Job 32

EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS	Biblia Tysiąclecia
1 Estos tres hombres dejaron de responder a Job, porque él estaba convencido de su justicia.	1 I zaprzestali trzej mężowie odpowiadać Hiobowi, gdyż w oczach własnych był on sprawiedliwy.
2 Entonces se encendió la ira de Elihú, hijo de Baraquel, el buzita de la familia de Ram. Su ira se encendió contra Job, porque él pretendía ser más justo que Dios.	2 Wtedy wybuchnął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, ze szczepu Ram. Rozgniewał się na Hioba, że się uznaje u sprawiedliwego Boga.
3 Y su ira se encendió también contra sus tres amigos, porque no habían encontrado una respuesta, con lo cual condenaban a Dios.	3 Rozgniewał się i na trzech przyjaciół, że nie znaleźli odpowiedzi i potępili Boga.
4 Mientras ellos hablaban con Job, Elihú se había mantenido a la expectativa, porque ellos tenían más edad que él.	4 Odwlekał jednak Elihu rozmowę swą z Hiobem, ponieważ tamci wiekiem byli od niego starsi.
5 Pero al ver que estos tres hombres se habían quedado sin respuesta, se llenó de indignación.	5 Teraz Elihu zauważył, że trzej mężowie nie wiedzą, co odpowiedzieć, i wybuchnął gniewem.
6 Entonces Elihú, hijo de Baraquel, el buzita, tomó la palabra y dijo: Yo soy muy joven todavía y todos ustedes son ancianos; por eso me sentí intimidado, temeroso de exponerles mi saber.	6 Zabrał głos Elihu, syn Barakeela, Buzyta, i rzekł: Co do lat jestem młody, wy zaś jesteście już starzy: stąd się przeląkłem, strwożyłem, nie ujawniłem swej wiedzy.
7 Yo pensaba: «Que hable la edad, que los muchos años enseñen la sabiduría».	7 Niech mówią lata - myślałem, podeszły wiek jest rozumny.
8 Pero es el espíritu que hay en el hombre y el soplo del Todopoderoso, el que lo hace inteligente:	8 Ale to duch w człowieku, to Wszechmocnego tchnienie go poucza.
9 no son los viejos los más sabios, ni los ancianos comprenden lo que es recto.	9 Mądrość nie z wiekiem przychodzi, a prawość nie tylko starcom jest znana.
10 Por eso les digo: «Escúchenme, también yo expondré mi saber».	10 Stąd mówię: Mnie posłuchajcie; niechaj przedstawię swą wiedzę!
11 Yo esperaba que ustedes hablaran, prestaba oído a sus razonamientos; mientras trataban de expresarse,	11 Czekałem na wasze mowy, wasze dowody ważyłem; gdyście szukali wyrazów,
12 fijaba mi atención en ustedes. Pero no hay nadie que haya refutado a Job, ninguno de ustedes respondió a sus palabras.	12 zwracałem na was uwagę. Nikt z was nie zwyciężył Hioba, nikt mu już nie odpowiada.
13 No digan, entonces» «Hemos hallado la sabiduría; es Dios el que nos instruye, no un hombre».	13 Nie mówcie: Znaleźliśmy mądrość; odeprze go Bóg, a nie człowiek.
14 No voy a dirigir palabras como esas, no voy a responder como lo hacen ustedes.	14 Własną przygotowuję mowę i nie tak, jak wy, mu odpowiem.
15 Han quedado consternados, no han vuelto a responder; se han quedado sin palabras.	15 Zamilkli. Już więcej nie mówią: widocznie słów zabrakło.
16 ¡Y esperé bastante! Si ellos no hablan, si se quedan allí y no responden más,	16 Czekałem. Nie odpowiadają. Stoją. Nie wiedzą, co odrzec.
17 yo también recitaré mi saber.	17 Niech ja z kolei coś powiem, niech ja wyjawię swą wiedzę!
18 Porque las palabras bullen dentro de mí, el espíritu me impulsa en mi interior.	18 Gdyż słów jestem pełen, od wnętrza duch mnie przymusza.
19 Mi pecho es como un vino que no tiene salida y hace estallar los odres nuevos.	19 Me serce jak wino zamknięte, rwie się jak nowe bukłaki.
20 Quiero hablar para desahogarme, abriré mis labios y responderé.	20 Muszę powiedzieć dla ulgi. Otworzę swe usta. Przemówię.
21 No tomaré partido por nadie, no adularé a ningún hombre.	21 Nie trzymam niczyjej strony. Nie będę schlebiał nikomu, gdyż dusza moja nie cierpi pochlebstw, wnet by mnie Stwórca usunął.
22 Porque yo no sé lo que es adular: si lo hiciera, pronto me llevaría mi Creador.