ΙΩΒ - Giobbe - Job 7

GREEK BIBLE	Biblia Tysiąclecia
1 Δεν ειναι εκστρατεια ο βιος του ανθρωπου επι της γης; αι ημεραι αυτου ως ημεραι μισθωτου;	1 Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Czy nie pędzi on dni jak najemnik?
2 Καθως ο δουλος επιποθει την σκιαν, και καθως ο μισθωτος αναμενει τον μισθον αυτου,	2 Jak niewolnik, co wzdycha do cienia, jak robotnik, co czeka zapłaty.
3 ουτως εγω ελαβον δια κληρονομιαν μηνας ματαιοτητος, και οδυνηραι νυκτες διωρισθησαν εις εμε.	3 Zyskałem miesiące męczarni, przeznaczono mi noce udręki.
4 Οταν πλαγιαζω, λεγω, Ποτε θελω εγερθη, και θελει περασει η νυξ; και ειμαι πληρης ανησυχιας εως της αυγης?	4 Położę się, mówiąc do siebie: Kiedyż zaświta i wstanę? Lecz noc wiecznością się staje i boleść mną targa do zmroku.
5 Η σαρξ μου ειναι περιενδεδυμενη σκωληκας και βωλους χωματος? το δερμα μου διασχιζεται και ρεει.	5 Ciało moje okryte robactwem, strupami, skóra rozchodzi się i pęka.
6 Αι ημεραι μου ειναι ταχυτεραι της κερκιδος του υφαντου, και χανονται ανευ ελπιδος.	6 Czas leci jak tkackie czółenko i przemija bez nadziei.
7 Ενθυμηθητι οτι η ζωη μου ειναι ανεμος? ο οφθαλμος μου δεν θελει επιστρεψει δια να ιδη αγαθον.	7 Wspomnij, że dni me jak powiew. Ponownie oko me szczęścia nie zazna.
8 Ο οφθαλμος του βλεποντος με δεν θελει με ιδει πλεον? οι οφθαλμοι σου ειναι επ' εμε, και εγω δεν υπαρχω.	8 Nikt już mnie powtórnie nie ujrzy: spojrzysz, a już mnie nie będzie.
9 Καθως το νεφος διαλυεται και χανεται ουτως ο καταβαινων εις τον ταφον δεν θελει επαναβη?	9 Jak obłok przeleci i zniknie, kto schodzi do Szeolu, nie wraca,
10 δεν θελει επιστρεψει πλεον εις τον οικον αυτου, και ο τοπος αυτου δεν θελει γνωρισει αυτον πλεον.	10 by mieszkać we własnym domostwie; nie zobaczą go strony rodzinne.
11 Δια τουτο εγω δεν θελω κρατησει το στομα μου? θελω λαλησει εν τη αγωνια του πνευματος μου? θελω θρηνολογησει εν τη πικρια της ψυχης μου.	11 Ja ust ujarzmić nie mogę, mówić chcę w utrapieniu, narzekać w boleści mej duszy.
12 Θαλασσα ειμαι η κητος, ωστε εθεσας επ' εμε φυλακην;	12 Czy jestem morzem lub smokiem głębiny, żeś straże przy mnie postawił?
13 Οταν λεγω, Η κλινη μου θελει με παρηγορησει, η κοιτη μου θελει ελαφρωσει το παραπονον μου,	13 Myślałem: Wypocznę na łóżku, posłanie to trosk mych powiernik.
14 τοτε με φοβιζεις με ονειρα και με καταπληττεις με ορασεις?	14 Lecz Ty mnie snami przestraszasz, przerażasz mnie widziadłami.
15 και η ψυχη μου εκλεγει αγχονην και θανατον, παρα τα οστα μου.	15 Moja dusza wybrała uduszenie, a śmierć - moje członki.
16 Αηδιασα? δεν θελω ζησει εις τον αιωνα? λειψον απ' εμου? διοτι αι ημεραι μου ειναι ματαιοτης.	16 Zginę. Nie będę żył wiecznie. Zostaw mnie - dni me jak tchnienie.
17 Τι ειναι ο ανθρωπος, ωστε μεγαλυνεις αυτον, και βαλλεις τον νουν σου επ' αυτον;	17 A kim jest człowiek, abyś go cenił i zwracał ku niemu swe serce?
18 Και επισκεπτεσαι αυτον κατα πασαν πρωιαν και δοκιμαζεις αυτον κατα πασαν στιγμην;	18 Czemu go badać co ranka? Na co doświadczać co chwilę?
19 Εως ποτε δεν θελεις συρθη απ' εμου και δεν θελεις με αφησει, εως να καταπιω τον σιελον μου;	19 Czy wzrok swój kiedyś odwrócisz? Pozwól mi choćby ślinę przełknąć.
20 Ημαρτησα? τι δυναμαι να καμω εις σε, διατηρητα του ανθρωπου; δια τι με εθεσας σημαδιον σου, και ειμαι βαρος εις εμαυτον;	20 Zgrzeszyłem. Cóż mogłem Ci zrobić? Przecież człowieka przenikasz. Dlaczego na cel mnie wziąłeś? Mam być ciężarem Najwyższemu?
21 Και δια τι δεν συγχωρεις την παραβασιν μου και αφαιρεις την ανομιαν μου; διοτι μετ' ολιγον θελω κοιμασθαι εν τω χωματι? και το πρωι θελεις με ζητησει, και δεν θελω υπαρχει.	21 Czemu to grzechu nie zgładzisz? Nie zmażesz mej nieprawości? Wkrótce położę się w ziemi, nie będzie mnie, choćbyś mnie szukał.