ΙΩΒ - Giobbe - Job 37

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Εις τουτο ετι η καρδια μου τρεμει και εκπηδα απο του τοπου αυτης.	1 Super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo.
2 Ακουσατε προσεκτικως την τρομεραν φωνην αυτου και τον ηχον τον εξερχομενον εκ του στοματος αυτου.	2 Audite fremitum vocis eius et murmur de ore illius procedens.
3 Αποστελλει αυτην υποκατω παντος του ουρανου και το φως αυτου επι τα εσχατα της γης.	3 Subter omnes caelos ipsum revolvit, et lumen illius super terminos terrae.
4 Κατοπιν αυτου βοα φωνη? βροντα με την φωνην της μεγαλωσυνης αυτου? και δεν θελει στησει αυτα, αφου η φωνη αυτου ακουσθη.	4 Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suae; et non retardabit, cum audita fuerit vox eius.
5 Ο Θεος βροντα θαυμασιως με την φωνην αυτου? καμνει μεγαλεια, και δεν εννοουμεν.	5 Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia.
6 Διοτι λεγει προς την χιονα, γινου επι την γην? και προς την ψεκαδα και προς τον υετον της δυναμεως αυτου.	6 Qui praecipit nivi, ut descendat in terram, et hiemis pluviis et imbri, ut roborentur.
7 Κατασφραγιζει την χειρα παντος ανθρωπου? δια να γνωρισωσι παντες οι ανθρωποι το εργον αυτου.	7 Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
8 Τοτε τα θηρια εισερχονται εις τα σπηλαια και κατασκηνουσιν εν τοις τοποις αυτων.	8 Ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur.
9 Εκ του νοτου ερχεται ο ανεμοστροβιλος, και το ψυχος εκ του βορρα.	9 Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
10 Εκ του φυσηματος του Θεου διδεται παγος? και το πλατος των υδατων στερεουται.	10 Flante Deo, datur gelu, et expansio aquarum solidatur.
11 Παλιν η γαληνη διασκεδαζει την νεφελην? το φως αυτου διασκορπιζει τα νεφη?	11 Fulgur proicitur a nube, et nubes spargunt lumen suum;
12 και αυτα περιφερονται κυκλω υπο τας οδηγιας αυτου, δια να καμνωσι παν ο, τι προσταζει εις αυτα επι το προσωπον της οικουμενης?	12 quae lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne, quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum,
13 καμνει αυτα να ερχωνται, η δια παιδειαν, η δια την γην αυτου, η δια ελεος.	13 sive in castigatione terrae suae, sive in misericordia eas iusserit inveniri.
14 Ακροασθητι τουτο, Ιωβ? σταθητι και συλλογισθητι τα θαυμασια του Θεου.	14 Ausculta haec, Iob; sta et considera mirabilia Dei.
15 Εννοεις πως ο Θεος διαταττει αυτα, και καμνει να λαμπη το φως της νεφελης αυτου;	15 Numquid scis quando praeceperit Deus, ut ostenderent lucem nubes eius?
16 Εννοεις τα ζυγοσταθμισματα των νεφων, τα θαυμασια του τελειου κατα την γνωσιν;	16 Numquid nosti semitas nubium magnas et mirabilia perfecti scientia?
17 Δια τι τα ενδυματα σου ειναι θερμα, οταν αναπαυη την γην δια του νοτου;	17 Nonne vestimenta tua calida sunt, cum quieverit terra austro?
18 Εξηπλωσας μετ' αυτου το στερεωμα το δυνατον ως κατοπτρον χυτον;	18 Tu forsitan cum eo expandisti caelos, qui solidissimi, quasi aere, fusi sunt?
19 Διδαξον ημας τι να ειπωμεν προς αυτον? ημεις δεν δυναμεθα να διαταξωμεν τους λογους ημων εξ αιτιας του σκοτους.	19 Ostende nobis quid dicamus illi; nos disponere verba nescimus propter tenebras.
20 Θελει αναγγελθη προς αυτον, εαν εγω λαλω; εαν λαληση ανθρωπος, βεβαιως θελει καταποθη.	20 Quis narrabit ei, quae loquor? Et, si locutus fuerit, homo deglutietur.
21 Τωρα δε οι ανθρωποι δεν δυνανται να ατενισωσιν εις το λαμπρον φως, το εν τω στερεωματι, αφου ο ανεμος περαση και καθαριση αυτο,	21 At nunc non vident lucem: aer offuscatus est nubibus, sed ventus transiens fugabit eas.
22 και χρυσαυγης καιρος ελθη απο βορρα. Φοβερα δοξα υπαρχει εν τω Θεω.	22 Ab aquilone splendor auri venit; et circa Deum terribilis maiestas.
23 Τον Παντοδυναμον, δεν δυναμεθα να εννοησωμεν αυτον? ειναι υπεροχος κατα την δυναμιν και κατα την κρισιν και κατα το πληθος της δικαιοσυνης, δεν καταθλιβει.	23 Omnipotentem attingere non possumus: magnus fortitudine; et iudicium et multam iustitiam deprimere non potest.
24 Δια τουτο οι ανθρωποι φοβουνται αυτον? ουδεις σοφος την καρδιαν δυναται να εννοηση αυτον.	24 Ideo timebunt eum homines, non contemplabitur omnes, qui sibi videntur corde sapientes ”.