ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 102

GREEK BIBLE	LA SACRA BIBBIA
1 Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου.>> Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.	1 Preghiera di un afflitto che langue ed effonde davanti al Signore il suo lamento.
2 Μη κρυψης το προσωπον σου απ' εμου? καθ' ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου? καθ' ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.	2 Signore, ascolta la mia preghiera; giunga a te il mio grido.
3 Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.	3 Non tener nascosto da me il tuo volto, quando l'angoscia mi stringe. Protendi verso di me il tuo orecchio; quando t'invoco, non tardare a rispondermi.
4 Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.	4 Sì, si dileguano come fumo i miei giorni; ardono come brace le mie ossa.
5 Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.	5 E' stato colpito il mio cuore e s'è inaridito come erba; trascuro di prendere perfino il cibo.
6 Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος? εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.	6 A causa del mio gemere la mia pelle s'è attaccata alle ossa.
7 Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.	7 Sono diventato come un pellicano del deserto, sono simile a un gufo fra le macerie.
8 Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου? οι μαινομενοι ομνυουσι κατ' εμου.	8 Nel continuo vegliare sono diventato come un passero, tutto solo sul tetto.
9 Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,	9 M'insultano tutti i giorni i miei nemici, sono furenti contro di me; imprecano sul mio nome.
10 Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου? διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.	10 Mi nutro di cenere come di pane, mescolo lacrime alle mie bevande.
11 Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.	11 Sì, per la tua ira e il tuo sdegno mi hai preso e mi hai gettato lontano.
12 Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.	12 I miei giorni sono come ombra che s'allunga, mentre come erba mi sento inaridire.
13 Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων? διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.	13 Ma tu, Signore, rimani per sempre, il tuo ricordo, di generazione in generazione.
14 Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.	14 Tu sorgerai e avrai pietà di Sion; poiché è tempo di usarle misericordia, è giunta l'ora.
15 Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.	15 Sì, sono care ai tuoi servi le sue pietre; essi sentono pietà per le sue rovine.
16 Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.	16 Le genti temeranno il nome del Signore; la tua gloria, tutti i re della terra.
17 Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.	17 Sì, il Signore ha ricostruito Sion ed è apparso nella sua gloria.
18 Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην? και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.	18 Egli ha esaudito la preghiera dei derelitti, non ha disprezzato la loro implorazione.
19 Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,	19 Questo venga scritto per la generazione futura, e un popolo rigenerato dia lode al Signore.
20 δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον?	20 Sì, il Signore ha guardato dall'alto del suo santuario, dal cielo ha mirato la terra,
21 δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,	21 per ascoltare il gemito del prigioniero, per liberare i votati alla morte,
22 οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.	22 e così annunzino in Sion il nome del Signore, e la sua lode in Gerusalemme,
23 Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου? συνετεμε τας ημερας μου.	23 quando insieme si raduneranno i popoli e i regni per servire il Signore.
24 Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου? τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.	24 E' stato abbattuto per via il mio vigore; sono stati accorciati i miei giorni.
25 Κατ' αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.	25 Io dico: "Mio Dio, non mi rapire alla metà dei miei giorni. I tuoi anni si protraggono per generazione e generazione.
26 Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις? και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη? ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη?	26 All'inizio tu fondasti la terra e opera delle tue mani furono i cieli.
27 συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.	27 Essi periranno, ma tu rimarrai; tutti loro si logoreranno come una veste, come un abito tu li muterai ed essi saranno mutati.
28 Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.	28 Ma tu sei sempre lo stesso e i tuoi anni non verranno mai meno.
	29 I figli dei tuoi servi avranno una dimora e la loro progenie sarà salda davanti a te".