1 Τοτε Ελιφας ο Θαιμανιτης απεκριθη και ειπεν? | 1 И отвечал Елифаз Феманитянин и сказал: |
2 Εαν επιχειρισθωμεν να λαλησωμεν προς σε, θελεις δυσαρεστηθη; αλλα τις δυναται να κρατηθη απο του να ομιληση; | 2 [если] попытаемся мы [сказать] к тебе слово, --не тяжело ли будет тебе? Впрочем кто может возбранить слову! |
3 Ιδου, συ ενουθετησας πολλους? και χειρας αδυνατους ενισχυσας. | 3 Вот, ты наставлял многих и опустившиеся руки поддерживал, |
4 Οι λογοι σου υπεστηριξαν τους κλονιζομενους, και γονατα καμπτοντα ενεδυναμωσας. | 4 падающего восставляли слова твои, и гнущиеся колени ты укреплял. |
5 Τωρα δε ηλθεν επι σε τουτο, και βαρυθυμεις? σε εγγιζει, και ταραττεσαι. | 5 А теперь дошло до тебя, и ты изнемог; коснулось тебя, и ты упал духом. |
6 Ο φοβος σου δεν ειναι το θαρρος σου, και η ευθυτης των οδων σου η ελπις σου; | 6 Богобоязненность твоя не должна ли быть твоею надеждою, и непорочность путей твоих--упованием твоим? |
7 Ενθυμηθητι, παρακαλω? τις αθωος ων απωλεσθη; και που εξωλοθρευθησαν οι ευθεις; | 7 Вспомни же, погибал ли кто невинный, и где праведные бывали искореняемы? |
8 Καθως εγω ειδον, οσοι ηροτριασαν ανομιαν και εσπειραν ασεβειαν, θεριζουσιν αυτας? | 8 Как я видал, то оравшие нечестие и сеявшие зло пожинают его; |
9 εξολοθρευονται υπο του φυσηματος του Θεου, και απο της πνοης των μυκτηρων αυτου αφανιζονται? | 9 от дуновения Божия погибают и от духа гнева Его исчезают. |
10 ο βρυγμος του λεοντος και η φωνη του αγριου λεοντος και το γαυριαμα των σκυμνων, εσβεσθησαν? | 10 Рев льва и голос рыкающего [умолкает], и зубы скимнов сокрушаются; |
11 ο λεων απολλυται δι' ελλειψιν θηραματος, και οι σκυμνοι της λεαινας διασκορπιζονται. | 11 могучий лев погибает без добычи, и дети львицы рассеиваются. |
12 Και λογος ηλθεν επ' εμε κρυφιως, και το ωτιον μου ελαβε τι παρ' αυτου. | 12 И вот, ко мне тайно принеслось слово, и ухо мое приняло нечто от него. |
13 Εν μεσω των στοχασμων δια τα οραματα της νυκτος, οτε βαθυς υπνος πιπτει επι τους ανθρωπους, | 13 Среди размышлений о ночных видениях, когда сон находит на людей, |
14 Φρικη συνελαβε με και τρομος, και μεγαλως τα οστα μου συνεσεισε. | 14 объял меня ужас и трепет и потряс все кости мои. |
15 Και πνευμα διηλθεν απ' εμπροσθεν μου, αι τριχες του σωματος μου ανεσηκωθησαν? | 15 И дух прошел надо мною; дыбом стали волосы на мне. |
16 εσταθη, αλλ' εγω δεν διεκρινα την μορφην αυτου? σχημα εφανη εμπροσθεν των οφθαλμων μου? ηκουσα λεπτον φυσημα και φωνην λεγουσαν, | 16 Он стал, --но я не распознал вида его, --только облик был пред глазами моими; тихое веяние, --и я слышу голос: |
17 Ο ανθρωπος θελει εισθαι δικαιοτερος του Θεου; θελει εισθαι ο ανθρωπος καθαρωτερος του Ποιητου αυτου; | 17 человек праведнее ли Бога? и муж чище ли Творца своего? |
18 Ιδου, αυτος δεν εμπιστευεται εις τους δουλους αυτου, και εν τοις αγγελοις αυτου βλεπει ελαττωμα? | 18 Вот, Он и слугам Своим не доверяет и в Ангелах Своих усматривает недостатки: |
19 ποσω μαλλον εις τους κατοικουντας οικιας πηλινας, αιτινες εχουσι το θεμελιον αυτων εν τω χωματι και αφανιζονται εμπροσθεν του σαρακιου; | 19 тем более--в обитающих в храминах из брения, которых основание прах, которые истребляются скорее моли. |
20 Απο πρωι εως εσπερας φθειρονται? χωρις να νοηση τις, αφανιζονται δια παντος. | 20 Между утром и вечером они распадаются; не увидишь, как они вовсе исчезнут. |
21 Το μεγαλειον αυτων το εν αυτοις δεν παρερχεται; Αποθνησκουσιν, αλλ' ουχι εν σοφια. | 21 Не погибают ли с ними и достоинства их? Они умирают, не достигнув мудрости. |