Cantar de los Cantares 4

BIBLIA	GREEK BIBLE
1 ¡Qué bella eres, amada mía, qué bella eres! Palomas son tus ojos a través de tu velo; tu melena, cual rebaño de cabras, que ondulan por el monte Galaad.	1 Ιδου, εισαι ωραια, αγαπητη μου? ιδου, εισαι ωραια? οι οφθαλμοι σου ειναι ως περιστερων μεταξυ των πλοκαμων σου? τα μαλλια σου ειναι ως ποιμνιον αιγων, καταβαινοντων απο του ορους Γαλααδ.
2 Tus dientes, un rebaño de ovejas de esquileo que salen de bañarse: todas tienen mellizas, y entre ellas no hay estéril.	2 Οι οδοντες σου ειναι ως ποιμνιον προβατων κεκουρευμενων, αναβαινοντων απο της λουσεως, τα οποια παντα γεννωσι διδυμα, και δεν υπαρχει ατεκνον μεταξυ αυτων?
3 Tus labios, una cinta de escarlata, tu hablar, encantador. Tus mejillas, como cortes de granada a través de tu velo.	3 τα χειλη σου ως ταινια ερυθρα, και η λαλια σου ευχαρις? αι παρειαι σου ως τμημα ροιδιου μεταξυ των πλοκαμων σου?
4 Tu cuello, la torre de David, erigida para trofeos: mil escudos penden de ella, todos paveses de valientes.	4 Ο τραχηλος σου ως ο πυργος του Δαβιδ, ο ωκοδομημενος δια οπλοθηκην, επι του οποιου κρεμανται χιλιοι θυρεοι, παντες ασπιδες ισχυρων?
5 Tus dos pechos, cual dos crías mellizas de gacela, que pacen entre lirios.	5 οι δυο μαστοι σου ως δυο σκυμνοι δορκαδος διδυμοι, βοσκοντες μεταξυ των κρινων.
6 Antes que sople la brisa del día, y se huyan las sombras, me iré al monte de la mirra, a la colina del incienso.	6 Εωσου πνευση η αυρα της ημερας και φυγωσιν αι σκιαι, εγω θελω υπαγει εις το ορος της σμυρνης, και εις τον λοφον του θυμιαματος.
7 ¡Toda hermosa eres, amada mía, no hay tacha en ti!	7 Ολη ωραια εισαι, αγαπητη μου? και μωμος δεν υπαρχει εν σοι.
8 Ven del Líbano, novia mía, ven del Líbano, vente. Otea desde la cumbre del Amaná, desde la cumbre del Sanir y del Hermón, desde las guaridas de leones, desde los montes de leopardos.	8 Ελθε μετ' εμου απο του Λιβανου, νυμφη απο του Λιβανου μετ' εμου? βλεψον απο της κορυφης του Αμανα, απο της κορυφης του Σενειρ και του Αερμων, απο των φωλεων των λεοντων, απο των ορεων των παρδαλεων.
9 Me robaste el corazón, hermana mía, novia, me robaste el corazón con una mirada tuya, con una vuelta de tu collar.	9 Ετρωσας την καρδιαν μου, αδελφη μου, νυμφη? ετρωσας την καρδιαν μου, δι' ενος των οφθαλμων σου, δι' ενος πλοκαμου του τραχηλου σου.
10 ¡Qué hermosos tus amores, hermosa mía, novia! ¡Qué sabrosos tus amores! ¡más que el vino! ¡Y la fragancia de tus perfumes, más que todos los bálsamos!	10 Ποσον ωραια ειναι η αγαπη σου, αδελφη μου, νυμφη ποσον καλητερα η αγαπη σου παρα τον οινον και η οσμη των μυρων σου παρα παντα τα αρωματα
11 Miel virgen destilan tus labios, novia mía. Hay miel y leche debajo de tu lengua; y la fragancia de tus vestidos, como la fragancia del Líbano.	11 Τα χειλη σου, νυμφη, σταζουσιν ως κηρηθρα? μελι και γαλα ειναι υπο την γλωσσαν σου? και η οσμη των ιματιων σου ως οσμη του Λιβανου.
12 Huerto eres cerrado, hermana mía, novia, huerto cerrado, fuente sellada.	12 Κηπος κεκλεισμενος ειναι η αδελφη μου, η νυμφη μου? βρυσις κεκλεισμενη, πηγη εσφραγισμενη.
13 Tus brotes, un paraíso de granados, con frutos exquisitos:	13 Οι βλαστοι σου ειναι παραδεισος ροιδιων, μετα εκλεκτων καρπων? κυπρος μετα ναρδου?
14 nardo y azafrán, caña aromática y canela, con todos los árboles de incienso, mirra y áloe, con los mejores bálsamos.	14 ναρδος και κροκος? καλαμος και κινναμωμον, μετα παντων των δενδρων του θυμιαματος? σμυρνα και αλοη, μετα παντων των πρωτιστων αρωματων?
15 ¡Fuente de los huertos, pozo de aguas vivas, corrientes que del Líbano fluyen!	15 πηγη κηπων, φρεαρ υδατος ζωντος, και ρυακες απο του Λιβανου.
16 ¡Levántate, cierzo, ábrego, ven! ¡Soplad en mi huerto, que exhale sus aromas! ¡Entre mi amado en su huerto y coma sus frutos exquisitos!	16 Εγερθητι, Βορρα? και ερχου, Νοτε? πνευσον εις τον κηπον μου? δια να εκχυθωσι τα αρωματα αυτου. Ας ελθη ο αγαπητος μου εις τον κηπον αυτου, και ας φαγη τους εξαιρετους καρπους αυτου.