ΙΩΒ - Giobbe - Job 6

GREEK BIBLE	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 Ο δε Ιωβ απεκριθη και ειπεν?	1 Da antwortete Ijob und sprach:
2 Ειθε να εζυγιζετο τωοντι η λυπη μου, και η συμφορα μου να ετιθετο ολη ομου εν τη πλαστιγγι.	2 Ach, würde doch mein Gram gewogen, legte man auf die Waage auch mein Leid!
3 Επειδη τωρα ηθελεν εισθαι βαρυτερα υπερ την αμμον της θαλασσης? δια τουτο οι λογοι μου καταπινονται.	3 Denn nun ist es schwerer als der Sand des Meeres, darum reden meine Worte irr.
4 Διοτι τα βελη του Παντοδυναμου ειναι εντος μου, των οποιων το φαρμακιον εκπινει το πνευμα μου? οι τρομοι του Θεου παραταττονται εναντιον μου.	4 Die Pfeile des Allmächtigen stecken in mir, mein Geist hat ihr Gift getrunken, Gottes Schrecken stellen sich gegen mich.
5 Ογκαται ο αγριος ονος παρα τη χλοη; η μυκαται ο βους παρα τη φατνη αυτου;	5 Schreit denn der Wildesel beim Gras oder brüllt der Stier bei seinem Futter?
6 Τρωγεται το ανοστον χωρις αλατος; η υπαρχει γευσις εν τω λευκωματι του ωου;	6 Isst man denn ungesalzene Speise? Wer hat Geschmack an fadem Schleim?
7 Τα πραγματα, τα οποια η ψυχη μου απεστρεφετο να εγγιση, εγειναν ως το αηδες φαγητον μου.	7 Ich sträube mich, daran zu rühren, das alles ist mir wie verdorbenes Brot.
8 Ειθε να απελαμβανον την αιτησιν μου, και να μοι εδιδεν ο Θεος την Επιθυμιαν μου.	8 Käme doch, was ich begehre, und gäbe Gott, was ich erhoffe.
9 Και να ηθελεν ευδοκησει ο Θεος να με αφανιση? να απολυση την χειρα αυτου και να με κοψη.	9 Und wollte Gott mich doch zermalmen, seine Hand erheben, um mich abzuschneiden.
10 Και θελει εισθαι ετι η παρηγορια μου, οτι, και αν καταναλωθω εν τη θλιψει και αυτος δεν με λυπηθη, εγω δεν εκρυψα τους λογους του Αγιου.	10 Das wäre noch ein Trost für mich; ich hüpfte auf im Leid, mit dem er mich nicht schont. Denn ich habe die Worte des Heiligen nicht verleugnet.
11 Ποια η δυναμις μου, ωστε να εγκαρτερω; και ποιον το τελος μου, ωστε να υποφερη η ψυχη μου;	11 Was ist meine Kraft, dass ich aushalten könnte, wann kommt mein Ende, dass ich mich gedulde?
12 Μηπως η δυναμις μου ειναι δυναμις λιθων; η η σαρξ μου χαλκος;	12 Ist meine Kraft denn Felsenkraft, ist mein Fleisch denn aus Erz?
13 Μηπως δεν εξελιπεν εν εμοι η βοηθεια μου και απεμακρυνθη απ' εμου η σωτηρια;	13 Gibt es keine Hilfe mehr für mich, ist mir jede Rettung entschwunden?
14 Εις τον τεθλιμμενον ελεος πρεπει παρα του φιλου αυτου? αλλ' αυτος εγκατελιπε τον φοβον του Παντοδυναμου.	14 Des Freundes Liebe gehört dem Verzagten, auch wenn er den Allmächtigen nicht mehr fürchtet.
15 Οι αδελφοι μου εφερθησαν απατηλως ως χειμαρρος, ως ρευμα χειμαρρων παρηλθον?	15 Meine Brüder sind trügerisch wie ein Bach, wie Wasserläufe, die verrinnen;
16 οιτινες θολονονται εκ του παγου, εις τους οποιους διαλυεται η χιων?	16 trüb sind sie vom Eis, wenn über ihnen der Schnee schmilzt.
17 οταν θερμανθωσιν, εκλειπουσιν? οταν γεινη θερμοτης, εξαλειφονται απο του τοπου αυτων.	17 Zur Zeit der Hitze versiegen sie; wenn es heiß wird, verdunsten sie in ihrem Bett.
18 Τα ιχνη της πορειας αυτων συστρεφονται? καταντωσιν εις το μηδεν και χανονται?	18 Karawanen biegen ab vom Weg, folgen ihnen in die Wüste und kommen um.
19 τα πληθη της Θαιμα εθεωρουν, οι συνοδοιποροι της Σεβα περιεμενον αυτους?	19 Nach ihnen spähen Karawanen aus Tema, auf sie vertrauen Handelszüge aus Saba.
20 Εψευσθησαν της ελπιδος αυτων? ηλθον εκει και ενετραπησαν.	20 In ihrer Hoffnung werden sie betrogen, kommen hin und sind enttäuscht.
21 Τωρα και σεις εισθε ως αυτοι? ειδετε την πληγην μου και ετρομαξατε.	21 So seid ihr jetzt ein Nein geworden: Ihr schaut das Entsetzliche und schaudert.
22 Μηπως εγω ειπα, Φερετε προς εμε; η, Δοτε δωρον εις εμε απο της περιουσιας υμων;	22 Habe ich denn gesagt: Gebt mir etwas, von eurem Vermögen zahlt für mich?
23 η, Ελευθερωσατε με εκ της χειρος του εχθρου; η, Λυτρωσατε με εκ της χειρος των ισχυρων;	23 Rettet mich aus dem Griff des Bedrängers, kauft mich los aus der Hand der Tyrannen!
24 Διδαξατε με, και εγω θελω σιωπησει? και δειξατε μοι κατα τι εσφαλα.	24 Belehrt mich, so werde ich schweigen; worin ich fehlte, macht mir klar!
25 Ποσον ισχυροι ειναι οι ορθοι λογοι? αλλ' ο ελεγχος σας, τι αποδεικνυει;	25 Wie wurden redliche Worte verhöhnt, was kann euer Tadel rügen?
26 Φανταζεσθε να ελεγξητε λογους, ενω αι ομιλιαι του απηλπισμενου ειναι ως ανεμος;	26 Gedenkt ihr, Worte zu tadeln? Spricht der Verzweifelte in den Wind?
27 Τωοντι, σεις επιπιπτετε επι τον ορφανον, και σκαπτετε λακκον εις τον φιλον σας.	27 Selbst um ein Waisenkind würdet ihr würfeln, sogar euren Freund verschachern.
28 Τωρα λοιπον ευαρεστηθητε να εμβλεψητε εις εμε, διοτι εμπροσθεν υμων κειται αν εγω ψευδωμαι.	28 Habt endlich die Güte, wendet euch mir zu, ich lüge euch nicht ins Gesicht.
29 Επιστρεψατε, παρακαλω? ας μη γεινη αδικια? ναι, επιστρεψατε παλιν? η δικαιοσυνη μου ειναι εν τουτω.	29 Kehrt um, kein Unrecht soll geschehen, kehrt um, noch bin ich im Recht.
30 Υπαρχει αδικια εν τη γλωσση μου; δεν δυναται ο ουρανισκος μου να διακρινη τα διεφθαρμενα;	30 Ist denn Unrecht auf meiner Zunge oder schmeckt mein Gaumen das Schlechte nicht?