1 הלא צבא לאנוש על ארץ וכימי שכיר ימיו | 1 Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Czy nie pędzi on dni jak najemnik? |
2 כעבד ישאף צל וכשכיר יקוה פעלו | 2 Jak niewolnik, co wzdycha do cienia, jak robotnik, co czeka zapłaty. |
3 כן הנחלתי לי ירחי שוא ולילות עמל מנו לי | 3 Zyskałem miesiące męczarni, przeznaczono mi noce udręki. |
4 אם שכבתי ואמרתי מתי אקום ומדד ערב ושבעתי נדדים עדי נשף | 4 Położę się, mówiąc do siebie: Kiedyż zaświta i wstanę? Lecz noc wiecznością się staje i boleść mną targa do zmroku. |
5 לבש בשרי רמה וגיש עפר עורי רגע וימאס | 5 Ciało moje okryte robactwem, strupami, skóra rozchodzi się i pęka. |
6 ימי קלו מני ארג ויכלו באפס תקוה | 6 Czas leci jak tkackie czółenko i przemija bez nadziei. |
7 זכר כי רוח חיי לא תשוב עיני לראות טוב | 7 Wspomnij, że dni me jak powiew. Ponownie oko me szczęścia nie zazna. |
8 לא תשורני עין ראי עיניך בי ואינני | 8 Nikt już mnie powtórnie nie ujrzy: spojrzysz, a już mnie nie będzie. |
9 כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה | 9 Jak obłok przeleci i zniknie, kto schodzi do Szeolu, nie wraca, |
10 לא ישוב עוד לביתו ולא יכירנו עוד מקמו | 10 by mieszkać we własnym domostwie; nie zobaczą go strony rodzinne. |
11 גם אני לא אחשך פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי | 11 Ja ust ujarzmić nie mogę, mówić chcę w utrapieniu, narzekać w boleści mej duszy. |
12 הים אני אם תנין כי תשים עלי משמר | 12 Czy jestem morzem lub smokiem głębiny, żeś straże przy mnie postawił? |
13 כי אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי | 13 Myślałem: Wypocznę na łóżku, posłanie to trosk mych powiernik. |
14 וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני | 14 Lecz Ty mnie snami przestraszasz, przerażasz mnie widziadłami. |
15 ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי | 15 Moja dusza wybrała uduszenie, a śmierć - moje członki. |
16 מאסתי לא לעלם אחיה חדל ממני כי הבל ימי | 16 Zginę. Nie będę żył wiecznie. Zostaw mnie - dni me jak tchnienie. |
17 מה אנוש כי תגדלנו וכי תשית אליו לבך | 17 A kim jest człowiek, abyś go cenił i zwracał ku niemu swe serce? |
18 ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו | 18 Czemu go badać co ranka? Na co doświadczać co chwilę? |
19 כמה לא תשעה ממני לא תרפני עד בלעי רקי | 19 Czy wzrok swój kiedyś odwrócisz? Pozwól mi choćby ślinę przełknąć. |
20 חטאתי מה אפעל לך נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא | 20 Zgrzeszyłem. Cóż mogłem Ci zrobić? Przecież człowieka przenikasz. Dlaczego na cel mnie wziąłeś? Mam być ciężarem Najwyższemu? |
21 ומה לא תשא פשעי ותעביר את עוני כי עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני | 21 Czemu to grzechu nie zgładzisz? Nie zmażesz mej nieprawości? Wkrótce położę się w ziemi, nie będzie mnie, choćbyś mnie szukał. |