα δοξης μεγαλης και λαμπροτητος του αιωνιου | 24 Comme les voisines de Sion voient maintenant votre captivité, ainsi verront-elles bientôt votresalut de par Dieu, qui vous surviendra avec grande gloire et éclat de l'Eternel. |
25 τεκνα μακροθυμησατε την παρα του θεου επελθουσαν υμιν οργην κατεδιωξεν σε ο εχθρος σου και οψει αυτου την απωλειαν εν ταχει και επι τραχηλους αυτων επιβηση | 25 Mes enfants, supportez la colère qui de Dieu vous est venue. Ton ennemi t'a persécuté, mais bientôttu verras sa ruine et sur sa nuque tu poseras ton pied. |
26 οι τρυφεροι μου επορευθησαν οδους τραχειας ηρθησαν ως ποιμνιον ηρπασμενον υπο εχθρων | 26 Mes enfants choyés ont marché par de rudes chemins, enlevés, tel un troupeau razzié par l'ennemi. |
27 θαρσησατε τεκνα και βοησατε προς τον θεον εσται γαρ υμων υπο του επαγοντος μνεια | 27 Courage, mes enfants, criez vers Dieu: Celui qui vous amena cela se souviendra de vous. |
28 ωσπερ γαρ εγενετο η διανοια υμων εις το πλανηθηναι απο του θεου δεκαπλασιασατε επιστραφεντες ζητησαι αυτον | 28 Comme votre pensée fut d'égarement loin de Dieu, revenus à lui, recherchez-le dix fois plus fort. |
29 ο γαρ επαγαγων υμιν τα κακα επαξει υμιν την αιωνιον ευφροσυνην μετα της σωτηριας υμων | 29 Car Celui qui vous amena ces malheurs vous ramènera, en vous sauvant, la joie éternelle. |
30 θαρσει ιερουσαλημ παρακαλεσει σε ο ονομασας σε | 30 Courage, Jérusalem: il te consolera, Celui qui t'a donné un nom. |
31 δειλαιοι οι σε κακωσαντες και επιχαρεντες τη ση πτωσει | 31 Malheur à ceux qui t'ont maltraitée et se sont réjouis de ta chute! |
32 δειλαιαι αι πολεις αις εδουλευσαν τα τεκνα σου δειλαια η δεξαμενη τους υιους σου | 32 Malheur aux cités dont furent esclaves tes enfants, malheur à celle qui reçut tes fils! |
33 ωσπερ γαρ εχαρη επι τη ση πτωσει και ευφρανθη επι τω πτωματι σου ουτως λυπηθησεται επι τη εαυτης ερημια | 33 Car de même qu'elle se réjouit de ta chute et fut heureuse de ta ruine, ainsi sera-t-elle affligée poursa propre dévastation. |
34 και περιελω αυτης το αγαλλιαμα της πολυοχλιας και το αγαυριαμα αυτης εσται εις πενθος | 34 Je lui ôterai son allégresse de ville bien peuplée, son insolence se changera en tristesse, |
35 πυρ γαρ επελευσεται αυτη παρα του αιωνιου εις ημερας μακρας και κατοικηθησεται υπο δαιμονιων τον πλειονα χρονον | 35 un feu lui surviendra de l'Eternel pour de longs jours, elle sera la demeure de démons pourlongtemps. |
36 περιβλεψαι προς ανατολας ιερουσαλημ και ιδε την ευφροσυνην την παρα του θεου σοι ερχομενην | 36 Jérusalem, regarde vers l'Orient, vois la joie qui te vient de Dieu. |
37 ιδου ερχονται οι υιοι σου ους εξαπεστειλας ερχονται συνηγμενοι απ' ανατολων εως δυσμων τω ρηματι του αγιου χαιροντες τη του θεου δοξη | 37 Voici: ils reviennent, les fils que tu vis partir, ils reviennent rassemblés du levant au couchant, surl'ordre du Saint, jubilants de la gloire de Dieu. |