ΙΩΒ - Giobbe - Job 9

LXX	Biblia Tysiąclecia
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Hiob na to tak odpowiedział:
2 επ' αληθειας οιδα οτι ουτως εστιν πως γαρ εσται δικαιος βροτος παρα κυριω	2 Istotnie. Ja wiem, że to prawda, Czy człowiek jest prawy przed Bogiem?
3 εαν γαρ βουληται κριθηναι αυτω ου μη υπακουση αυτω ινα μη αντειπη προς ενα λογον αυτου εκ χιλιων	3 Gdyby się ktoś z Nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc.
4 σοφος γαρ εστιν διανοια κραταιος τε και μεγας τις σκληρος γενομενος εναντιον αυτου υπεμεινεν	4 Umysł to mądry, a siła potężna. Któż Mu przeciwny nie padnie?
5 ο παλαιων ορη και ουκ οιδασιν ο καταστρεφων αυτα οργη	5 W mgnieniu oka On przesunie góry i zniesie je w swoim gniewie,
6 ο σειων την υπ' ουρανον εκ θεμελιων οι δε στυλοι αυτης σαλευονται	6 On ziemię poruszy w posadach: i poczną trzeszczeć jej słupy.
7 ο λεγων τω ηλιω και ουκ ανατελλει κατα δε αστρων κατασφραγιζει	7 On słońcu zabroni świecić, na gwiazdy pieczęć nałoży.
8 ο τανυσας τον ουρανον μονος και περιπατων ως επ' εδαφους επι θαλασσης	8 On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach;
9 ο ποιων πλειαδα και εσπερον και αρκτουρον και ταμιεια νοτου	9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa.
10 ο ποιων μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος	10 On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów.
11 εαν υπερβη με ου μη ιδω και εαν παρελθη με ουδ' ως εγνων	11 Nie widzę Go, chociaż przechodzi: mija, a dostrzec nie mogę.
12 εαν απαλλαξη τις αποστρεψει η τις ερει αυτω τι εποιησας	12 Kto Mu zabroni, choć zniszczy? Kto zdoła powiedzieć: Co robisz?
13 αυτος γαρ απεστραπται οργην υπ' αυτου εκαμφθησαν κητη τα υπ' ουρανον	13 Bóg gniewu hamować nie musi, uległe są Mu służki Rahaba.
14 εαν δε μου υπακουσηται η διακρινει τα ρηματα μου	14 Jakże ja zdołam z Nim mówić? Dobiorę wyrazów właściwych?
15 εαν τε γαρ ω δικαιος ουκ εισακουσεται μου του κριματος αυτου δεηθησομαι	15 Choć słuszność mam, nie odpowiadam i tylko błagam o litość.
16 εαν τε καλεσω και υπακουση ου πιστευω οτι εισακηκοεν μου	16 Proszę Go, by się odezwał, a nie mam pewności, że słucha.
17 μη γνοφω με εκτριψη πολλα δε μου τα συντριμματα πεποιηκεν δια κενης	17 On może zniszczyć mnie burzą, bez przyczyny pomnożyć mi rany.
18 ουκ εα γαρ με αναπνευσαι ενεπλησεν δε με πικριας	18 Nawet odetchnąć mi nie da, tak mnie napełni goryczą.
19 οτι μεν γαρ ισχυι κρατει τις ουν κριματι αυτου αντιστησεται	19 O siłę chodzi? To mocarz. O sąd? Kto da mi świadectwo?
20 εαν γαρ ω δικαιος το στομα μου ασεβησει εαν τε ω αμεμπτος σκολιος αποβησομαι	20 On i prawym zamknie usta, mam słuszność, a winnnym mnie uzna.
21 ειτε γαρ ησεβησα ουκ οιδα τη ψυχη πλην οτι αφαιρειται μου η ζωη	21 Czym czysty? Nie znam sam siebie, potępiam swe własne życie.
22 διο ειπον μεγαν και δυναστην απολλυει οργη	22 Na jedno więc, rzekłem, wychodzi, prawego ze złym razem zniszczy.
23 οτι φαυλοι εν θανατω εξαισιω αλλα δικαιοι καταγελωνται	23 Gdy nagła powódź zabija, drwi z cierpień niewinnego;
24 παραδεδονται γαρ εις χειρας ασεβους προσωπα κριτων αυτης συγκαλυπτει ει δε μη αυτος τις εστιν	24 ziemię dał w ręce grzeszników, sędziom zakrywa oblicza. Jeśli nie On - to kto właściwie?
25 ο δε βιος μου εστιν ελαφροτερος δρομεως απεδρασαν και ουκ ειδοσαν	25 Szybsze me dni niźli biegacz, ciekają, nie zaznawszy szczęścia,
26 η και εστιν ναυσιν ιχνος οδου η αετου πετομενου ζητουντος βοραν	26 mkną jak łodzie z sitowia, gonią jak orzeł ofiarę.
27 εαν τε γαρ ειπω επιλησομαι λαλων συγκυψας τω προσωπω στεναξω	27 Gdy powiem: Zapomnę o męce, odmienię, rozjaśnię oblicze -
28 σειομαι πασιν τοις μελεσιν οιδα γαρ οτι ουκ αθωον με εασεις	28 drżę na myśl o cierpieniu, pewny, że mnie nie uwolni.
29 επειδη δε ειμι ασεβης δια τι ουκ απεθανον	29 Jestem grzesznikiem, przyznaję. Więc po co się męczę na próżno?
30 εαν γαρ απολουσωμαι χιονι και αποκαθαρωμαι χερσιν καθαραις	30 Choćbym się w śniegu wykąpał, a ługiem umył swe ręce;
31 ικανως εν ρυπω με εβαψας εβδελυξατο δε με η στολη	31 umieścisz mnie tam, na dole. Nawet mój płaszcz mną się brzydzi.
32 ου γαρ ει ανθρωπος κατ' εμε ω αντικρινουμαι ινα ελθωμεν ομοθυμαδον εις κρισιν	32 Nie człowiek to, aby Mu odrzec: Razem stawajmy u sądu!
33 ειθε ην ο μεσιτης ημων και ελεγχων και διακουων ανα μεσον αμφοτερων	33 Czy jest między nami rozjemca, co rękę położy na obu?
34 απαλλαξατω απ' εμου την ραβδον ο δε φοβος αυτου μη με στροβειτω	34 Niech zdejmie ze mnie swą rózgę i strachem mnie nie napełnia,
35 και ου μη φοβηθω αλλα λαλησω ου γαρ ουτω συνεπισταμαι	35 bym mówić zdołał bez lęku... A tak, ja nie mam śmiałości.