Livre de Job 17

JERUSALEM	Biblia Tysiąclecia
1 Mon souffle en moi s'épuise et les fossoyeurs pour moi s'assemblent.	1 Zgnębiony duch - minęły dni, tylko grób mi pozostaje.
2 Je n'ai pour compagnons que des railleurs, dont la dureté obsède mes veilles.	2 Czyż nie naśmiewcy są ze mną? Od szyderstw mam noce bezsenne.
3 Place donc toi-même ma caution près de toi, car lequel voudrait toper dans ma main?	3 Ty sam racz zastaw przechować, bo któż chce za mnie poręczyć?
4 Tu as fermé leur coeur à la raison, aussi aucune main ne se lève.	4 Zamknąłeś ich umysł przed rozsądkiem, nie dopuścisz do ich triumfu.
5 Tel celui qui invite des amis à un partage, quand les yeux de ses fils languissent,	5 Zwołano bliskich do podziału, a mdleją oczy własnych dzieci.
6 je suis devenu la fable des gens, quelqu'un à qui l'on crache au visage.	6 Wydano mnie ludziom na pośmiewisko, jestem w ich oczach wyrzutkiem.
7 Mes yeux s'éteignent de chagrin, mes membres s'évanouissent comme l'ombre.	7 Moje oko przyćmione od bólu, członki me wyschły jak cień.
8 A cette vue, les hommes droits restent stupéfaits, l'innocent s'indigne contre l'impie;	8 Sprawiedliwi są tym przerażeni, uczciwi na złych się gniewają;
9 le juste s'affermit dans ses voies, l'homme aux mains pures redouble d'énergie.	9 bogobojni pewniejsi swej drogi, kto ręce ma czyste, mocniejszy.
10 Allons, vous tous, revenez à la charge, et je ne trouverai pas un sage parmi vous!	10 Wy wszyscy, nawróćcie się, przyjdźcie! Mędrca wśród was nie znajduję.
11 Mes jours ont fui, avec mes projets, et les fibres de mon coeur sont rompues.	11 Minęło już życie, z nim plany i dążenia mojego serca.
12 On veut faire de la nuit le jour; elle serait proche la lumière qui chasse les ténèbres.	12 Noc chcą zamienić na dzień: światło jest bliżej niż ciemność.
13 Or mon espoir, c'est d'habiter le shéol, d'étendre ma couche dans les ténèbres.	13 Mam ufać? Szeol mym domem, w ciemności rozścielę swe łoże,
14 Je crie au sépulcre: "Tu es mon père!" à la vermine: "C'est toi ma mère et ma soeur!"	14 grobowi powiem: Mój ojcze! Matko ma, siostro! - robactwu.
15 Où donc est-elle, mon espérance? Et mon bonheur, qui l'aperçoit?	15 Właściwie, po cóż nadzieja, kto przedmiot ufności zobaczy?
16 Vont-ils descendre à mes côtés au shéol, sombrer de même dans la poussière?	16 Czy zejdzie do królestwa Szeolu? Czy razem do ziemi pójdziemy?