Livre des Psaumes 62

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Au maître de chant. À Yédoutoun. Psaume de David.	1 ψαλμος τω δαυιδ εν τω ειναι αυτον εν τη ερημω της ιουδαιας
2 En Dieu seul mon âme se repose, c’est de lui que j’attends mon salut.	2 ο θεος ο θεος μου προς σε ορθριζω εδιψησεν σοι η ψυχη μου ποσαπλως σοι η σαρξ μου εν γη ερημω και αβατω και ανυδρω
3 Il est mon rocher, mon sauveur, s’il est ma citadelle je ne broncherai pas.	3 ουτως εν τω αγιω ωφθην σοι του ιδειν την δυναμιν σου και την δοξαν σου
4 Jusqu’à quand vous lancerez-vous, tous contre un, pour le démolir ensemble, comme on renverse un mur, comme on enfonce une clôture?	4 οτι κρεισσον το ελεος σου υπερ ζωας τα χειλη μου επαινεσουσιν σε
5 Tous leurs projets visent à tromper, ils ne font que mentir; des lèvres ils bénissent, mais le cœur voudrait maudire.	5 ουτως ευλογησω σε εν τη ζωη μου εν τω ονοματι σου αρω τας χειρας μου
6 En Dieu seul, ô mon âme, sera ton repos, car je n’ai d’espoir qu’en lui.	6 ωσει στεατος και πιοτητος εμπλησθειη η ψυχη μου και χειλη αγαλλιασεως αινεσει το στομα μου
7 Il est mon salut, mon sauveur, s’il est ma citadelle je ne broncherai pas.	7 ει εμνημονευον σου επι της στρωμνης μου εν τοις ορθροις εμελετων εις σε
8 En Dieu est mon salut, en lui ma gloire, il est la roche qui fait ma force, mon refuge, c’est Dieu.	8 οτι εγενηθης βοηθος μου και εν τη σκεπη των πτερυγων σου αγαλλιασομαι
9 Vous de même, ô mon peuple, espérez en lui toujours, ouvrez-lui votre cœur, Dieu est notre refuge.	9 εκολληθη η ψυχη μου οπισω σου εμου αντελαβετο η δεξια σου
10 Les fils d’Adam ne pèsent guère, et les enfants des grands, qui peut compter sur eux? Faites-les monter sur la balance, tous ensemble feront le poids d’une poussière!	10 αυτοι δε εις ματην εζητησαν την ψυχην μου εισελευσονται εις τα κατωτατα της γης
11 Ne misez pas sur la violence, n’espérez rien de l’injustice, si vos richesses augmentent, n’y mettez pas le cœur.	11 παραδοθησονται εις χειρας ρομφαιας μεριδες αλωπεκων εσονται
12 Car Dieu n’a dit qu’une parole, mais j’ai entendu ces deux choses: la puissance n’appartient qu’à Dieu,	12 ο δε βασιλευς ευφρανθησεται επι τω θεω επαινεσθησεται πας ο ομνυων εν αυτω οτι ενεφραγη στομα λαλουντων αδικα
13 et la bonté, Seigneur, est encore à toi. Tu sais rendre à chacun selon ses œuvres.