Psalms 10

CATHOLIC PUBLIC DOMAIN	Biblia Tysiąclecia
1 Unto the end. A Psalm of David.	1 Dlaczego z dala stoisz, o Panie, w czasach ucisku się kryjesz,
2 I trust in the Lord. How can you say to my soul, “Sojourn to the mountain, like a sparrow.”	2 gdy występny się pyszni, biedny jest w udręce i ulega podstępom, które tamten uknuł?
3 For behold, the sinners have bent their bow. They have prepared their arrows in the quiver, so as to shoot arrows in the dark at the upright of heart.	3 Bo występny się chełpi swoim pożądaniem, bluźni drapieżca i pogardza Panem.
4 For they have destroyed the things that you have completed. But what has the just one done?	4 W pysze swojej powiada występny: Nie pomści; nie ma Boga: oto jest całe jego myślenie.
5 The Lord is in his holy temple. The Lord’s throne is in heaven. His eyes look upon the poor. His eyelids question the sons of men.	5 Drogi jego układają się zawsze szczęśliwie; Twe wyroki zbyt są wzniosłe dla niego; parska na wszystkich swoich przeciwników.
6 The Lord questions the just and the impious. Yet he who loves iniquity, hates his own soul.	6 Myśli on sobie: Ja się nie zachwieję; nie zaznam niedoli w najdalsze pokolenia.
7 He will rain down snares upon sinners. Fire and brimstone and windstorms will be the portion of their cup.	7 Usta jego pełne przekleństwa, zdrady i podstępu, na jego języku udręka i złośliwość.
8 For the Lord is just, and he has chosen justice. His countenance has beheld equity.	8 Siedzi w zasadzce przy drogach i niewinnego zabija w ukryciu; oczy jego śledzą biedaka.
	9 Zasadza się w kryjówce, jak lew w swej jaskini; zasadza się, by porwać ubogiego: porywa ubogiego i w sieć swoją wciąga.
	10 Schyla się, przysiada na ziemi, a od jego przemocy pada ubogi.
	11 Mówi w swym sercu: Bóg nie pamięta, odwraca swe oblicze, nigdy nie zobaczy.
	12 Powstań, o Panie, wznieś swą rękę, Boże! Nie zapominaj o biednych!
	13 Dlaczego występny gardzi Bogiem, mówi w swym sercu: Nie pomści?
	14 A Ty widzisz trud i boleść, patrzysz, by je wziąć w swoje ręce. Tobie się biedny poleca, Tyś opiekunem sieroty!
	15 Skrusz ramię występnego i złego: pomścij jego nieprawość, by już go nie było.
	16 Pan jest królem na wieki wieków, z Jego ziemi zniknęli poganie.
	17 Panie, usłyszałeś pragnienie pokornych, umocniłeś ich serca, nakłoniłeś ucha,
	18 aby strzec praw sieroty i uciśnionego i aby człowiek [powstały] z ziemi nie siał już postrachu.