Prima lettera a Timoteo (מכתב ראשון לטימותי) 3

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 הֲנָחֵל עוֹד לְשַׁבֵּחַ עַצְמֵנוּ הַאִם־נִצְטָרֵךְ כְּמִקְצָת אֲנָשִׁים לְאִגְּרוֹת אֲלֵיכֶם אוֹ מִכֶּם הַמַּזְכִּירוֹת אֹתָנוּ לָשֶׁבַח	1 أفنبتدئ نمدح انفسنا ام لعلنا نحتاج كقوم رسائل توصية اليكم او رسائل توصية منكم.
2 אַתֶּם אִגַּרְתֵּנוּ הַכְּתוּבָה בִּלְבָבֵנוּ וְנוֹדָעָה וְנִקְרָאָה לְכָל־אָדָם	2 انتم رسالتنا مكتوبة في قلوبنا معروفة ومقروءة من جميع الناس
3 כִּי בְיָדוּעַ שֶׁאַתֶּם אִגֶּרֶת הַמָּשִׁיחַ עֲרוּכָה עַל־יְדֵי שֵׁרוּתֵנוּ כְּתוּבָה לֹא בִדְיוֹ כִּי אִם־בְּרוּחַ אֱלֹהִים חַיִּים וְלֹא עַל־לוּחוֹת אֶבֶן כִּי אִם־עַל־לוּחוֹת בְּשַׂר הַלֵּב	3 ظاهرين انكم رسالة المسيح مخدومة منا مكتوبة لا بحبر بل بروح الله الحي . لا في الواح حجرية بل في الواح قلب لحمية
4 וְכָזֶה בִטְחוֹנֵנוּ בֵּאלֹהִים עַל־יְדֵי הַמָּשִׁיחַ	4 ولكن لنا ثقة مثل هذه بالمسيح لدى الله.
5 יַעַן אֲשֶׁר לֹא־נוּכַל אֲנַחְנוּ לָדִין דִּין מֵעַצְמֵנוּ כִּי יְכָלְתֵּנוּ מֵאֵת הָאֱלֹהִים הִיא	5 ليس اننا كفاة من انفسنا ان نفتكر شيئا كانه من انفسنا بل كفايتنا من الله
6 אֲשֶׁר הִכְשִׁיר אֹתָנוּ לִמְשָׁרְתֵי בְּרִית חֲדָשָׁה לֹא שֶׁל־הָאֹתִיּוֹת אֶלָּא שֶׁל־הָרוּחַ כִּי־הָאוֹת יָמִית וְהָרוּחַ יְחַיֶּה	6 الذي جعلنا كفاة لان نكون خدام عهد جديد. لا الحرف بل الروح. لان الحرف يقتل ولكن الروح يحيي.
7 וְאִם־שֵׁרוּת הַמָּוֶת הֶחָרוּת בְּאוֹתִיּוֹת עַל־הָאֶבֶן נִרְאָה בְכָבוֹד עַד־שֶׁלֹּא יָכְלוּ בְּנֵי יִשְׂרָאֵל לְהַבִּיט אֶל־פְּנֵי משֶׁה מִפְּנֵי כְּבוֹד פָּנָיו הָעֹמֵד לְהִבָּטֵל	7 ثم ان كانت خدمة الموت المنقوشة باحرف في حجارة قد حصلت في مجد حتى لم يقدر بنو اسرائيل ان ينظروا الى وجه موسى لسبب مجد وجهه الزائل
8 כַּמָּה יִגְדַּל כְּבוֹד שֵׁרוּת הָרוּחַ	8 فكيف لا تكون بالأولى خدمة الروح في مجد.
9 כִּי אִם־הַשֵּׁרוּת אֲשֶׁר לְחַיֵּב כָּבוֹד הוּא כַּמָּה יֶעְדַּף בְּכָבוֹד הַשֵּׁרוּת אֲשֶׁר לְזַכּוֹת	9 لانه ان كانت خدمة الدينونة مجدا فبالأولى كثيرا تزيد خدمة البر في مجد.
10 כִּי אַף־הַנִּכְבָּד אֵינֶנּוּ נֶחְשָׁב לְכָבוֹד לְעֻמַּת הַכָּבוֹד הַנַּעֲלֶה הַזֶּה	10 فان الممجد ايضا لم يمجد من هذا القبيل لسبب المجد الفائق.
11 כִּי אִם־הַדָּבָר הָעֹמֵד לְהִבָּטֵל יֶשׁ־לוֹ כָבוֹד הַדָּבָר הַקַּיָּם עַל־אַחַת כַּמָּה וְכַמָּה	11 لانه ان كان الزائل في مجد فبالأولى كثيرا يكون الدائم في مجد
12 עַל־כֵּן בִּהְיוֹת לָנוּ תִּקְוָה כָּזֹאת פִּתְחוֹן פִּינוּ רַב הוּא	12 فاذ لنا رجاء مثل هذا نستعمل مجاهرة كثيرة.
13 וְלֹא כְּמשֶׁה אֲשֶׁר נָתַן מַסְוֶה עַל־פָּנָיו פֶּן־יַבִּיטוּ בְּנֵי יִשְׂרָאֵל אֶל־סוֹף הָעֹמֵד לְהִבָּטֵל	13 وليس كما كان موسى يضع برقعا على وجهه لكي لا ينظر بنو اسرائيل الى نهاية الزائل.
14 אֲבָל נִטַּמְטְמוּ דֵעוֹתֵיהֶם כִּי עַד־הַיּוֹם הַזֶּה בְּקָרְאָם הַבְּרִית הַיְשָׁנָה נִשְׁאַר וְלֹא־גֻלָּה הַמַּסְוֶה הַהוּא אֲשֶׁר לֹא יוּסַר כִּי אִם־בַּמָּשִׁיחַ	14 بل أغلظت اذهانهم لانه حتى اليوم ذلك البرقع نفسه عند قراءة العهد العتيق باق غير منكشف الذي يبطل في المسيح.
15 אֲבָל עַד־הַיּוֹם הַזֶּה בְּקָרְאָם אֶת־משֶׁה מוּנָח מַסְוֶה עַל־לִבָּם	15 لكن حتى اليوم حين يقرأ موسى البرقع موضوع على قلبهم.
16 וּכְשֶׁיִּפְנוּ אֶל־הָאָדוֹן יוּסַר הַמַּסְוֶה	16 ولكن عندما يرجع الى الرب يرفع البرقع.
17 וְהָאָדוֹן הוּא הָרוּחַ וּבַאֲשֶׁר רוּחַ הָאָדוֹן שָׁם הַחֵרוּת	17 واما الرب فهو الروح وحيث روح الرب هناك حرية.
18 וַאֲנַחְנוּ כֻלָּנוּ בְּפָנִים מְגֻלִּים רֹאִים אֶת־כְּבוֹד הָאָדוֹן כִּבְמַרְאָה וְנֵחָלֵף אֶל־עֶצֶם דְּמוּת הַהִיא מִכָּבוֹד אֶל־כָּבוֹד כְּהֵחָלֵף מֵאֵת אֲדוֹן הָרוּחַ	18 ونحن جميعا ناظرين مجد الرب بوجه مكشوف كما في مرآة نتغيّر الى تلك الصورة عينها من مجد الى مجد كما من الرب الروح