ΙΩΒ - Giobbe - Job 18

LXX	Biblia Tysiąclecia
1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει	1 I zabrał głos Bildad z Szuach, i rzekł:
2 μεχρι τινος ου παυση επισχες ινα και αυτοι λαλησωμεν	2 Dokądże tego łowienia słowami? Pomyślcie, potem zaś mówmy!
3 δια τι ωσπερ τετραποδα σεσιωπηκαμεν εναντιον σου	3 Czyśmy podobni do zwierząt, jesteśmy nieczyści w twych oczach?
4 κεχρηται σοι οργη τι γαρ εαν συ αποθανης αοικητος η υπ' ουρανον η καταστραφησεται ορη εκ θεμελιων	4 Ten człowiek gniewem rozdarty. Czyż przez cię wyludni się ziemia lub skała miejsce swe zmieni?
5 και φως ασεβων σβεσθησεται και ουκ αποβησεται αυτων η φλοξ	5 Tak światło grzesznika zagaśnie, iskra już jego nie błyśnie,
6 το φως αυτου σκοτος εν διαιτη ο δε λυχνος επ' αυτω σβεσθησεται	6 światło w namiocie się skończy i lampa się nad nim dopali.
7 θηρευσαισαν ελαχιστοι τα υπαρχοντα αυτου σφαλαι δε αυτου η βουλη	7 Męski krok jego niepewny, zamiar gotuje upadek,
8 εμβεβληται δε ο πους αυτου εν παγιδι εν δικτυω ελιχθειη	8 bo nogi zawiodą go w sieć, porusza się, lecz między sidłami.
9 ελθοισαν δε επ' αυτον παγιδες κατισχυσει επ' αυτον διψωντας	9 Pętlica chwyciła się pięty, pułapka zamknęła się nad nim.
10 κεκρυπται εν τη γη σχοινιον αυτου και η συλλημψις αυτου επι τριβων	10 Zasadzka na ziemi ukryta, potrzask nań czeka na drodze.
11 κυκλω ολεσαισαν αυτον οδυναι πολλοι δε περι ποδας αυτου ελθοισαν εν λιμω στενω	11 Zewsząd upiory go dręczą, kroczą ciągle w ślad za nim.
12 πτωμα δε αυτω ητοιμασται εξαισιον	12 Czeka na niego Żarłoczna, Śmierć czyha u boku.
13 βρωθειησαν αυτου κλωνες ποδων κατεδεται δε τα ωραια αυτου θανατος	13 Pożre mu członki ciała, pożre mu członki - zaraza.
14 εκραγειη δε εκ διαιτης αυτου ιασις σχοιη δε αυτον αναγκη αιτια βασιλικη	14 Wygnanego z namiotu, bez nadziei, do Króla Strachów powiodą.
15 κατασκηνωσει εν τη σκηνη αυτου εν νυκτι αυτου κατασπαρησονται τα ευπρεπη αυτου θειω	15 Zamieszka w namiocie - nie swoim; sypie się po nim siarkę.
16 υποκατωθεν αι ριζαι αυτου ξηρανθησονται και επανωθεν επιπεσειται θερισμος αυτου	16 Korzenie pod nim niszczeją, a nad nim pożółkły już liście.
17 το μνημοσυνον αυτου απολοιτο εκ γης και υπαρχει ονομα αυτω επι προσωπον εξωτερω	17 Ginie wspomnienie w ojczyźnie, zanika imię na rynku.
18 απωσειεν αυτον εκ φωτος εις σκοτος	18 Ze światła rzucą go w ciemność, wypędzą z zaludnionej ziemi;
19 ουκ εσται επιγνωστος εν λαω αυτου ουδε σεσωσμενος εν τη υπ' ουρανον ο οικος αυτου αλλ' εν τοις αυτου ζησονται ετεροι	19 ni syn w narodzie, ni dziedzic, nikt już po nim nie zostanie.
20 επ' αυτω εστεναξαν εσχατοι πρωτους δε εσχεν θαυμα	20 Mieszkańcy Zachodu zdziwieni, grozą przejęty lud Wschodu:
21 ουτοι εισιν οικοι αδικων ουτος δε ο τοπος των μη ειδοτων τον κυριον	21 Więc takie mieszkanie grzesznika tu miejsce tego, kto Boga znać nie chce?