Judith 13

DOUAI-RHEIMS	Biblia Tysiąclecia
1 And when it was grown late, his servants made haste to their lodgings, and Vagao shut the chamber doors, and went his way.	1 A gdy nastała późna pora, słudzy jego spieszyli się, aby odejść. Bagoas zamknął namiot od zewnątrz i oddzielił obecnych od swego pana. A oni odeszli na swoje posłania. Wszyscy bowiem byli zmęczeni, gdyż uczta trwała długo.
2 And they were all overcharged with wine.	2 W namiocie pozostała tylko sama Judyta i Holofernes leżący na swoim posłaniu. Upił się bowiem winem.
3 And Judith was alone in the chamber.	3 A Judyta powiedziała swojej niewolnicy, aby stała na zewnątrz przy jej sypialni i pilnowała jej wyjścia tak, jak każdego dnia. Mam wyjść bowiem - rzekła na modlitwę. Także Bagoasowi powiedziała to samo.
4 But Holofernes lay on his bed, fast asleep, being exceedingly drunk.	4 I odeszli wszyscy od Holofernesa, a w sypialni nie pozostał nikt od najmniejszego do największego. Wtedy Judyta przystąpiła do jego łoża i powiedziała w swym sercu: Pani, Boże Wszechmogący, spójrz łaskawie w tej godzinie na dzieło rąk moich w celu wywyższenia Jeruzalem!
5 And Judith spoke to her maid to stand without before the chamber, and to watch:	5 Oto teraz jest odpowiednia chwila, aby odzyskać Twoje dziedzictwo i spełnić mój plan zgładzenia wrogów, którzy przeciwko nam powstali.
6 And Judith stood before the bed praying with tears, and the motion of her lips in silence,	6 I podeszła do słupa nad łożem przy głowie Holofernesa, zdjęła jego miecz ze słupa,
7 Saying: Strengthen me, O Lord God of Israel, and in this hour look on the works of my hands, that as thou hast promised, thou mayst raise up Jerusalem thy city: and that I may bring to pass that which I have purposed, having a belief that it might be done by thee.	7 a zbliżywszy się do łoża ujęła go za włosy i rzekła: Daj mi siłę w tym dniu, Panie, Boże Izraela!
8 And when she had said this, she went to the pillar that was at his bed's head, and loosed his sword that hung tied upon it.	8 I uderzyła go dwukrotnie z całej siły w kark, i odcięła głowę.
9 And when she had drawn it out, she took him by the hair of his head, and said: Strengthen me, O Lord God, at this hour.	9 Potem zsunęła jego ciało z posłania, zdjęła kotarę ze słupów namiotu i w chwilę później wyszła, podając niewolnicy swojej głowę Holofernesa.
10 And she struck twice upon his neck, and out off his head, and took off his canopy from the pillars, and rolled away his headless body.	10 Ta zaś włożyła ją do swojej torby na żywność i wyszły razem jak zazwyczaj poza teren obozu na modlitwę. I przeszedłszy przez obóz okrążyły wąwóz górski, i wstąpiły na górę Betulii, i tak doszły do jej bram.
11 And after a while she went out, and delivered the head of Holofernes to her maid, and bade her put it into her wallet.	11 A Judyta już z daleka wołała do stróżujących przy bramach: Otwórzcie, otwórzcie bramę! Z nami jest Bóg! Bóg nasz, aby znowu okazać moc w Izraelu i potęgę przeciw wrogom, jak to i dziś uczynił.
12 And they two went out according to their custom, as it were to prayer, and they passed the camp, and having compassed the valley, they came to the gate of the city.	12 Gdy ludzie z jej miasta usłyszeli jej głos, spieszyli się, aby przejść do bramy miasta, a także zawołali jego starszych.
13 And Judith from afar off cried to the watchmen upon the walls: Open the gates for God is with us, who hath shewn his power in Israel.	13 I zbiegli się wszyscy od najmniejszego aż do największego, ponieważ wydawało im się nie do wiary, żeby wróciła. Otworzyli bramę i przyjęli je, a zapaliwszy ogień, aby było widno, otoczyli je kołem.
14 And it came to pass, when the men had heard her voice, that they called the ancients of the city.	14 A ona donośnym głosem odezwała się do nich: Wysławiajcie Boga, wysławiajcie! Wysławiajcie Go, ponieważ nie oddalił miłosierdzia swego od domu Izraela, ale tej nocy moją ręką pokonał nieprzyjaciół.
15 And all ran to meet her from the least to the greatest: for they now had no hopes that she would come.	15 Potem wyjęła z torby głowę, pokazała ją i powiedziała do nich: Oto głowa Holofernesa, naczelnego wodza asyryjskich sił zbrojnych, a oto kotara, pod którą leżał pijany. Zabił go Pan ręką kobiety.
16 And lighting up lights they all gathered round about her: and she went up to a higher place, and commanded silence to be made. And when all had held their peace,	16 Na życie Pana, który mnie strzegł na mojej drodze, w którą się wybrałam: uwiodło tamtego oblicze moje na jego zgubę, ale nie popełnił ze mną grzechu, aby mnie splugawić i zhańbić.
17 Judith said: Praise ye the Lord our God, who hath not forsaken them that hope in him.	17 I zadziwił się bardzo cały naród i upadł na ziemię, oddając pokłon Bogu, i wołał jednogłośnie: Bądź uwielbiony, Boże nasz, który w dniu dzisiejszym rozgromiłeś nieprzyjaciół swego ludu.
18 And by me his handmaid he hath fulfilled his mercy, which he promised to the house of Israel: and he hath killed the enemy of his people by my hand this night.	18 A Ozjasz powiedział do niej: Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego, spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi, i niech będzie błogosławiony Pan Bóg, Stwórca nieba i ziemi, który cię prowadził, abyś odcięła głowę wodza naszych nieprzyjaciół.
19 Then she brought forth the head of Holofernes out of the wallet, and shewed it them, saying: Behold the head of Holofernes the general of the army of the Assyrians, and behold his canopy, wherein he lay in his drunkenness, where the Lord our God slew him by the hand of a woman.	19 Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki w sercach ludzkich wspominających moc Boga.
20 But as the same Lord liveth, his angel hath been my keeper both going hence, and abiding there, and returning from thence hither: and the Lord hath not suffered me his handmaid to be defiled, but hath brought me back to you without pollution of sin, rejoicing for his victory, for my escape, and for your deliverance.	20 Niech to sprawi tobie Bóg, abyś była wywyższona na wieki i ubogacona w dobra, bo nie szczędziłaś swego życia, gdy naród nasz był upokorzony, ale przeciwstawiłaś się naszej zagładzie, postępując prawą drogą przed Bogiem naszym. A cały naród odpowiedział: Niech tak będzie, niech tak będzie!
21 Give all of you glory to him, because he is good, because his mercy endureth for ever.
22 And they all adored the Lord, and said to her: The Lord hath blessed thee by his power, because by thee he hath brought our enemies to nought.
23 And Ozias the prince of the people of Israel, said to her: Blessed art thou, O daughter, by the Lord the most high God, above all women upon the earth.
24 Blessed be the Lord who made heaven and earth, who hath directed thee to the cutting off the head of the prince of our enemies.
25 Because he hath so magnified thy name this day, that thy praise shall not depart out of the mouth of men who shall be mindful of the power of the Lord for ever, for that thou hast not spared thy life, by reason of the distress and tribulation of thy people, but hast prevented our ruin in the presence of our God.
26 And all the people said: So be it, so be it.
27 And Achior being called for came, and Judith said to him: The God of Israel, to whom thou gavest testimony, that he revengeth himself of his enemies, he hath cut off the head of all the unbelievers this night by my hand.
28 And that thou mayst find that it is so, behold the head of Holofernes, who in the contempt of his pride despised the God of Israel: and threatened thee with death, saying: When the people of Israel shall be taken, I will command thy sides to be pierced with a sword.
29 Then Achior seeing the head of Holofernes, being seized with a great fear he fell on his face upon the earth, and his soul swooned away.
30 But after he had recovered his spirits he fell down at her feet, and reverenced her and said:
31 Blessed art thou by thy God in every tabernacle of Jacob, for in every nation which shall hear thy name, the God of Israel shall be magnified on occasion of thee.