ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 18

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ δουλου του Κυριου, οστις ελαλησε προς τον Κυριον τους λογους της ωδης ταυτης, καθ' ην ημεραν ηλευθερωσεν αυτον ο Κυριος εκ της χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ της χειρος του Σαουλ? και ειπε,>> Θελω σε αγαπα, Κυριε, η ισχυς μου.	1 Au maître de chant. Psaume de David, serviteur de Yahvé. Il adressa les paroles de ce cantique à Yahvé le jour où celui-ci l’eut délivré du pouvoir de tous ses ennemis et de la main de Saül.
2 Ο Κυριος ειναι πετρα μου και φρουριον μου και ελευθερωτης μου? Θεος μου, βραχος μου? επ' αυτον θελω ελπιζει? η ασπις μου και το κερας της σωτηριας μου? υψηλος πυργος μου.	2 Il dit: Tu es ma force, Seigneur, et je t’aime.
3 Θελω επικαλεσθη τον αξιυμνητον Κυριον, και εκ των εχθρων μου θελω σωθη.	3 Oui, il est mon rocher, ma forteresse, il est un libérateur: il est mon Dieu. Il est le rocher: en lui j’ai mon abri, il est mon bouclier, ma percée victorieuse.
4 Πονοι θανατου με περιεκυκλωσαν, και χειμαρροι ανομιας με κατετρομαξαν?	4 J’invoque le Seigneur, digne de louanges, et je me vois sauvé de mes ennemis.
5 Πονοι του αδου με περιεκυκλωσαν, παγιδες θανατου με εφθασαν.	5 Les flots de la mort m’enveloppaient, les torrents diaboliques m’épouvantaient,
6 Εν τη στενοχωρια μου επεκαλεσθην τον Κυριον, και προς τον Θεον μου εβοησα. Ηκουσεν εκ του ναου αυτου της φωνης μου, και η κραυγη μου ηλθεν ενωπιον αυτου εις τα ωτα αυτου.	6 j’étais pris dans les filets du monde infernal, je voyais devant moi les pièges de la mort,
7 Τοτε εσαλευθη και εντρομος εγεινεν η γη, και τα θεμελια των ορεων εταραχθησαν και εσαλευθησαν, διοτι ωργισθη.	7 dans mon angoisse j’ai appelé le Seigneur, j’ai crié vers mon Dieu. Mon cri est arrivé à ses oreilles et de son Temple il a entendu ma voix.
8 Καπνος ανεβαινεν εκ των μυκτηρων αυτου, και πυρ κατατρωγον εκ του στοματος αυτου? ανθρακες ανηφθησαν απ' αυτου.	8 Alors la terre a tremblé, elle s’est ébranlée, les fondements des cieux en ont frémi, ils tremblaient en voyant sa colère.
9 Και εκλινε τους ουρανους και κατεβη, και γνοφος υπο τους ποδας αυτου.	9 Une vapeur montait à ses narines, de sa bouche s’échappait un feu dévorant, il en sortait des charbons embrasés.
10 Και επεβη επι χερουβειμ και επετασθη? και επεταξεν επι πτερυγων ανεμων.	10 Il inclina les cieux, il descendit, dessous lui s’étendait une nuée obscure.
11 Εθεσε το σκοτος αποκρυφον τοπον αυτου? η σκηνη αυτου, περιξ αυτου ησαν υδατα σκοτεινα, νεφη πυκνα των αερων.	11 Il vola, monté sur un chérubin, il apparut sur les ailes du vent.
12 Εκ της λαμψεως της εμπροσθεν αυτου διηλθον τα νεφη αυτου, χαλαζα και ανθρακες πυρος.	12 Tout autour de lui, un rideau de ténèbres, de lourds nuages amoncelés forment sa tente.
13 Και εβροντησεν εν ουρανοις ο Κυριος, και ο Υψιστος εδωκε την φωνην αυτου? χαλαζα και ανθρακες πυρος.	13 Un éclat le précède, grêles et grêlons de feu.
14 Και απεστειλε τα βελη αυτου και εσκορπισεν αυτους? και αστραπας επληθυνε και συνεταραξεν αυτους.	14 Puis dans les cieux éclate son tonnerre: le Seigneur fait entendre sa voix.
15 Και εφανησαν τα βαθη των υδατων και ανεκαλυφθησαν τα θεμελια της οικουμενης, απο της επιτιμησεως σου, Κυριε, απο του φυσηματος της πνοης των μυκτηρων σου.	15 Il leur lance ses flèches et les voilà en fuite, ses éclairs dispersent ses ennemis.
16 Εξαπεστειλεν εξ υψους? ελαβε με? ειλκυσε με εξ υδατων πολλων.	16 Le plancher des eaux apparaît à découvert, les bases du monde sont mises à nu: c’est l’effet de ta menace, Seigneur, quand passe sur eux le souffle de ton haleine.
17 Ηλευθερωσε με εκ του δυνατου εχθρου μου, και εκ των μισουντων με, διοτι ησαν δυνατωτεροι μου.	17 D’en haut il a étendu sa main, il m’a pris et m’a arraché aux eaux.
18 Προεφθασαν με εν τη ημερα της θλιψεως μου? αλλ' ο Κυριος εσταθη το αντιστηριγμα μου?	18 Il m’a délivré d’ennemis redoutables, d’un adversaire plus fort que moi,
19 και εξηγαγε με εις ευρυχωριαν? ηλευθερωσε με διοτι ηυδοκησεν εις εμε.	19 Ils m’attaquaient au jour de mon malheur, mais le Seigneur s’est fait mon appui.
20 Αντημειψε με ο Κυριος κατα την δικαιοσυνην μου? κατα την καθαροτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν εις εμε.	20 Il m’a mis au large, il m’a sauvé car il m’aime.
21 Διοτι εφυλαξα τας οδους του Κυριου, και δεν ησεβησα εκκλινας απο του Θεου μου.	21 Le Seigneur m’a traité selon mon mérite; mes mains étaient pures, il m’a récompensé.
22 Διοτι πασαι αι κρισεις αυτου ησαν εμπροσθεν μου, και τα διαταγματα αυτου δεν απεμακρυνα απ' εμου?	22 Car je suivais les voies du Seigneur, je n’ai pas péché, m’écartant de mon Dieu.
23 και εσταθην αμεμπτος προς αυτον, και εφυλαχθην απο της ανομιας μου.	23 Tous ses jugements sont présents devant moi, je n’ai pas mis de côté ses commandements.
24 Και ανταπεδωκεν εις εμε ο Κυριος κατα την δικαιοσυνην μου, κατα την καθαροτητα των χειρων μου εμπροσθεν των οφθαλμων αυτου.	24 Je suis devant lui sans reproche et je me garde bien de fauter.
25 Μετα οσιου οσιος θελεις εισθαι? μετα ανδρος τελειου τελειος θελεις εισθαι?	25 Aussi il me traite selon mes mérites, j’ai les mains pures et lui me récompense.
26 μετα καθαρου, καθαρος θελεις εισθαι? και μετα διεστραμμενου διεστραμμενως θελεις φερθη.	26 Si l’on est fidèle, tu te montres fidèle, si l’on est sans reproche, tu es irréprochable.
27 Διοτι συ θελεις σωσει λαον τεθλιμμενον? οφθαλμους δε υπερηφανων θελεις ταπεινωσει.	27 Si l’on a le cœur droit, tu agis de même, mais si l’homme est retors, tu sais le prendre au piège.
28 Διοτι συ θελεις φωτισει τον λυχνον μου? Κυριος ο Θεος μου θελει φωτισει το σκοτος μου.	28 Car tu viens au secours d’un peuple humilié, mais tu fais baisser les yeux aux arrogants.
29 Διοτι δια σου θελω διασπασει στρατευμα, και δια του Θεου μου θελω υπερπηδησει τειχος.	29 C’est toi, Seigneur, qui fais briller ma lampe, mon Dieu éclaire mes ténèbres.
30 Του Θεου, η οδος αυτου ειναι αμωμος? ο λογος του Κυριου ειναι δεδοκιμασμενος? ειναι ασπις παντων των ελπιζοντων επ' αυτον.	30 Avec toi je fonce sur l’ennemi, avec mon Dieu je saute la muraille.
31 Διοτι τις Θεος πλην του Κυριου; και τις φρουριον πλην του Θεου ημων;	31 Tout est parfait chez mon Dieu et sa parole résiste au feu. Il est un bouclier pour ceux qui s’abritent en lui.
32 Ο Θεος ειναι ο περιζωννυων με δυναμιν, και καθιστων αμωμον την οδον μου.	32 Qui est Dieu sinon Yahvé? Qui est un roc sinon lui, notre Dieu?
33 Καμνει τους ποδας μου ως των ελαφων και με στηνει επι τους υψηλους τοπους μου.	33 C’est le Dieu qui me remplit de force et qui devant moi aplanit le chemin.
34 Διδασκει τας χειρας μου εις πολεμον, και εκαμε τοξον χαλκουν τους βραχιονας μου.	34 Il rend mes pieds pareils à ceux des biches et me fait me tenir debout sur les hauteurs.
35 Και εδωκας εις εμε την ασπιδα της σωτηριας σου? και η δεξια σου με υπεστηριξε και η αγαθοτης σου με εμεγαλυνεν.	35 Il entraîne mes mains pour le combat, mes bras, pour manier l’arc de bronze.
36 Επλατυνας τα βηματα μου υποκατω μου, και οι ποδες μου δεν εκλονισθησαν.	36 Tu me donnes ton salut comme un bouclier, ta main me soutient, tes bontés me grandissent,
37 Κατεδιωξα τους εχθρους μου και εφθασα αυτους? και δεν επεστρεψα εωσου συνετελεσα αυτους.	37 tu me fais allonger le pas sans que mes chevilles faiblissent.
38 Συνετριψα αυτους και δεν ηδυνηθησαν να ανεγερθωσιν? επεσον υπο τους ποδας μου.	38 Je poursuis mes ennemis, je les atteins, je ne reviens que lorsqu’ils sont achevés.
39 Και περιεζωσας με δυναμιν εις πολεμον? συνεκαμψας υποκατω μου τους επανισταμενους επ' εμε.	39 Je les frappe: ils ne peuvent se relever, ils tombent et restent à mes pieds.
40 Και εκαμες τους εχθρους μου να τρεψωσιν εις εμε τα νωτα, και εξωλοθρευσα τους μισουντας με.	40 Tu me remplis de force pour le combat, tu fais courber l’échine à mes adversaires.
41 Εβοησαν, και ουδεις ο σωζων? προς τον Κυριον, και δεν εισηκουσεν αυτων.	41 Mon ennemi s’enfuit, je ne vois que son dos, ceux qui me détestent, je les réduis à rien.
42 Και κατελεπτυνα αυτους ως κονιν κατα προσωπον ανεμου? απετιναξα αυτους ως τον πηλον των οδων.	42 Ils peuvent crier, pas de sauveur pour eux, le Seigneur ne leur répond pas.
43 Ηλευθερωσας με εκ των αντιλογιων του λαου? κατεστησας με κεφαλην εθνων? λαος, τον οποιον δεν εγνωρισα, εδουλευσεν εις εμε.	43 Je les réduis en poussière que le vent emporte, je les piétine dans la boue du chemin.
44 Μολις ηκουσαν, και υπηκουσαν εις εμε? ξενοι υπεταχθησαν εις εμε.	44 Tu me délivres des querelles de mon peuple, tu me places à la tête des nations, un peuple m’obéit qui n’était pas le mien.
45 Ξενοι παρελυθησαν και κατετρομαξαν εκ των αποκρυφων τοπων αυτων.	45 Les étrangers me font des sourires, dès qu’ils m’entendent, ils obéissent.
46 Ζη Κυριος, και ευλογημενον το φρουριον μου? και ας υψωθη ο Θεος της σωτηριας μου?	46 Les étrangers sont à bout de forces, ils sortent en tremblant de leurs villes fortes.
47 ο Θεος ο εκδικων με και υποτασσων λαους υποκατω μου?	47 Vive le Seigneur, béni soit mon rocher! je veux rendre gloire au Dieu qui me sauve.
48 οστις με ελευθερονει εκ των εχθρων μου. Ναι, με υψονεις υπερανω των επανισταμενων επ' εμε? ηλευθερωσας με απο ανδρος αδικου.	48 Ô Dieu, tu m’as accordé ma vengeance, tu m’as soumis les peuples.
49 Δια τουτο θελω σε υμνει, Κυριε, μεταξυ των εθνων, και εις το ονομα σου θελω ψαλλει.	49 Tu me délivres de mes ennemis et me rends maître de l’agresseur, tu me libères des violents.
50 Αυτος μεγαλυνει τας σωτηριας του βασιλεως αυτου, και καμνει ελεος εις τον κεχρισμενον αυτου, εις τον Δαβιδ και εις το σπερμα αυτου εως αιωνος.	50 Aussi je veux te rendre gloire, ô Seigneur; je chanterai ton nom chez les païens, je dirai:
	51 “Il donne à son roi victoire sur victoire, gardant sa grâce à celui qu’il a consacré, à David et à sa descendance pour toujours.