| 1 Μετα ταυτα ηνοιξεν ο Ιωβ το στομα αυτου, και κατηρασθη την ημεραν αυτου. | 1 После того открыл Иов уста свои и проклял день свой. |
| 2 Και ελαλησεν ο Ιωβ και ειπεν? | 2 И начал Иов и сказал: |
| 3 Ειθε να χαθη η ημερα καθ' ην εγεννηθην, και η νυξ καθ' ην ειπον, Εγεννηθη αρσενικον. | 3 погибни день, в который я родился, и ночь, в которую сказано: зачался человек! |
| 4 Η ημερα εκεινη να ηναι σκοτος? ο Θεος να μη αναζητηση αυτην ανωθεν, και να μη φεγξη επ' αυτην φως. | 4 День тот да будет тьмою; да не взыщет его Бог свыше, и да не воссияет над ним свет! |
| 5 Σκοτος και σκια θανατου να αμαυρωσωσιν αυτην? γνοφος να επικαθηται επ' αυτην. Να επελθωσιν επ' αυτην ως πικροτατην ημεραν. | 5 Да омрачит его тьма и тень смертная, да обложит его туча, да страшатся его, как палящего зноя! |
| 6 Την νυκτα εκεινην να κατακρατηση σκοτος? να μη συναφθη με τας ημερας του ετους? να μη εισελθη εις τον αριθμον των μηνων. | 6 Ночь та, --да обладает ею мрак, да не сочтется она в днях года, да не войдет в число месяцев! |
| 7 Ιδου, ερημος να ηναι η νυξ εκεινη? φωνη χαρμοσυνος να μη επελθη επ' αυτην. | 7 О! ночь та--да будет она безлюдна; да не войдет в нее веселье! |
| 8 Να καταρασθωσιν αυτην οι καταρωμενοι τας ημερας, οι ετοιμοι να ανεγειρωσι το πενθος αυτων. | 8 Да проклянут ее проклинающие день, способные разбудить левиафана! |
| 9 Να σκοτισθωσι τα αστρα της εσπερας αυτης? να προσμενη το φως, και να μη ερχηται? και να μη ιδη τα βλεφαρα της αυγης? | 9 Да померкнут звезды рассвета ее: пусть ждет она света, и он не приходит, и да не увидит она ресниц денницы |
| 10 διοτι δεν εκλεισε τας θυρας της κοιλιας της μητρος μου, και δεν εκρυψε την θλιψιν απο των οφθαλμων μου. | 10 за то, что не затворила дверей чрева [матери] моей и не сокрыла горести от очей моих! |
| 11 Δια τι δεν απεθανον απο μητρας; και δεν εξεπνευσα αμα εξηλθον εκ της κοιλιας; | 11 Для чего не умер я, выходя из утробы, и не скончался, когда вышел из чрева? |
| 12 Δια τι με υπεδεχθησαν τα γονατα; η δια τι οι μαστοι δια να θηλασω; | 12 Зачем приняли меня колени? зачем было мне сосать сосцы? |
| 13 Διοτι τωρα ηθελον κοιμασθαι και ησυχαζει? ηθελον υπνωττει? τοτε ηθελον εισθαι εις αναπαυσιν, | 13 Теперь бы лежал я и почивал; спал бы, и мне было бы покойно |
| 14 μετα βασιλεων και βουλευτων της γης, οικοδομουντων εις εαυτους ερημωσεις? | 14 с царями и советниками земли, которые застраивали для себя пустыни, |
| 15 η μετα αρχοντων, οιτινες εχουσι χρυσιον, οιτινες εγεμισαν τους οικους αυτων αργυριου? | 15 или с князьями, у которых было золото, и которые наполняли домы свои серебром; |
| 16 η ως εξαμβλωμα κεκρυμμενον δεν ηθελον υπαρχει, ως βρεφη μη ιδοντα φως. | 16 или, как выкидыш сокрытый, я не существовал бы, как младенцы, не увидевшие света. |
| 17 Εκει οι ασεβεις παυουσιν απο του να ταραττωσι, και εκει αναπαυονται οι κεκοπιασμενοι? | 17 Там беззаконные перестают наводить страх, и там отдыхают истощившиеся в силах. |
| 18 εκει αναπαυονται ομου οι αιχμαλωτοι? δεν ακουουσι φωνην καταδυναστου? | 18 Там узники вместе наслаждаются покоем и не слышат криков приставника. |
| 19 εκει ειναι ο μικρος και ο μεγας? και ο δουλος, ελευθερος του κυριου αυτου. | 19 Малый и великий там равны, и раб свободен от господина своего. |
| 20 Δια τι εδοθη φως εις τον δυστυχη, και ζωη εις τον πεπικραμενον την ευχην, | 20 На что дан страдальцу свет, и жизнь огорченным душею, |
| 21 οιτινες ποθουσι τον θανατον και δεν επιτυγχανουσιν, αν και ανορυττωσιν αυτον μαλλον παρα κεκρυμμενους θησαυρους, | 21 которые ждут смерти, и нет ее, которые вырыли бы ее охотнее, нежели клад, |
| 22 οιτινες υπερχαιρουσιν, υπερευφραινονται, οταν ευρωσι τον ταφον; | 22 обрадовались бы до восторга, восхитились бы, что нашли гроб? |
| 23 Δια τι εδοθη φως εις ανθρωπον, του οποιου η οδος ειναι κεκρυμμενη, και τον οποιον ο Θεος περιεκλεισε; | 23 [На что дан свет] человеку, которого путь закрыт, и которого Бог окружил мраком? |
| 24 Διοτι προ του φαγητου μου ερχεται ο στεναγμος μου, και οι βρυγμοι μου εκχεονται ως υδατα. | 24 Вздохи мои предупреждают хлеб мой, и стоны мои льются, как вода, |
| 25 Επειδη εκεινο, το οποιον εφοβουμην, συνεβη εις εμε, και εκεινο, το οποιον ετρομαζον, ηλθεν επ' εμε. | 25 ибо ужасное, чего я ужасался, то и постигло меня; и чего я боялся, то и пришло ко мне. |
| 26 Δεν ειχον ειρηνην ουδε αναπαυσιν ουδε ησυχιαν? οργη επηλθεν επ' εμε. | 26 Нет мне мира, нет покоя, нет отрады: постигло несчастье. |