ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 109

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ.>> Θεε της αινεσεως μου, μη σιωπησης?	1 Magistro chori. David. Psalmus. Deus laudis meae, ne tacueris,
2 διοτι στομα ασεβους και στομα δολιου ηνοιχθησαν επ' εμε? ελαλησαν κατ' εμου με γλωσσαν ψευδη?	2 quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est. Locuti sunt adversum me lingua dolosa
3 και με λογους μισους με περιεκυκλωσαν και με επολεμησαν αναιτιως.	3 et sermonibus odii circumdederunt me et expugnaverunt me gratis.
4 Αντι της αγαπης μου ειναι αντιδικοι εις εμε? εγω δε προσευχομαι.	4 Pro dilectione mea adversabantur mihi; ego autem orabam.
5 Και ανταπεδωκαν εις εμε κακον αντι καλου, και μισος αντι της αγαπης μου.	5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis et odium pro dilectione mea.
6 Καταστησον ασεβη επ' αυτον? και διαβολος ας στεκη εκ δεξιων αυτου.	6 Constitue super eum peccatorem, et adversarius stet a dextris eius.
7 Οταν κρινηται, ας εξελθη καταδεδικασμενος? και η προσευχη αυτου ας γεινη εις αμαρτιαν.	7 Cum iudicatur, exeat condemnatus, et oratio eius fiat in peccatum.
8 Ας γεινωσιν αι ημεραι αυτου ολιγαι? αλλος ας λαβη την επισκοπην αυτου.	8 Fiant dies eius pauci, et ministerium eius accipiat alter.
9 Ας γεινωσιν οι υιοι αυτου ορφανοι και η γυνη αυτου χηρα.	9 Fiant filii eius orphani, et uxor eius vidua.
10 Και ας περιπλανωνται παντοτε οι υιοι αυτου και ας γεινωσιν επαιται, και ας ζητωσιν εκ των ερειπιων αυτων.	10 Instabiles vagentur filii eius et mendicent et eiciantur de ruinis suis. -
11 Ας παγιδευση ο δανειστης παντα τα υπαρχοντα αυτου? και ας διαρπασωσιν οι ξενοι τους κοπους αυτου.	11 Scrutetur fenerator omnem substantiam eius, et diripiant alieni labores eius.
12 Ας μη υπαρχη ο ελεων αυτον, και ας μη ηναι ο οικτειρων τα ορφανα αυτου.	12 Non sit qui praebeat illi misericordiam, nec sit qui misereatur pupillis eius.
13 Ας εξολοθρευθωσιν οι εκγονοι αυτου? εν τη επερχομενη γενεα ας εξαλειφθη το ονομα αυτων.	13 Fiant nati eius in interitum, in generatione una deleatur nomen eorum.
14 Ας ελθη εις ενθυμησιν ενωπιον του Κυριου η ανομια των πατερων αυτου? και η αμαρτια της μητρος αυτου ας μη εξαλειφθη?	14 In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini, et peccatum matris eius non deleatur.
15 Ας ηναι παντοτε ενωπιον του Κυριου, δια να εκκοψη απο της γης το μνημοσυνον αυτων.	15 Fiant contra Dominum semper, et disperdat de terra memoriam eorum.
16 Διοτι δεν ενεθυμηθη να καμη ελεος? αλλα κατετρεξεν ανθρωπον πενητα και πτωχον, δια να θανατωση τον συντετριμμενον την καρδιαν.	16 Pro eo quod non est recordatus facere misericordiam et persecutus est hominem inopem et mendicum et compunctum corde, ut mortificaret.
17 Επειδη ηγαπησε καταραν, ας ελθη επ' αυτον? επειδη δεν ηθελησεν ευλογιαν, ας απομακρυνθη απ' αυτου.	17 Et dilexit maledictionem: et veniat ei; et noluit benedictionem: et elongetur ab eo.
18 Επειδη ενεδυθη καταραν ως ιματιον αυτου, ας εισελθη ως υδωρ εις τα εντοσθια αυτου και ως ελαιον εις τα οστα αυτου?	18 Et induit maledictionem sicut vestimentum: et intret sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossa eius.
19 Ας γεινη εις αυτον ως το ιματιον, το οποιον ενδυεται και ως η ζωνη, την οποιαν παντοτε περιζωννυται.	19 Fiat ei sicut indumentum, quo operitur, et sicut zona, qua semper praecingitur.
20 Αυτη ας ηναι των αντιδικων μου η αμοιβη παρα του Κυριου, και των λαλουντων κακα κατα της ψυχης μου.	20 Haec retributio eorum, qui adversantur mihi apud Dominum, et qui loquuntur mala adversus animam meam.
21 Αλλα συ, Κυριε Θεε, ενεργησον μετ' εμου δια το ονομα σου? επειδη ειναι αγαθον το ελεος σου, λυτρωσον με.	21 Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum, quia suavis est misericordia tua; libera me,
22 Διοτι πτωχος και πενης ειμαι, και η καρδια μου ειναι πεπληγωμενη εντος μου.	22 quia egenus et pauper ego sum, et cor meum vulneratum est intra me.
23 Παρηλθον ως σκια, οταν εκκλινη? εκτιναζομαι ως η ακρις.	23 Sicut umbra, cum declinat, pertransii, excussus sum sicut locustae.
24 Τα γονατα μου ητονησαν απο της νηστειας και η σαρξ μου εξεπεσεν απο του παχους αυτης.	24 Genua mea infirmata sunt ieiunio, et caro mea contabuit absque oleo.
25 Και εγω εγεινα ονειδος εις αυτους? οτε με ειδον, εκινησαν τας κεφαλας αυτων.	25 Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me et moverunt capita sua.
26 Βοηθησον μοι, Κυριε ο Θεος μου? σωσον με κατα το ελεος σου?	26 Adiuva me, Domine Deus meus, salvum me fac secundum misericordiam tuam.
27 και ας γνωρισωσιν οτι η χειρ σου ειναι τουτο? οτι συ, Κυριε, εκαμες αυτο.	27 Et sciant quia manus tua haec: tu, Domine, hoc fecisti.
28 Αυτοι θελουσι καταρασθαι, συ δε θελεις ευλογει? θελουσι σηκωθη, πλην θελουσι καταισχυνθη? ο δε δουλος σου θελει ευφραινεσθαι.	28 Maledicant illi, et tu benedicas; qui insurgunt in me, confundantur, servus autem tuus laetabitur.
29 Ας ενδυθωσιν εντροπην οι αντιδικοι μου? και ας φορεσωσιν ως επενδυμα την αισχυνην αυτων.	29 Induantur, qui detrahunt mihi, pudore et operiantur sicut diploide confusione sua.
30 Θελω δοξολογει σφοδρα τον Κυριον δια του στοματος μου, και εν μεσω πολλων θελω υμνολογει αυτον?	30 Confitebor Domino nimis in ore meo et in medio multorum laudabo eum,
31 Διοτι ισταται εν τη δεξια του πτωχου, δια να λυτρονη αυτον εκ των καταδικαζοντων την ψυχην αυτου.	31 quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a iudicantibus animam eius.