ΙΩΒ - Giobbe - Job 6

LXX	Biblia Tysiąclecia
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Hiob na to odpowiedział:
2 ει γαρ τις ιστων στησαι μου την οργην τας δε οδυνας μου αραι εν ζυγω ομοθυμαδον	2 Proszę was, zważcie nieszczęście, połóżcie na szali zniszczenie:
3 και δη αμμου παραλιας βαρυτερα εσται αλλ' ως εοικεν τα ρηματα μου εστιν φαυλα	3 cięższe to od piasku morskiego, stąd nierozważne me słowa.
4 βελη γαρ κυριου εν τω σωματι μου εστιν ων ο θυμος αυτων εκπινει μου το αιμα οταν αρξωμαι λαλειν κεντουσι με	4 Bo strzały Boga tkwią we mnie, moja dusza truciznę ich pije, strach przed Bogiem na mnie naciera.
5 τι γαρ μη δια κενης κεκραξεται ονος αγριος αλλ' η τα σιτα ζητων ει δε και ρηξει φωνην βους επι φατνης εχων τα βρωματα	5 Czy dziki osioł ryczy na trawie lub mruczy wół, gdy ma paszę?
6 ει βρωθησεται αρτος ανευ αλος ει δε και εστιν γευμα εν ρημασιν κενοις	6 Czy miła potrawa bez soli, a ślaz czy w smaku przyjemny?
7 ου δυναται γαρ παυσασθαι μου η ψυχη βρομον γαρ ορω τα σιτα μου ωσπερ οσμην λεοντος	7 Dotknąć się tego nie ważę, są niby chleb nieczysty.
8 ει γαρ δωη και ελθοι μου η αιτησις και την ελπιδα μου δωη ο κυριος	8 Któż zdoła ziścić mą prośbę? Niech spełni Bóg moje życzenie!
9 αρξαμενος ο κυριος τρωσατω με εις τελος δε μη με ανελετω	9 Oby się zgodził mnie zmiażdżyć i przeciął pasmo dni moich!
10 ειη δε μου πολις ταφος εφ' ης επι τειχεων ηλλομην επ' αυτης ου μη φεισωμαι ου γαρ εψευσαμην ρηματα αγια θεου μου	10 Przez to już będę miał ulgę, ucieszę się w mojej udręce, że nie wzgardziłem słowami Świętego.
11 τις γαρ μου η ισχυς οτι υπομενω η τις μου ο χρονος οτι ανεχεται μου η ψυχη	11 Czy starczy mi sił, aby przetrwać? Jakiż tu cel cierpliwości?
12 μη ισχυς λιθων η ισχυς μου η αι σαρκες μου εισιν χαλκειαι	12 Czy moja siła z kamienia? Czy ja mam ciało ze spiżu?
13 η ουκ επ' αυτω επεποιθειν βοηθεια δε απ' εμου απεστιν	13 Nie znajdę dla siebie pociechy. Choć stokroć pomnożę zasoby, daleki ode mnie ratunek.
14 απειπατο με ελεος επισκοπη δε κυριου υπερειδεν με	14 W rozpaczy mieć pomoc od bliźnich, to wrócić do czci Wszechmocnego.
15 ου προσειδον με οι εγγυτατοι μου ωσπερ χειμαρρους εκλειπων η ωσπερ κυμα παρηλθον με	15 Najbiliżsi zawiedli jak potok, jak zimowy strumień uchodzą
16 οιτινες με διευλαβουντο νυν επιπεπτωκασιν μοι ωσπερ χιων η κρυσταλλος πεπηγως	16 od lodu, co płynie, zmącony, gdy śnieg już nad nim topnieje,
17 καθως τακεισα θερμης γενομενης ουκ επεγνωσθη οπερ ην	17 a suszą spalony wysycha, zanika w porze upałów.
18 ουτως καγω κατελειφθην υπο παντων απωλομην δε και εξοικος εγενομην	18 Ze swych dróg karawany zbaczają, w pustyni zagłębią się, zginą:
19 ιδετε οδους θαιμανων ατραπους σαβων οι διορωντες	19 podróżni z Temy wzrok natężają, szukają wędrowcy ze Saby.
20 και αισχυνην οφειλησουσιν οι επι πολεσιν και χρημασιν πεποιθοτες	20 Wstyd im, że mieli już pewność, zmieszani, gdy przyszli na miejsce.
21 αταρ δε και υμεις επεβητε μοι ανελεημονως ωστε ιδοντες το εμον τραυμα φοβηθητε	21 Tym wy jesteście dla mnie, przeraża was moje nieszczęście.
22 τι γαρ μη τι υμας ητησα η της παρ' υμων ισχυος επιδεομαι	22 Czyż mówiłem: Dajcie mi coś, wykupcie mnie swoim bogactwem?
23 ωστε σωσαι με εξ εχθρων η εκ χειρος δυναστων ρυσασθαι με	23 Uwolnijcie z ręki ciemiężcy, wykupcie mnie od okrutników?
24 διδαξατε με εγω δε κωφευσω ει τι πεπλανημαι φρασατε μοι	24 Wskazania dajcie - zamilknę, i wyjaśnijcie, w czym błądzę.
25 αλλ' ως εοικεν φαυλα αληθινου ρηματα ου γαρ παρ' υμων ισχυν αιτουμαι	25 Ileż potęgi jest w słowach szczerych! A cóż pomoże wasze łajanie?
26 ουδε ο ελεγχος υμων ρημασιν με παυσει ουδε γαρ υμων φθεγμα ρηματος ανεξομαι	26 Czyż chcecie ganić same słowa - i mowy rozpaczy przez wiatr porywane?
27 πλην οτι επ' ορφανω επιπιπτετε εναλλεσθε δε επι φιλω υμων	27 Naprawdę, sierotę gubicie, kupczycie swym przyjacielem.
28 νυνι δε εισβλεψας εις προσωπα υμων ου ψευσομαι	28 A teraz popatrzcie na mnie: więc w żywe oczy kłamałbym?
29 καθισατε δη και μη ειη αδικον και παλιν τω δικαιω συνερχεσθε	29 Zmieńcie się, zło niech zaniknie; zmieńcie się, o prawość mą chodzi.
30 ου γαρ εστιν εν γλωσση μου αδικον η ο λαρυγξ μου ουχι συνεσιν μελετα	30 Czyż język mój jest występny? Czy podniebienie grzechu nie rozezna?