1 Così finirono le parole di Tobia. Dopo aver ricuperata la vista, Tobia visse quarantadue anni, e vide i figli dei suoi nipoti. | 1 Et consummati sunt sermones Tobiæ. Et postquam illuminatus est Tobias, vixit annis quadraginta duobus, et vidit filios nepotum suorum. |
2 Visse fino a centodue anni compiti, e fu sepolto con onore in Ninive. | 2 Completis itaque annis centum duobus, sepultus est honorifice in Ninive. |
3 A cinquantasei anni perse la vista, a sessanta la ricuperò; | 3 Quinquaginta namque et sex annorum lumen oculorum amisit, sexagenarius vero recepit. |
4 il resto della vita lo passò nella gioia, e sempre più avanzando nel timor di Dio, se ne andò in pace. | 4 Reliquum vero vitæ suæ in gaudio fuit, et cum bono profectu timoris Dei perrexit in pace. |
5 Giunta l'ora della sua morte, chiamò a sè il figlio Tobia e sette giovinetti, figli di lui e suoi nipoti, e disse loro: | 5 In hora autem mortis suæ vocavit ad se Tobiam filium suum, et septem juvenes filios ejus nepotes suos, dixitque eis : |
6 « E' vicina la rovina di Ninive, perchè la parola del Signore non cade per terra; i nostri fratelli, dispersi fuor della terra d'Israele, vi faranno ritorno; | 6 Prope erit interitus Ninive : non enim excidit verbum Domini : et fratres nostri, qui dispersi sunt a terra Israël, revertentur ad eam. |
7 tutto il paese deserto sarà ripopolato, la casa di Dio, che vi fu data alle fiamme, sarà di nuovo riedificata, e tutti quelli che temono Dio vi ritorneranno; | 7 Omnis autem deserta terra ejus replebitur, et domus Dei, quæ in ea incensa est, iterum reædificabitur : ibique revertentur omnes timentes Deum, |
8 e le genti abbandoneranno i loro idoli e verranno a Gerusalemme ad abitarvi, | 8 et relinquent gentes idola sua, et venient in Jerusalem, et inhabitabunt in ea : |
9 e tutti i re della terra vi staran pieni di gioia ad adorare il re d'Israele. | 9 et gaudebunt in ea omnes reges terræ, adorantes regem Israël. |
10 Or dunque ascoltate, o figli miei, il vostro padre: servite il Signore nella verità, studiatevi di fare ciò che gli è gradito; | 10 Audite ergo, filii mei, patrem vestrum : servite Domino in veritate, et inquirite ut faciatis quæ placita sunt illi : |
11 raccomandate ai vostri figli di praticar la giustizia, di fare elemosine, di ricordarsi di Dio, di benedirlo in ogni tempo nella verità, e con tutta la loro forza. | 11 et filiis vestris mandate ut faciant justitias et eleemosynas, ut sint memores Dei, et benedicant eum in omni tempore in veritate, et in tota virtute sua. |
12 Ed ora, date retta a me, figli miei, non restate qui, ma appena avrete seppellita accanto a me, nello stesso sepolcro, la vostra madre, in quello stesso giorno, mettetevi in viaggio per uscire da questa città, | 12 Nunc ergo filii, audite me, et nolite manere hic : sed quacumque die sepelieritis matrem vestram circa me in uno sepulchro, ex eo dirigite gressus vestros ut exeatis hinc : |
13 perchè vedo bene che la sua iniquità la porterà alla rovina ». | 13 video enim quia iniquitas ejus finem dabit ei. |
14 Dopo la morte di sua madre, Tobia partì da Ninive colla sua moglie, i figli e i figli dei figli, e tornò dai suoceri, | 14 Factum est autem post obitum matris suæ, Tobias abscessit ex Ninive cum uxore sua, et filiis, et filiorum filiis, et reversus est ad soceros suos : |
15 che trovò sani e salvi, in prospera vecchiaia. Egli n'ebbe cura, chiuse i loro occhi, raccolse tutta l'eredità della casa di Raguele, e vide i figli dei suoi figli sin alla quinta generazione. | 15 invenitque eos incolumes in senectute bona : et curam eorum gessit, et ipse clausit oculos eorum : et omnem hæreditatem domus Raguelis ipse percepit : viditque quintam generationem, filios filiorum suorum. |
16 Morì compiuti novantanove anni, nel timore del Signore, pieni di gioia, e lo seppellirono. | 16 Et completis annis nonaginta novem in timore Domini, cum gaudio sepelierunt eum. |
17 Tutta la sua parentela e tutti i suoi discendenti perseverarono nella santa vita e nella buona condotta, in modo da essere accetti tanto a Dio quanto agli uomini e a tutti gli abitanti del paese. | 17 Omnis autem cognatio ejus et omnis generatio ejus in bona vita et in sancta conversatione permansit, ita ut accepti essent tam Deo quam hominibus, et cunctis habitantibus in terra. |