ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 5

LXX	Biblia Tysiąclecia
1 υιε εμη σοφια προσεχε εμοις δε λογοις παραβαλλε σον ους	1 Ku mojej mądrości zwróć się, mój synu, ku mojej rozwadze nakłoń swe ucho,
2 ινα φυλαξης εννοιαν αγαθην αισθησιν δε εμων χειλεων εντελλομαι σοι	2 abyś zachował roztropność, twe usta niech strzegą rozsądku!
3 μη προσεχε φαυλη γυναικι μελι γαρ αποσταζει απο χειλεων γυναικος πορνης η προς καιρον λιπαινει σον φαρυγγα	3 Bo miód wycieka z warg obcej, podniebienie jej gładkie jak olej,
4 υστερον μεντοι πικροτερον χολης ευρησεις και ηκονημενον μαλλον μαχαιρας διστομου	4 lecz w końcu będzie gorzka niby piołun i ostra jak miecz obosieczny.
5 της γαρ αφροσυνης οι ποδες καταγουσιν τους χρωμενους αυτη μετα θανατου εις τον αδην τα δε ιχνη αυτης ουκ ερειδεται	5 Jej nogi zstępują ku śmierci, do Szeolu zmierzają jej kroki,
6 οδους γαρ ζωης ουκ επερχεται σφαλεραι δε αι τροχιαι αυτης και ουκ ευγνωστοι	6 byś nie ujrzał drogi życia, jej ścieżki wiją się niedostrzegalnie.
7 νυν ουν υιε ακουε μου και μη ακυρους ποιησης εμους λογους	7 Więc teraz, mój synu, posłuchaj: nie odstępuj od moich pouczeń;
8 μακραν ποιησον απ' αυτης σην οδον μη εγγισης προς θυραις οικων αυτης	8 idź drogą swą od niej daleko, pod drzwi jej domu nie podchodź,
9 ινα μη προη αλλοις ζωην σου και σον βιον ανελεημοσιν	9 byś obcym swej sławy nie oddał, a lat swych okrutnikowi,
10 ινα μη πλησθωσιν αλλοτριοι σης ισχυος οι δε σοι πονοι εις οικους αλλοτριων εισελθωσιν	10 by z pracy twej inni nie tyli, by mienie twe nie szło w dom obcy.
11 και μεταμεληθηση επ' εσχατων ηνικα αν κατατριβωσιν σαρκες σωματος σου	11 Na końcu przyjdzie ci wzdychać, gdy ciało i siły wyczerpiesz.
12 και ερεις πως εμισησα παιδειαν και ελεγχους εξεκλινεν η καρδια μου	12 Powiesz: Nie cierpiałem upomnień - nauką wzgardziło me serce,
13 ουκ ηκουον φωνην παιδευοντος με και διδασκοντος με ουδε παρεβαλλον το ους μου	13 nie dbałem na głos wychowawców, nie dawałem posłuchu nauczającym mnie;
14 παρ' ολιγον εγενομην εν παντι κακω εν μεσω εκκλησιας και συναγωγης	14 o włos, a popadłbym w wielkie nieszczęście pośród rady i zgromadzenia.
15 πινε υδατα απο σων αγγειων και απο σων φρεατων πηγης	15 Pij wodę z własnej cysterny, tę, która płynie z twej studni.
16 μη υπερεκχεισθω σοι τα υδατα εκ της σης πηγης εις δε σας πλατειας διαπορευεσθω τα σα υδατα	16 Na zewnątrz mają bić twoje źródła? Tworzyć na placach strumienie?
17 εστω σοι μονω υπαρχοντα και μηδεις αλλοτριος μετασχετω σοι	17 Niech służy dla ciebie samego, a nie innym wraz z tobą;
18 η πηγη σου του υδατος εστω σοι ιδια και συνευφραινου μετα γυναικος της εκ νεοτητος σου	18 niech źródło twe świętym zostanie, znajduj radość w żonie młodości.
19 ελαφος φιλιας και πωλος σων χαριτων ομιλειτω σοι η δε ιδια ηγεισθω σου και συνεστω σοι εν παντι καιρω εν γαρ τη ταυτης φιλια συμπεριφερομενος πολλοστος εση	19 Przemiła to łania i wdzięczna kozica, jej piersią upajaj się zawsze, w miłości jej stale czuj rozkosz!
20 μη πολυς ισθι προς αλλοτριαν μηδε συνεχου αγκαλαις της μη ιδιας	20 Po cóż, mój synu, upajać się obcą i obejmować piersi nieznanej?
21 ενωπιον γαρ εισιν των του θεου οφθαλμων οδοι ανδρος εις δε πασας τας τροχιας αυτου σκοπευει	21 Bo drogi ludzkie - przed oczyma Pana, On widzi wszystkie ich ścieżki.
22 παρανομιαι ανδρα αγρευουσιν σειραις δε των εαυτου αμαρτιων εκαστος σφιγγεται	22 Gdy grzesznym nieprawość owładnie, trzymają go więzy występku.
23 ουτος τελευτα μετα απαιδευτων εκ δε πληθους της εαυτου βιοτητος εξερριφη και απωλετο δι' αφροσυνην	23 Umrze on z braku nauki, pobłądzi z ogromu głupoty.