Scrutatio

Martedi, 14 maggio 2024 - San Mattia ( Letture di oggi)

ΤΩΒΙΤ - Tobia - Tobit 10


font
GREEK BIBLECATHOLIC PUBLIC DOMAIN
1 και τωβιτ ο πατηρ αυτου ελογιζετο εκαστης ημερας και ως επληρωθησαν αι ημεραι της πορειας και ουκ ηρχοντο1 In truth, when Tobias was delayed because of the marriage celebration, his father Tobit was worried, saying: “Why do you think my son is delayed, or why has he been detained there?
2 ειπεν μηποτε κατησχυνται η μηποτε απεθανεν γαβαηλ και ουδεις διδωσιν αυτω το αργυριον2 Do you think that Gabael has died, and that no one will repay him the money?”
3 και ελυπειτο λιαν3 And so he began to be exceedingly sad, both he and his wife Anna with him. And they both began to weep together, because their son did not at least return to them on the appointed day.
4 ειπεν δε αυτω η γυνη απωλετο το παιδιον διοτι κεχρονικεν και ηρξατο θρηνειν αυτον και ειπεν4 But his mother wept inconsolable tears, and also said: “Woe, woe to me, O my son. Why did we send you to journey far away, you: the light of our eyes, the staff of our old age, the solace of our life, the hope of our posterity?
5 ου μελει μοι τεκνον οτι αφηκα σε το φως των οφθαλμων μου5 Having all things together as one in you, we ought not to have dismissed you from us.”
6 και τωβιτ λεγει αυτη σιγα μη λογον εχε υγιαινει6 And Tobit was saying to her: “Be calm, and do not be troubled. Our son is safe. That man, with whom we sent him, is faithful enough.”
7 και ειπεν αυτω σιγα μη πλανα με απωλετο το παιδιον μου και επορευετο καθ' ημεραν εις την οδον εξω οιας απηλθεν ημερας τε αρτον ουκ ησθιεν τας δε νυκτας ου διελιμπανεν θρηνουσα τωβιαν τον υιον αυτης εως ου συνετελεσθησαν αι δεκα τεσσαρες ημεραι του γαμου ας ωμοσεν ραγουηλ ποιησαι αυτον εκει7 Yet she was by no means able to be consoled. But, leaping up every day, she looked all round, and traveled around all the ways, by which there seemed any hope that he might return, so that she might possibly see him coming from afar.
8 ειπεν δε τωβιας τω ραγουηλ εξαποστειλον με οτι ο πατηρ μου και η μητηρ μου ουκετι ελπιζουσιν οψεσθαι με8 In truth, Raguel said to his son-in-law, “Remain here, and I will send a message of your health to your father Tobit.”
9 ειπεν δε αυτω ο πενθερος αυτου μεινον παρ' εμοι καγω εξαποστελω προς τον πατερα σου και δηλωσουσιν αυτω τα κατα σε και τωβιας λεγει ουχι αλλα εξαποστειλον με προς τον πατερα μου9 And Tobias said to him, “I know that my father and my mother have now counted the days, and their spirit must be tortured within them.”
10 αναστας δε ραγουηλ εδωκεν αυτω σαρραν την γυναικα αυτου και τα ημισυ των υπαρχοντων σωματα και κτηνη και αργυριον10 And when Raguel had repeatedly petitioned Tobias, and he was by no means willing to listen to him, he delivered Sarah to him, and half of all his substance: with men and women servants, with sheep, camels, and cows, and with much money. And he dismissed him away, in safety and gladness, from him,
11 και ευλογησας αυτους εξαπεστειλεν λεγων ευοδωσει υμας τεκνα ο θεος του ουρανου προ του με αποθανειν11 saying: “May the holy Angel of the Lord be with your journey, and may he lead you through unharmed, and may you discover that all is right concerning your parents, and may my eyes see your sons before I die.”
12 και ειπεν τη θυγατρι αυτου τιμα τους πενθερους σου αυτοι νυν γονεις σου εισιν ακουσαιμι σου ακοην καλην και εφιλησεν αυτην12 And the parents, taking hold of their daughter, kissed her and let her go:
13 και εδνα ειπεν προς τωβιαν αδελφε αγαπητε αποκαταστησαι σε ο κυριος του ουρανου και δωη μοι ιδειν σου παιδια εκ σαρρας της θυγατρος μου ινα ευφρανθω ενωπιον του κυριου και ιδου παρατιθεμαι σοι την θυγατερα μου εν παρακαταθηκη μη λυπησης αυτην13 admonishing her to honor her father-in-law, to love her husband, to guide the family, to govern the household, and to behave irreproachably herself.
14 μετα ταυτα επορευετο τωβιας ευλογων τον θεον οτι ευοδωσεν την οδον αυτου και κατευλογει ραγουηλ και εδναν την γυναικα αυτου