Devarìm (דברים) - Deuteronomio 33

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וְזֹאת הַבְּרָכָה אֲשֶׁר בֵּרַךְ מֹשֶׁה אִישׁ הָאֱלֹהִים אֶת־בְּנֵי יִשְׂרָאֵל לִפְנֵי מֹותֹו	1 وهذه هي البركة التي بارك بها موسى رجل الله بني اسرائيل قبل موته
2 וַיֹּאמַר יְהוָה מִסִּינַי בָּא וְזָרַח מִשֵּׂעִיר לָמֹו הֹופִיעַ מֵהַר פָּארָן וְאָתָה מֵרִבְבֹת קֹדֶשׁ מִימִינֹו [אֵשְׁדָּת כ] (אֵשׁ ק) (דָּת ק) לָמֹו	2 فقال. جاء الرب من سيناء واشرق لهم من سعير وتلألأ من جبل فاران وأتى من ربوات القدس وعن يمينه نار شريعة لهم.
3 אַף חֹבֵב עַמִּים כָּל־קְדֹשָׁיו בְּיָדֶךָ וְהֵם תֻּכּוּ לְרַגְלֶךָ יִשָּׂא מִדַּבְּרֹתֶיךָ	3 فاحب الشعب. جميع قديسيه في يدك وهم جالسون عند قدمك يتقبلون من اقوالك.
4 תֹּורָה צִוָּה־לָנוּ מֹשֶׁה מֹורָשָׁה קְהִלַּת יַעֲקֹב	4 بناموس اوصانا موسى ميراثا لجماعة يعقوب.
5 וַיְהִי בִישֻׁרוּן מֶלֶךְ בְּהִתְאַסֵּף רָאשֵׁי עָם יַחַד שִׁבְטֵי יִשְׂרָאֵל	5 وكان في يشورون ملكا حين اجتمع رؤساء الشعب اسباط اسرائيل معا.
6 יְחִי רְאוּבֵן וְאַל־יָמֹת וִיהִי מְתָיו מִסְפָּר׃ ס	6 ليحي رأوبين ولا يمت ولا يكن رجاله قليلين
7 וְזֹאת לִיהוּדָה וַיֹּאמַר שְׁמַע יְהוָה קֹול יְהוּדָה וְאֶל־עַמֹּו תְּבִיאֶנּוּ יָדָיו רָב לֹו וְעֵזֶר מִצָּרָיו תִּהְיֶה׃ ס	7 وهذه عن يهوذا. قال اسمع يا رب صوت يهوذا وأت به الى قومه. بيديه يقاتل لنفسه فكن عونا على اضداده
8 וּלְלֵוִי אָמַר תֻּמֶּיךָ וְאוּרֶיךָ לְאִישׁ חֲסִידֶךָ אֲשֶׁר נִסִּיתֹו בְּמַסָּה תְּרִיבֵהוּ עַל־מֵי מְרִיבָה	8 وللاوي قال تميمك وأوريمك لرجلك الصدّيق الذي جربته في مسّة وخاصمته عند ماء مريبة.
9 הָאֹמֵר לְאָבִיו וּלְאִמֹּו לֹא רְאִיתִיו וְאֶת־אֶחָיו לֹא הִכִּיר וְאֶת־ [בָּנֹו כ] (בָּנָיו ק) לֹא יָדָע כִּי שָׁמְרוּ אִמְרָתֶךָ וּבְרִיתְךָ יִנְצֹרוּ	9 الذي قال عن ابيه وامه لم ارهما وباخوته لم يعترف واولاده لم يعرف بل حفظوا كلامك وصانوا عهدك.
10 יֹורוּ מִשְׁפָּטֶיךָ לְיַעֲקֹב וְתֹורָתְךָ לְיִשְׂרָאֵל יָשִׂימוּ קְטֹורָה בְּאַפֶּךָ וְכָלִיל עַל־מִזְבְּחֶךָ	10 يعلمون يعقوب احكامك واسرائيل ناموسك. يضعون بخورا في انفك ومحرقات على مذبحك.
11 בָּרֵךְ יְהוָה חֵילֹו וּפֹעַל יָדָיו תִּרְצֶה מְחַץ מָתְנַיִם קָמָיו וּמְשַׂנְאָיו מִן־יְקוּמוּן׃ ס	11 بارك يا رب قوته وارتض بعمل يديه. احطم متون مقاوميه ومبغضيه حتى لا يقوموا
12 לְבִנְיָמִן אָמַר יְדִיד יְהֹוָה יִשְׁכֹּן לָבֶטַח עָלָיו חֹפֵף עָלָיו כָּל־הַיֹּום וּבֵין כְּתֵיפָיו שָׁכֵן׃ ס	12 ولبنيامين قال حبيب الرب يسكن لديه آمنا. يستره طول النهار وبين منكبيه يسكن
13 וּלְיֹוסֵף אָמַר מְבֹרֶכֶת יְהֹוָה אַרְצֹו מִמֶּגֶד שָׁמַיִם מִטָּל וּמִתְּהֹום רֹבֶצֶת תָּחַת	13 وليوسف قال. مباركة من الرب ارضه بنفائس السماء بالندى وباللجّة الرابضة تحت
14 וּמִמֶּגֶד תְּבוּאֹת שָׁמֶשׁ וּמִמֶּגֶד גֶּרֶשׁ יְרָחִים	14 ونفائس مغلات الشمس ونفائس منبتات الاقمار.
15 וּמֵרֹאשׁ הַרְרֵי־קֶדֶם וּמִמֶּגֶד גִּבְעֹות עֹולָם	15 ومن مفاخر الجبال القديمة ومن نفائس الآكام الابدية
16 וּמִמֶּגֶד אֶרֶץ וּמְלֹאָהּ וּרְצֹון שֹׁכְנִי סְנֶה תָּבֹואתָה לְרֹאשׁ יֹוסֵף וּלְקָדְקֹד נְזִיר אֶחָיו	16 ومن نفائس الارض وملئها ورضى الساكن في العليقة. فلتأت على راس يوسف وعلى قمّة نذير اخوته.
17 בְּכֹור שֹׁורֹו הָדָר לֹו וְקַרְנֵי רְאֵם קַרְנָיו בָּהֶם עַמִּים יְנַגַּח יַחְדָּו אַפְסֵי־אָרֶץ וְהֵם רִבְבֹות אֶפְרַיִם וְהֵם אַלְפֵי מְנַשֶּׁה׃ ס	17 بكر ثوره زينة له وقرناه قرنا رئم بهما ينطح الشعوب معا الى اقاصي الارض. هما ربوات افرايم والوف منسّى
18 וְלִזְבוּלֻן אָמַר שְׂמַח זְבוּלֻן בְּצֵאתֶךָ וְיִשָּׂשכָר בְּאֹהָלֶיךָ	18 ولزبولون قال. افرح يا زبولون بخروجك وانت يا يساكر بخيامك.
19 עַמִּים הַר־יִקְרָאוּ שָׁם יִזְבְּחוּ זִבְחֵי־צֶדֶק כִּי שֶׁפַע יַמִּים יִינָקוּ וּשְׂפוּנֵי טְמוּנֵי חֹול׃ ס	19 الى الجبل يدعوان القبائل. هناك يذبحان ذبائح البر لانهما يرتضعان من فيض البحار وذخائر مطمورة في الرمل
20 וּלְגָד אָמַר בָּרוּךְ מַרְחִיב גָּד כְּלָבִיא שָׁכֵן וְטָרַף זְרֹועַ אַף־קָדְקֹד	20 ولجاد قال. مبارك الذي وسع جاد كلبوة سكن وافترس الذراع مع قمة الراس.
21 וַיַּרְא רֵאשִׁית לֹו כִּי־שָׁם חֶלְקַת מְחֹקֵק סָפוּן וַיֵּתֵא רָאשֵׁי עָם צִדְקַת יְהוָה עָשָׂה וּמִשְׁפָּטָיו עִם־יִשְׂרָאֵל׃ ס	21 ورأى الاول لنفسه لانه هناك قسم من الشارع محفوظا فأتى راسا للشعب يعمل حق الرب واحكامه مع اسرائيل
22 וּלְדָן אָמַר דָּן גּוּר אַרְיֵה יְזַנֵּק מִן־הַבָּשָׁן	22 ولدان قال. دان شبل اسد يثب من باشان.
23 וּלְנַפְתָּלִי אָמַר נַפְתָּלִי שְׂבַע רָצֹון וּמָלֵא בִּרְכַּת יְהוָה יָם וְדָרֹום יְרָשָׁה׃ ס	23 ولنفتالي قال. يا نفتالي اشبع رضى وامتلئ بركة من الرب واملك الغرب والجنوب
24 וּלְאָשֵׁר אָמַר בָּרוּךְ מִבָּנִים אָשֵׁר יְהִי רְצוּי אֶחָיו וְטֹבֵל בַּשֶּׁמֶן רַגְלֹו	24 ولاشير قال. مبارك من البنين اشير. ليكن مقبولا من اخوته ويغمس في الزيت رجله.
25 בַּרְזֶל וּנְחֹשֶׁת מִנְעָלֶיךָ וּכְיָמֶיךָ דָּבְאֶךָ	25 حديد ونحاس مزاليجك وكايامك راحتك
26 אֵין כָּאֵל יְשֻׁרוּן רֹכֵב שָׁמַיִם בְעֶזְרֶךָ וּבְגַאֲוָתֹו שְׁחָקִים	26 ليس مثل الله يا يشورون. يركب السماء في معونتك والغمام في عظمته.
27 מְעֹנָה אֱלֹהֵי קֶדֶם וּמִתַּחַת זְרֹעֹת עֹולָם וַיְגָרֶשׁ מִפָּנֶיךָ אֹויֵב וַיֹּאמֶר הַשְׁמֵד	27 الاله القديم ملجأ والاذرع الابدية من تحت. فطرد من قدامك العدو وقال أهلك.
28 וַיִּשְׁכֹּן יִשְׂרָאֵל בֶּטַח בָּדָד עֵין יַעֲקֹב אֶל־אֶרֶץ דָּגָן וְתִירֹושׁ אַף־שָׁמָיו יַעַרְפוּ טָל	28 فيسكن اسرائيل آمنا وحده. تكون عين يعقوب الى ارض حنطة وخمر وسماؤه تقطر ندى.
29 אַשְׁרֶיךָ יִשְׂרָאֵל מִי כָמֹוךָ עַם נֹושַׁע בַּיהוָה מָגֵן עֶזְרֶךָ וַאֲשֶׁר־חֶרֶב גַּאֲוָתֶךָ וְיִכָּחֲשׁוּ אֹיְבֶיךָ לָךְ וְאַתָּה עַל־בָּמֹותֵימֹו תִדְרֹךְ׃ ס	29 طوباك يا اسرائيل. من مثلك يا شعبا منصورا بالرب ترس عونك وسيف عظمتك. فيتذلل لك اعداؤك وانت تطأ مرتفعاتهم