1 פּוֹלוֹס שְׁלִיחַ יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ בִּרְצוֹן אֱלֹהִים וְטִימוֹתִיּוֹס אָחִינוּ אֶל־קְהִלַּת אֱלֹהִים אֲשֶׁר בְּקוֹרִנְתּוֹס עִם כָּל־הַקְּדשִׁים אֲשֶׁר בַּאֲכַיָּא | 1 Paulus, apostolus Christi Iesu per voluntatem Dei, et Timo theus fraterecclesiae Dei, quae est Corinthi, cum sanctis omnibus, qui sunt in universaAchaia: |
2 חֶסֶד לָכֶם וְשָׁלוֹם מֵאֵת הָאֱלֹהִים אָבִינוּ וַאֲדֹנֵינוּ יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ | 2 gratia vobis et pax a Deo Patre nostro et Domino Iesu Christo.
|
3 בָּרוּךְ הָאֱלֹהִים וַאֲבִי אֲדֹנֵינוּ יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ אַב הָרַחֲמִים וֵאלֹהֵי כָּל־הַנֶּחָמָה | 3 Benedictus Deus et Pater Domini nostri Iesu Christi, Pater misericordiarum etDeus totius consolationis, |
4 הַמְנַחֵם אֹתָנוּ בְּכָל־לַחֲצֵנוּ עַד־שֶׁנּוּכַל לְנַחֵם הַנִּלְחָצִים בְּכָל־לַחַץ בַּנֶּחָמָה אֲשֶׁר אֲנַחְנוּ מְנֻחָמִים בָּהּ מֵאֵת הָאֱלֹהִים | 4 qui consolatur nos in omni tribulatione nostra, utpossimus et ipsi consolari eos, qui in omni pressura sunt, per exhortationem,qua exhortamur et ipsi a Deo; |
5 כִּי כְּרֹב עִנּוּיֵי הַמָּשִׁיחַ בָּנוּ כֵּן תִּרְבֶּה נֶחָמָתֵנוּ עַל־יְדֵי הַמָּשִׁיחַ | 5 quoniam, sicut abundant passiones Christi innobis, ita per Christum abundat et consolatio nostra. |
6 וְהִנֵּה אִם־נִלָּחֵץ הוּא לְנֶחָמַתְכֶם וְלִישׁוּעַתְכֶם אֲשֶׁר יֵרָאֶה כֹחָהּ בְּסָבְלְכֶם הָעִנּוּיִם אֲשֶׁר נִסְבֹּל אֹתָן גַּם־אֲנַחְנוּ וְאִם־נְנֻחַם גַּם־הוּא לְנֶחָמַתְכֶם וְלִישׁוּעַתְכֶם | 6 Sive autem tribulamur,pro vestra exhortatione et salute; sive exhortamur, pro vestra exhortatione,quae operatur in tolerantia earundem passionum, quas et nos patimur. |
7 וְתִקְוָתֵנוּ בַעַדְכֶם נְכוֹנָה הִיא בַּאֲשֶׁר יָדַעְנוּ כִּי כַּאֲשֶׁר חֵלֶק לָכֶם בָּעִנּוּיִם כֵּן גַּם־חֵלֶק לָכֶם בַּנֶּחָמָה | 7 Et spesnostra firma pro vobis, scientes quoniam, sicut socii passionum estis, siceritis et consolationis.
|
8 כִּי לֹא־נְכַחֵד מִכֶּם אַחַי אֶת־צָרָתֵנוּ אֲשֶׁר מְצָאַתְנוּ בְּאַסְיָא אֲשֶׁר כָּבְדָה עָלֵינוּ עַד־לִמְאֹד וְיוֹתֵר מִכֹּחֵנוּ עַד כִּי־נוֹאַשְׁנוּ מִן־הַחַיִּים | 8 Non enim volumus ignorare vos, fratres, de tribulatione nostra, quae facta estin Asia, quoniam supra modum gravati sumus supra virtutem, ita ut taederet nosetiam vivere; |
9 וַאֲנַחְנוּ בִלְבָבֵנוּ חָרַצְנוּ לָנוּ אֶת־הַמָּוֶת לְמַעַן לֹא־נִהְיֶה בֹטְחִים בְּנַפְשֵׁנוּ כִּי אִם־בֵּאלֹהִים הַמְחַיֶּה אֶת־הַמֵּתִים | 9 sed ipsi in nobis ipsis responsum mortis habuimus, ut non simusfidentes in nobis sed in Deo, qui suscitat mortuos: |
10 אֲשֶׁר הִצִּילָנוּ מִמָּוֶת כָּזֶה וְעוֹדֶנּוּ מַצִּיל וְלוֹ אֲנַחְנוּ מְקַוִּים כִּי יוֹסִיף לְהַצִּילֵנוּ | 10 qui de tanta morteeripuit nos et eruet, in quem speramus, et adhuc eripiet; |
11 בַּעֲזָרְכֶם אֹתָנוּ בִּתְפִלַּתְכֶם לְמַעַן יוֹדוּ רַבִּים בַּעֲדֵנוּ עַל־מַתְּנַת הַחֶסֶד שֶׁהָיְתָה לָּנוּ עַל־יְדֵי רַבִּים | 11 adiuvantibus etvobis in oratione pro nobis, ut propter eam, quae ex multis personis in nos est,donationem, per multos gratiae agantur pro nobis.
|
12 כִּי זֹאת הִיא תְהִלָּתֵנוּ עֵדוּת לְבָבֵנוּ אֲשֶׁר בְּתֹם וְישֶׁר אֱלֹהִים הִתְהַלַּכְנוּ בָעוֹלָם וּבְיוֹתֵר אִתְּכֶם וְלֹא־בְחָכְמַת הַבָּשָׂר כִּי אִם־בְּחֶסֶד אֱלֹהִים | 12 Nam gloria nostra haec est, testimonium conscientiae nostrae, quod insimplicitate et sinceritate Dei et non in sapientia carnali, sed in gratia Deiconversati sumus in mundo, abundantius autem ad vos. |
13 כִּי לֹא־נִכְתֹּב לָכֶם כִּי אִם־מַה־שֶּׁאַתֶּם קֹרְאִים אוֹ גַם־יֹדְעִים | 13 Non enim alia scribimusvobis quam quae legitis aut etiam cognoscitis; spero autem quod usque in finemcognoscetis, |
14 וַאֲקַוֶּה כִּי כַּאֲשֶׁר יְדַעְתֶּם אֹתָנוּ לְמִקְצָת אַף־תֵּדְעוּ עַד־תַּכְלִית כִּי אֲנַחְנוּ תְּהִלַּתְכֶם כַּאֲשֶׁר גַּם־אַתֶּם תְּהִלָּתֵנוּ בְּיוֹם אֲדֹנֵינוּ יֵשׁוּעַ | 14 sicut et cognovistis nos ex parte, quia gloria vestra sumus,sicut et vos nostra in die Domini nostri Iesu.
|
15 וּבַבִּטָּחוֹן הַזֶּה חָפַצְתִּי לָבוֹא אֲלֵיכֶם מֵרֹאשׁ לְמַעַן תְּקַבְּלוּ טוֹבָה פַּעֲמָיִם | 15 Et hac confidentia volui prius venire ad vos, ut secundam gratiam haberetis, |
16 לַעֲבֹר בְּתוֹכְכֶם אֶל־מַקְדּוֹנְיָא וְלָשׁוּב מִמַּקְדּוֹנְיָא אֲלֵיכֶם וְאַתֶּם תְּשַׁלְּחוּנִי אֶל־אֶרֶץ יְהוּדָה | 16 et per vos transire in Macedoniam et iterum a Macedonia venire ad vos et avobis deduci in Iudaeam. |
17 וְעַתָּה הֲכִי נִמְהָר הָיִיתִי בַּעֲצָתִי אִם־אֲשֶׁר יָעַצְתִּי לְפִי הַבָּשָׂר יָעָצְתִּי וְהָיָה אֶצְלִי פַּעַם הֵן הֵן וּפַעַם לֹא לֹא | 17 Cum hoc ergo voluissem, numquid levitate usus sum?Aut, quae cogito, secundum carnem cogito, ut sit apud me “ Est, est ” et “Non, non ”? |
18 אָכֵן נֶאֱמָן הָאֱלֹהִים כִּי־דְבָרֵנוּ אֲלֵיכֶם לֹא הָיָה הֵן וָלֹא | 18 Fidelis autem Deus, quia sermo noster, qui fit apud vos, nonest “ Est ” et “ Non ”! |
19 כִּי בֶן־הָאֱלֹהִים יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ הַנִּקְרָא בְתוֹכְכֶם עַל־יָדֵינוּ עַל־יָדִי וְעַל־יְדֵי סִלְוָנוֹס וְטִימוֹתִיּוֹס הוּא לֹא הָיָה הֵן וָלֹא כִּי־הָיוֹ הָיָה בוֹ רַק־הֵן | 19 Dei enim Filius Iesus Christus, qui in vobisper nos praedicatus est, per me et Silvanum et Timotheum, non fuit “ Est ”et “ Non ”, sed “ Est ” in illo fuit. |
20 כִּי כָּל־הַבְטָחוֹת הָאֱלֹהִים כֻּלָּן בּוֹ הָיוּ הֵן וּבוֹ הָיוּ אָמֵן לִכְבוֹד הָאֱלֹהִים עַל־יָדֵינוּ | 20 Quotquot enim promissiones Deisunt, in illo “ Est ”; ideo et per ipsum “ Amen ” Deo ad gloriam pernos. |
21 וְהַמְכוֹנֵן אוֹתָנוּ אִתְּכֶם בַּמָּשִׁיחַ וַאֲשֶׁר מְשָׁחָנוּ הוּא הָאֱלֹהִים | 21 Qui autem confirmat nos vobiscum in Christum et qui unxit nos, Deus, |
22 אֲשֶׁר גַּם־חֲתָמָנוּ וַאֲשֶׁר נָתַן בְּלִבֵּנוּ אֵת עֶרְבוֹן הָרוּחַ | 22 et qui signavit nos et dedit arrabonem Spiritus in cordibus nostris.
|
23 וַאֲנִי אֶת־הָאֱלֹהִים אֶקְרָא לִהְיוֹת עֵד לְנַפְשִׁי כִּי בַּעֲבוּר הֱיוֹתִי חָס עֲלֵיכֶם לֹא־בָאתִי עוֹד לְקוֹרִנְתּוֹס | 23 Ego autem testem Deum invoco in animam meam, quod parcens vobis non veniultra Corinthum. |
24 לֹא שֶׁנִּמְשֹׁל בֶּאֱמוּנַתְכֶם כִּי אִם־עֹזְרִים אֲנַחְנוּ לְשִׂמְחַתְכֶם כִּי בָאֱמוּנָה עֲמַדְתֶּם | 24 Non quia dominamur fidei vestrae, sed adiutores sumus gaudiivestri, nam fide stetistis.
|