ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 25

GREEK BIBLE	LA SACRA BIBBIA
1 Κυριε, συ εισαι ο Θεος μου? θελω σε υψονει, θελω υμνει το ονομα σου? διοτι εκαμες θαυμασια? αι απ' αρχης βουλαι σου ειναι πιστις και αληθεια.	1 Signore, tu sei il Dio mio, ti esalto e celebro il tuo nome, perché hai compiuto i disegni meravigliosi, concepiti da tempo, immutabili, veritieri!
2 Διοτι συ κατεστησας πολιν σωρον? πολιν ωχυρωμενην, ερειπιον? τα οχυρωματα των αλλογενων, ωστε να μη ηναι πολις? ουδεποτε θελουσιν ανοικοδομηθη.	2 Perché hai ridotto la città in un mucchio di sassi, la cittadella fortificata in rovina, la fortezza dei superbi non è più una città, non sarà più ricostruita.
3 Δια τουτο ο ισχυρος λαος θελει σε δοξασει, η πολις των τρομερων εθνων θελει σε φοβηθη.	3 Per questo un popolo potente ti glorifica, la città di nazioni forti ti venera.
4 Διοτι εσταθης δυναμις εις τον πτωχον, δυναμις του ενδεους εν τη στενοχωρια αυτου, καταφυγιον εναντιον της ανεμοζαλης, σκια εναντιον του καυσωνος, οταν το φυσημα των τρομερων προσβαλη ως ανεμοζαλη κατα τοιχου.	4 Poiché tu fosti un rifugio per il debole, un rifugio per il povero nella sua angustia, riparo dalla tempesta, ombra contro il calore, poiché il soffio dei potenti è come la pioggia invernale,
5 Θελεις καταπαυσει τον θορυβον των αλλογενων, ως τον καυσωνα εν ξηρω τοπω, τον καυσωνα δια της σκιας του νεφους? ο θριαμβος των τρομερων θελει ταπεινωθη.	5 come caldura in terra arida. Tu reprimi il tumulto dei superbi, e il calore con l'ombra di una nube, il canto dei tiranni si affievolisce.
6 Και επι του ορους τουτου ο Κυριος των δυναμεων θελει καμει εις παντας τους λαους ευωχιαν απο παχεων, ευωχιαν απο οινων εν τη τρυγια αυτων, απο παχεων μεστων μυελου, απο οινων κεκαθαρισμενων επι της τρυγιας.	6 Il Signore degli eserciti preparerà per tutti i popoli su questo monte un convito di carni grasse, un convito di vecchi vini, di carni piene di midolla, di vini raffinati.
7 Και εν τω ορει τουτω θελει αφανισει το προσωπον του περικαλυμματος του περικαλυπτοντος παντας τους λαους και το καλυμμα το καλυπτον επι παντα τα εθνη.	7 Egli distruggerà su questo monte il velo posto sulla faccia di tutti i popoli, e la coltre distesa su tutte le nazioni.
8 Θελει καταπιει τον θανατον εν νικη? και Κυριος ο Θεος θελει σπογγισει τα δακρυα απο παντων των προσωπων? και θελει εξαλειψει το ονειδος του λαου αυτου απο πασης της γης? διοτι ο Κυριος ελαλησε.	8 Distruggerà per sempre la morte, e il Signore Dio asciugherà le lacrime su tutti i volti e toglierà l'ignominia del suo popolo su tutta la terra, perché il Signore ha parlato.
9 Και εν εκεινη τη ημερα θελουσιν ειπει, Ιδου, ουτος ειναι ο Θεος ημων? περιεμειναμεν αυτον και θελει σωσει ημας? ουτος ειναι ο Κυριος? περιεμειναμεν αυτον? θελομεν χαρη και ευφρανθη εν τη σωτηρια αυτου.	9 E si dirà in quel giorno: "Ecco il nostro Dio; in lui abbiamo sperato, perché ci salvasse! Questi è il Signore, abbiamo sperato in lui, esultiamo e rallegriamoci della sua salvezza!
10 Διοτι εν τω ορει τουτω η χειρ του Κυριου θελει αναπαυθη, και ο Μωαβ θελει καταπατηθη υποκατω αυτου, καθως καταπατειται το αχυρον δια τον κοπρωνα.	10 Perché la mano del Signore si poserà su questo monte". Invece Moab sarà calpestato sul suo suolo, come si calpesta la paglia nella concimaia.
11 Και θελει εξαπλωσει τας χειρας αυτου εν τω μεσω αυτων, καθως ο κολυμβων εξαπλονει τας χειρας αυτου δια να κολυμβηση? και θελει ταπεινωσει την υπερηφανιαν αυτων μετα των πανουργευματων των χειρων αυτων.	11 In mezzo ad essa egli stenderà le mani, come il nuotatore le distende per nuotare, ma il Signore abbasserà la sua superbia, malgrado gli sforzi delle sue mani.
12 Και τα υψηλα οχυρωματα των τειχων σου θελουσι ταπεινωθη, κρημνισθη, κατεδαφισθη εως εδαφους.	12 La cittadella dalle alte mura egli l'abbatte, la umilia, la getta a terra, fin nella polvere.