1 ετι δε προσθεις ιωβ ειπεν τω προοιμιω | 1 Allora Giobbe continuò a pronunciare i suoi versi e disse: |
2 ζη κυριος ος ουτω με κεκρικεν και ο παντοκρατωρ ο πικρανας μου την ψυχην | 2 "Viva Dio, che mi nega il mio diritto; l'Onnipotente che mi amareggia l'animo! |
3 η μην ετι της πνοης μου ενουσης πνευμα δε θειον το περιον μοι εν ρισιν | 3 Finché ci sarà in me un soffio di vita e l'alito di Dio nelle mie narici, |
4 μη λαλησειν τα χειλη μου ανομα ουδε η ψυχη μου μελετησει αδικα | 4 mai le mie labbra diranno falsità né la mia lingua proferirà menzogna. |
5 μη μοι ειη δικαιους υμας αποφηναι εως αν αποθανω ου γαρ απαλλαξω μου την ακακιαν | 5 Lungi da me che io vi dia ragione; fino all'ultimo respiro rivendicherò la mia integrità. |
6 δικαιοσυνη δε προσεχων ου μη προωμαι ου γαρ συνοιδα εμαυτω ατοπα πραξας | 6 Terrò fermo alla mia innocenza, senza cedere; la mia coscienza non mi rimprovera uno solo dei miei giorni. |
7 ου μην δε αλλα ειησαν οι εχθροι μου ωσπερ η καταστροφη των ασεβων και οι επ' εμε επανιστανομενοι ωσπερ η απωλεια των παρανομων | 7 Che il mio nemico abbia la sorte dell'iniquo, e il mio rivale quella dell'ingiusto! |
8 και τις γαρ εστιν ελπις ασεβει οτι επεχει πεποιθως επι κυριον αρα σωθησεται | 8 Quale infatti è la speranza dell'empio, quando finirà, quando Dio gli toglierà la vita? |
9 η την δεησιν αυτου εισακουσεται κυριος η επελθουσης αυτω αναγκης | 9 Ascolterà forse Dio il suo grido, quando lo colpirà la sventura? |
10 μη εχει τινα παρρησιαν εναντι αυτου η ως επικαλεσαμενου αυτου εισακουσεται αυτου | 10 Sarà forse l'Onnipotente la sua delizia; invocherà Dio ad ogni istante? |
11 αλλα δη αναγγελω υμιν τι εστιν εν χειρι κυριου α εστιν παρα παντοκρατορι ου ψευσομαι | 11 Vi mostrerò il potere di Dio; non vi nasconderò ciò che dispone l'Onnipotente. |
12 ιδου δη παντες οιδατε οτι κενα κενοις επιβαλλετε | 12 Ecco, voi tutti l'avete costatato; perché dunque vi perdete in cose vane? |
13 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου κτημα δε δυναστων ελευσεται παρα παντοκρατορος επ' αυτους | 13 Questa è la sorte che Dio riserva al malvagio e la porzione che i violenti ricevono dall'Onnipotente. |
14 εαν δε πολλοι γενωνται οι υιοι αυτου εις σφαγην εσονται εαν δε και ανδρωθωσιν προσαιτησουσιν | 14 Se ha molti figli, saranno per la spada; e i suoi discendenti non avranno pane per sfamarsi. |
15 οι δε περιοντες αυτου εν θανατω τελευτησουσιν χηρας δε αυτων ουθεις ελεησει | 15 I superstiti li seppellirà la peste, senza che le sue vedove facciano il lamento. |
16 εαν συναγαγη ωσπερ γην αργυριον ισα δε πηλω ετοιμαση χρυσιον | 16 Se ammassa l'argento come polvere e fa provvista di vesti come fango, |
17 ταυτα παντα δικαιοι περιποιησονται τα δε χρηματα αυτου αληθινοι καθεξουσιν | 17 egli le prepara, ma il giusto le indosserà; e l'argento lo erediterà l'innocente. |
18 απεβη δε ο οικος αυτου ωσπερ σητες και ωσπερ αραχνη | 18 Se costruisce la casa, sarà come ragnatela, come una capanna fatta da un guardiano. |
19 πλουσιος κοιμηθεις και ου προσθησει οφθαλμους αυτου διηνοιξεν και ουκ εστιν | 19 Si corica ricco, ma è per l'ultima volta; quando apre gli occhi, non avrà più nulla. |
20 συνηντησαν αυτω ωσπερ υδωρ αι οδυναι νυκτι δε υφειλατο αυτον γνοφος | 20 I terrori lo assalgono come acque; di notte un uragano lo travolge. |
21 αναλημψεται αυτον καυσων και απελευσεται και λικμησει αυτον εκ του τοπου αυτου | 21 Lo scirocco lo solleva e se ne va, lo strappa lontano dal suo posto. |
22 και επιρριψει επ' αυτον και ου φεισεται εκ χειρος αυτου φυγη φευξεται | 22 Dio lo incalza senza pietà, mentre egli tenta di sfuggire dalla sua mano. |
23 κροτησει επ' αυτου χειρας αυτου και συριει αυτον εκ του τοπου αυτου | 23 Si battono le mani su di lui e si fischia contro di lui da ogni parte". |