Jesus Sirach 16

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	Biblia Tysiąclecia
1 Wünsch dir nicht schöne Kinder, wenn sie nichts taugen, und freu dich nicht über missratene Söhne!	1 Nie pragnij wielkiej liczby dzieci, jeśliby miały być przewrotne, ani nie chwal się synami bezbożnymi!
2 Mögen sie auch zahlreich sein, freu dich nicht über sie, wenn sie keine Gottesfurcht besitzen.	2 I chociażby byli liczni, nie chełp się nimi, jeśli bojaźni Pańskiej nie mają.
3 Verlass dich nicht auf ihre Lebensdauer, setz kein Vertrauen in ihre Zukunft! Besser als tausend ist einer [der Gottes Willen tut], besser kinderlos sterben, als schlimme Nachkommen haben.	3 Nie licz na ich życie ani nie zwracaj uwagi na wielką ich liczbę! Więcej bowiem może znaczyć jeden niż tysiąc i lepiej umrzeć bezdzietnym, niż mieć dzieci bezbożne.
4 Durch einen einzigen Verständigen vermehrt sich die Stadt, durch die Sippe der Abtrünnigen verödet sie.	4 Przez jednego mądrego miasto się zaludnia, a pokolenie żyjących bez Prawa zmarnieje.
5 Viel von dem hat mein Auge gesehen, mehr noch hat mein Ohr vernommen:	5 Wiele takich rzeczy widziało moje oko, a jeszcze więcej słyszało me ucho.
6 Im Kreis der Frevler flammt Feuer auf; gegen ein sündiges Volk entbrennt der Zorn.	6 W zgromadzeniu grzeszników zapalił się ogień i przeciw narodowi buntowniczemu gniew się rozżarzył.
7 Er hat den Fürsten der Vorzeit nicht verziehen, als sie sich in ihrer Stärke empörten.	7 Nie przepuścił {Pan} dawnym olbrzymom, którzy się zbuntowali ufni w swą siłę.
8 Er hat die Mitbürger Lots nicht geschont, als sie zügellos waren in ihrem Übermut.	8 Nie darował współmieszkańcom Lota, których zatracił z powodu ich pychy.
9 Er hat das todgeweihte Volk nicht geschont, das wegen seiner Sünden das Land verlor,	9 Nie miał miłosierdzia nad narodem zatracenia, co został zgładzony z powodu swych grzechów.
10 auch nicht die sechshunderttausend Mann Fußvolk; sie wurden dahingerafft wegen ihres verbrecherischen Herzens.	10 Podobnie postąpił z sześciuset tysiącami pieszych, którzy zebrali się w twardości swego serca.
11 Wie erst ergeht es dem Einzelnen, der halsstarrig ist: Ein Wunder wäre es, wenn er straflos bliebe. Denn bei Gott sind Erbarmen und Zorn, er vergibt und verzeiht, doch auch den Zorn schüttet er aus.	11 I chociażby był tylko jeden twardego karku, byłoby dziwne, gdyby został bez kary. Ma Pan miłosierdzie, ale i zapalczywość, hojny w zmiłowania, ale i gniew wylewa.
12 Sein Erbarmen ist so groß wie sein Strafen, jeden richtet er nach seinen Taten.	12 Jak wielkie miłosierdzie, tak wielka i Jego surowość, sądzi człowieka według jego uczynków.
13 Der Verbrecher entkommt nicht mit seinem Raub, doch der Hoffnung des Gerechten setzt Gott kein Ende.	13 Nie ucieknie grzesznik z rzeczą skradzioną ani cierpliwość bogobojnego nie dozna zawodu.
14 Jedem Wohltätigen wird sein Lohn zuteil, jeder empfängt nach seinen Taten.	14 Każdej jałmużnie bowiem wyznaczy miejsce i każdy według uczynków swych znajdzie [odpłatę].
15 [Der Herr verhärtete das Herz des Pharao, der ihn nicht erkannte, obwohl seine Werke unter dem Himmel offenbar waren.	15 Pan uczynił twardym faraona, tak iż Go nie poznał, aby poznano wszystkie Jego dzieła pod niebem.
16 Sein Erbarmen ist allen seinen Geschöpfen sichtbar, sein Licht und sein Dunkel hat er den Menschen zugeteilt.]	16 Jego miłosierdzie jawne jest wszelkiemu stworzeniu, a światło i mrok rozdzielił między ludzi.
17 Sag nicht: Ich bin vor Gott verborgen, wer denkt an mich in der Höhe? In der großen Menge bleibe ich unbemerkt, was bin ich in der Gesamtzahl der Menschen?	17 Nie mów: Ukryję się przed Panem i któż z wysoka o mnie pamiętać będzie? W wielkim tłumie nie będę rozpoznany i czymże jest moja dusza w bezmiarze stworzenia?
18 Der Himmel, der höchste Himmel, das Meer und das Land, sie wanken, wenn er sie heimsucht.	18 Oto niebo i niebo niebios, przepaść i ziemia trzęsą się od Jego wejrzenia,
19 Der Untergrund der Berge und die Grundfesten der Erde, sie erbeben gewaltig, wenn er sie anschaut.	19 góry też i fundamenty ziemi, gdy na nie popatrzy, drżą z przerażenia.
20 Doch an mich denkt er nicht und wer achtet auf meine Wege?	20 Ale serce nie zastanawia się nad tym i któż uważa na Jego drogi?
21 Sündige ich, sieht mich kein Auge, betrüge ich ganz heimlich, wer weiß es? -	21 Huragan, którego człowiek nie zobaczy, i bardzo wiele dzieł Jego pozostaje w ukryciu.
22 Das gerechte Tun, wer macht es bekannt? Und was darf ich hoffen, wenn ich das Gebot halte?	22 Któż obwieści dzieła sprawiedliwości albo kto się ich doczeka? Dalekie jest bowiem przymierze.
23 Nur ein Unvernünftiger behauptet solches, nur ein törichter Mensch denkt so.	23 Tak sądzi ten, co mało posiada umiejętności, i głupio myśli mąż bezrozumny i oszukany.
24 Hört auf mich und lernt von meiner Erfahrung, richtet euren Sinn auf meine Worte!	24 Słuchaj mię, synu, zdobądź wiedzę i do słów moich przyłóż swe serce!
25 Wohl überlegt trage ich meine Gedanken vor und bescheiden teile ich mein Wissen mit:	25 Z umiarem objawię naukę i z troskliwością wyłożę wiedzę.
26 Als Gott am Anfang seine Werke erschuf und ihnen zu ihrem Dasein Gesetze gab,	26 Na rozkaz Pana, na początku, stały się Jego dzieła i gdy tylko je stworzył, dokładnie określił ich zadanie.
27 hat er ihre Aufgabe für immer festgelegt und ihren Machtbereich für alle Zeiten. Sie ermatten nicht und werden nicht müde, sie lassen nicht nach in ihrer Kraft.	27 Uporządkował je na zawsze, od początku aż w daleką przyszłość. Nie odczuwają głodu ani zmęczenia i nigdy nie porzucą swego zadania,
28 Keines seiner Werke verdrängt das andere und bis in Ewigkeit widerstreben sie seinem Befehl nicht.	28 żadne nie zderzy się z drugim i Jego słowom nigdy nie odmówią posłuchu.
29 Dann hat der Herr auf die Erde geblickt und sie mit seinen Gütern erfüllt.	29 Następnie zwrócił Pan wzrok swój na ziemię i napełnił ją dobrami swoimi.
30 Mit allerlei Lebewesen bedeckte er ihre Fläche und sie kehren wieder zu ihr zurück.	30 Pokrył jej oblicze wszelkiego rodzaju istotami żywymi, które do niej powrócą.