Księga Psalmów 104

Biblia Tysiąclecia	NOVA VULGATA
1 Błogosław, duszo moja, Pana! O Boże mój, Panie, jesteś bardzo wielki! Odziany we wspaniałość i majestat,	1 Benedic, anima mea, Domino. Domine Deus meus, magnificatus es vehementer! Maiestatem et decorem induisti,
2 światłem okryty jak płaszczem. Rozpostarłeś niebo jak namiot,	2 amictus lumine sicut vestimento. Extendens caelum sicut velum,
3 wzniosłeś swe komnaty nad wodami. Za rydwan masz obłoki, przechadzasz się na skrzydłach wiatru.	3 qui exstruis in aquis cenacula tua. Qui ponis nubem ascensum tuum, qui ambulas super pennas ventorum.
4 Jako swych posłów używasz wichry, jako sługi - ogień i płomienie.	4 Qui facis angelos tuos spiritus et ministros tuos ignem urentem.
5 Umocniłeś ziemię w jej podstawach: na wieki wieków się nie zachwieje.	5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam, non inclinabitur in saeculum saeculi.
6 Jak szatą okryłeś ją Wielką Otchłanią, stanęły wody ponad górami.	6 Abyssus sicut vestimentum operuit eam, super montes stabant aquae.
7 Musiały uciekać wobec Twej groźby, na głos Twego grzmotu popadły w przerażenie.	7 Ab increpatione tua fugiunt, a voce tonitrui tui formidant.
8 Wzniosły się na góry, opadły na doliny, na miejsce, któreś im naznaczył.	8 Ascendunt in montes et descendunt in valles, in locum, quem statuisti eis.
9 Zakreśliłeś granicę, której nie przekraczają, nigdy nie wrócą, by zalać ziemię.	9 Terminum posuisti, quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.
10 Ty zdroje kierujesz do strumieni, co pośród gór się sączą:	10 Qui emittis fontes in torrentes; inter medium montium pertransibunt,
11 poją one wszelkie zwierzęta polne, [tam] dzikie osły gaszą swe pragnienie;	11 potabunt omnes bestias agri, exstinguent onagri sitim suam.
12 nad nimi mieszka ptactwo powietrzne, spomiędzy gałęzi głos swój wydaje.	12 Super ea volucres caeli habitabunt, de medio ramorum dabunt voces.
13 Z Twoich komnat nawadniasz góry, aby owocem Twych dzieł nasycić ziemię.	13 Rigas montes de cenaculis tuis, de fructu operum tuorum satias terram.
14 Każesz rosnąć trawie dla bydła i roślinom, by człowiekowi służyły, aby z roli dobywał chleb	14 Producis fenum iumentis et herbam servituti hominum, educens panem de terra
15 i wino, co rozwesela serce ludzkie, by rozpogadzać twarze oliwą, by serce ludzkie chleb krzepił.	15 et vinum, quod laetificat cor hominis; exhilarans faciem in oleo, panis autem cor hominis confirmat.
16 Drzewa Pana mają wody do syta, cedry Libanu, które zasadził.	16 Saturabuntur ligna Domini et cedri Libani, quas plantavit.
17 Tam ptactwo zakłada gniazda, na cyprysach są domy bocianów.	17 Illic passeres nidificabunt, erodii domus in vertice earum.
18 Wysokie góry dla kozic, a skały są kryjówką dla borsuków.	18 Montes excelsi cervis, petrae refugium hyracibus.
19 Tyś stworzył księżyc, aby czas wskazywał; słońce poznało swój zachód.	19 Fecit lunam ad tempora signanda, sol cognovit occasum suum.
20 Mrok sprowadzasz i noc nastaje, w niej krąży wszelki zwierz leśny.	20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa reptabunt omnes bestiae silvae,
21 Lwiątka ryczą za łupem, domagają się żeru od Boga.	21 catuli leonum rugientes, ut rapiant et quaerant a Deo escam sibi.
22 Gdy słońce wzejdzie, wracają i kładą się w swych legowiskach.	22 Oritur sol, et congregantur et in cubilibus suis recumbunt.
23 Człowiek wychodzi do swojej pracy, do trudu swojego aż do wieczora.	23 Exit homo ad opus suum et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! Ty wszystko mądrze uczyniłeś: ziemia jest pełna Twych stworzeń.	24 Quam multiplicata sunt opera tua, Domine! Omnia in sapientia fecisti, impleta est terra creatura tua.
25 Oto morze wielkie, długie i szerokie, a w nim jest bez liku żyjątek i zwierząt wielkich i małych.	25 Hoc mare magnum et spatiosum et latum: illic reptilia, quorum non est numerus, animalia pusilla cum magnis;
26 Tamtędy wędrują okręty, i Lewiatan, którego stworzyłeś na to, aby w nim igrał.	26 illic naves pertransibunt, Leviathan, quem formasti ad ludendum cum eo.
27 Wszystko to czeka na Ciebie, byś dał im pokarm w swym czasie.	27 Omnia a te exspectant, ut des illis escam in tempore suo.
28 Gdy im udzielasz, zbierają; gdy rękę swą otwierasz, sycą się dobrami.	28 Dante te illis, colligent, aperiente te manum tuam, implebuntur bonis.
29 Gdy skryjesz swe oblicze, wpadają w niepokój; gdy im oddech odbierasz, marnieją i powracają do swojego prochu.	29 Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient et in pulverem suum revertentur.
30 Stwarzasz je, gdy ślesz swego Ducha i odnawiasz oblicze ziemi.	30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terrae.
31 Niech chwała Pana trwa na wieki: niech Pan się raduje z dzieł swoich.	31 Sit gloria Domini in saeculum; laetetur Dominus in operibus suis.
32 Na ziemię patrzy, a ona drży; dotyka gór, a one dymią.	32 Qui respicit terram et facit eam tremere, qui tangit montes, et fumigant.
33 Póki mego życia, chcę śpiewać Panu i grać mojemu Bogu, póki mi życia starczy.	33 Cantabo Domino in vita mea, psallam Deo meo quamdiu sum.
34 Niech miła Mu będzie pieśń moja, będę radował się w Panu.	34 Iucundum sit ei eloquium meum, ego vero delectabor in Domino.
35 Niech znikną z ziemi grzesznicy i niech już nie będzie występnych! Błogosław, duszo moja, Pana! Alleluja.	35 Deficiant peccatores a terra et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.