| 1 Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu. |
| 2 Otwiera swe usta na zgromadzeniu Najwyższego i ukazuje się dumnie przed Jego potęgą: |
| 3 Wyszłam z ust Najwyższego i niby mgła okryłam ziemię. |
| 4 Zamieszkałam na wysokościach, a tron mój na słupie z obłoku. |
| 5 Okrąg nieba sama obeszłam i przechadzałam się po głębi przepaści. |
| 6 Na falach morza, na ziemi całej, w każdym ludzie i narodzie zdobyłam panowanie. |
| 7 Pomiędzy nimi wszystkimi szukałam miejsca, by spocząć - szukałam w czyim dziedzictwie mam się zatrzymać. |
| 8 Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo! |
| 9 Przed wiekami, na samym początku mię stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę. |
| 10 W świętym Przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić świętą służbę i przez to na Syjonie mocno stanęłam. |
| 11 Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza. |
| 12 Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie. |
| 13 Wyrosłam jak cedr na Libanie i jak cyprys na górach Hermonu. |
| 14 Wyrosłam jak palma w Engaddi, jak krzewy róży w Jerychu, jak wspaniała oliwka na równinie, wyrosłam w górę jak platan. |
| 15 Wszystko przepoiłam wonnością jak cynamon i aspalat pachnący, i miłą woń wydałam jak mirra wyborna, jak galbanum, onyks, wonna żywica i obłok kadzidła w przybytku. |
| 16 Jak terebint gałęzie swe rozłożyłam, a gałęzie moje - gałęzie chwały i wdzięku. |
| 17 Jak szczep winny wypuściłam pełne krasy latorośle, a kwiat mój wyda owoc sławy i bogactwa. |
| 18 Jam matka pięknej miłości i bogobojności, i poznania, i nadziei świętej. We mnie wszelka łaska drogi i prawdy. We mnie wszystka nadzieja żywota i cnoty. |
| 19 Przyjdźcie do mnie, którzy mnie pragniecie, nasyćcie się moimi owocami! |
| 20 Pamięć o mnie jest słodsza nad miód, a posiadanie mnie - nad plaster miodu. |
| 21 Którzy mnie spożywają, dalej łaknąć będą, a którzy mnie piją, nadal będą pragnąć. |
| 22 Kto mi jest posłuszny, nie dozna wstydu, a którzy przeze mnie działać będą, nie zbłądzą. |
| 23 Tym wszystkim jest księga przymierza Boga Najwyższego, Prawo, które dał nam Mojżesz, jako dziedzictwo plemionom Jakuba. |
| 24 Nie przestawajcie być mocni w Panu, przylgnijcie zaś do Niego, aby was umocnił. Pan wszechmocny jest Bogiem jedynym, a poza Nim nie ma Zbawcy. Przyobiecał Dawidowi, słudze swemu, wzbudzić z niego króla bardzo mocnego i na stolicy majestatu siedzącego na wieki. |
| 25 Zalewa ono mądrością jak Piszon i jak Tygrys w dniach nowych płodów; |
| 26 obficie napełnia rozumem jak Eufrat i jak Jordan w czasie żniw; |
| 27 wylewa naukę jak Nil lub Gichon w czasie winobrania. |
| 28 Pierwszy nie skończył go poznawać, podobnie ani ostatni do dna go nie zgłębił, |
| 29 gdyż myśl jego pełniejsza jest niż morze, a rada głębsza niż Wielka Otchłań. |
| 30 Ja zaś jestem jak odnoga rzeki i jak wodociąg, co sprowadza wodę do ogrodu. |
| 31 Powiedziałem: Nawodnię mój ogród i nasycę moją rolę. Oto moja odnoga stała się rzeką, a rzeka moja - morzem. |
| 32 Nadto sprawię, że nauka świecić będzie jak zaranie i ukaże się jak najdalej. |
| 33 Owszem, wyleję naukę jak proroctwo i przekażę ją pokoleniom na wieki. |
| 34 Patrzcie, że nie tylko dla siebie samego się natrudziłem, lecz także i dla tych wszystkich, którzy jej szukają. |