Seconda lettera ai Corinzi (מכתב שני לקורינתים) 7

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 אַל־תִּשְׁפֹּטוּ לְמַעַן לֹא תִשָּׁפֵטוּ	1 لا تدينوا لكي لا تدانوا.
2 כִּי בַמִּשְׁפָּט אֲשֶׁר אַתֶּם שֹׁפְטִים בּוֹ תִּשָּׁפֵטוּ וּבַמִּדָּה אֲשֶׁר אַתֶּם מֹדְדִים בָּהּ יִמַּד לָכֶם	2 لانكم بالدينونة التي بها تدينون تدانون. وبالكيل الذي به تكيلون يكال لكم.
3 וְלָמָּה זֶּה אַתָּה רֹאֶה אֶת־הַקֵּיסָם בְּעֵין אָחִיךָ וְאֶת־הַקּוֹרָה אֲשֶׁר בְּעֵינְךָ לֹא תַבִּיט	3 ولماذا تنظر القذى الذي في عين اخيك. واما الخشبة التي في عينك فلا تفطن لها.
4 וְאֵיךְ תֹּאמַר אֶל־אָחִיךָ הַנִּיחָה לִּי וְאָסִירָה אֶת־הַקֵּיסָם מֵעֵינֶךָ וְהִנֵּה הַקּוֹרָה בְּעֵינֶךָ	4 ام كيف تقول لأخيك دعني اخرج القذى من عينك وها الخشبة في عينك.
5 הֶחָנֵף הָסֵר בָּרִאשׁוֹנָה אֶת־הַקּוֹרָה מֵעֵינֶךָ וְאַחֲרֵי כֵן רָאֹה תִרְאֶה לְהָסִיר אֶת־הַקֵּיסָם מֵעֵין אָחִיךָ	5 يا مرائي اخرج اولا الخشبة من عينك. وحينئذ تبصر جيدا ان تخرج القذى من عين اخيك.
6 אַל־תִּתְּנוּ אֶת־הַקֹּדֶשׁ לַכְּלָבִים וְאַל־תַּשְׁלִיכוּ פְנִינֵיכֶם לִפְנֵי הַחֲזִירִים פֶּן־יִרְמְסוּם בְּרַגְלֵיהֶם וּפָנוּ וְטָרְפוּ אֶתְכֶם	6 لا تعطوا القدس للكلاب. ولا تطرحوا درركم قدام الخنازير. لئلا تدوسها بارجلها وتلتفت فتمزقكم
7 שַׁאֲלוּ וְיִנָּתֵן לָכֶם דִּרְשׁוּ וְתִמְצָאוּ דִּפְקוּ וְיִפָּתַח לָכֶם	7 اسألوا تعطوا. اطلبوا تجدوا. اقرعوا يفتح لكم.
8 כִּי כָּל־הַשֹּׁאֵל יְקַבֵּל וְהַדֹּרֵשׁ יִמְצָא וְהַדֹּפֵק יִפָּתַח לוֹ	8 لان كل من يسأل يأخذ. ومن يطلب يجد. ومن يقرع يفتح له.
9 וּמִי זֶה אִישׁ מִכֶּם אֲשֶׁר יִשְׁאַל מִמֶּנּוּ בְּנוֹ לָחֶם וְנָתַן־לוֹ אָבֶן	9 ام اي انسان منكم اذا سأله ابنه خبزا يعطيه حجرا.
10 וְכִי יִשְׁאַל מִמֶּנּוּ דָּג הֲיִתֶּן־לוֹ נָחָשׁ	10 وان سأله سمكة يعطيه حية.
11 הֵן אַתֶּם הָרָעִים יֹדְעִים לָתֵת מַתָּנוֹת טֹבוֹת לִבְנֵיכֶם אַף כִּי־אֲבִיכֶם שֶׁבַּשָּׁמַיִם יִתֵּן אַךְ־טוֹב לַשֹּׁאֲלִים מֵאִתּוֹ	11 فان كنتم وانتم اشرار تعرفون ان تعطوا اولادكم عطايا جيدة فكم بالحري ابوكم الذي في السموات يهب خيرات للذين يسألونه.
12 לָכֵן כֹּל אֲשֶׁר תַּחְפְּצוּ כִּי־יַעֲשֹוּ לָכֶם בְּנֵי הָאָדָם עֲשֹוּ לָהֶם גַּם־אַתֶּם כִּי־זֹאת הִיא הַתּוֹרָה וְהַנְּבִיאִים	12 فكل ما تريدون ان يفعل الناس بكم افعلوا هكذا انتم ايضا بهم. لان هذا هو الناموس والانبياء
13 בֹּאוּ בַּפֶּתַח הַצָּר כִּי רָחָב הַפֶּתַח וּמְרֻוָּח הַדֶּרֶךְ הַמֵּבִיא לַאֲבַדּוֹן וְרַבִּים אֲשֶׁר יָבֹאוּ בוֹ	13 ادخلوا من الباب الضيق. لانه واسع الباب ورحب الطريق الذي يؤدي الى الهلاك. وكثيرون هم الذين يدخلون منه.
14 וּמַה־צַּר הַפֶּתַח וְקָשֶׁה הַדֶּרֶךְ הַמֵּבִיא לַחַיִּים וּמְעַטִּים הֵם אֲשֶׁר יִמְצָאוּהוּ	14 ما اضيق الباب وأكرب الطريق الذي يؤدي الى الحياة. وقليلون هم الذين يجدونه
15 הִשָּׁמְרוּ לָכֶם מִנְּבִיאֵי הַשָּקֶר הַבָּאִים אֲלֵיכֶם בִּלְבוּשׁ כְּבָשִׂים וּבְקִרְבָּם זְאֵבִים טֹרְפִים הֵמָּה	15 احترزوا من الانبياء الكذبة الذين يأتونكم بثياب الحملان ولكنهم من داخل ذئاب خاطفة.
16 הַכֵּר תַּכִּירוּ אוֹתָם בִּפְרִיהֶם הֲיַאַסְפוּ עֲנָבִים מִן־הַקֹּצִים אוֹ תְאֵנִים מִן־הַבַּרְקָנִים	16 من ثمارهم تعرفونهم. هل يجتنون من الشوك عنبا او من الحسك تينا.
17 כֵּן כָּל־עֵץ טוֹב עֹשֶׂה פְּרִי טוֹב וְהַמָּשְׁחָת עֹשֶׂה פְּרִי רָע	17 هكذا كل شجرة جيدة تصنع اثمارا جيدة. واما الشجرة الردية فتصنع اثمارا رديّة.
18 עֵץ טוֹב לֹא־יוּכַל עֲשׂוֹת פְּרִי רָע וְעֵץ מָשְׁחָת לֹא יַעֲשֶׂה פְּרִי טוֹב	18 لا تقدر شجرة جيدة ان تصنع اثمارا رديّة ولا شجرة رديّة ان تصنع اثمارا جيدة.
19 וְכָל־עֵץ אֲשֶׁר־לֹא יַעֲשֶׂה פְּרִי טוֹב יִגָּדַע וְיֻשְׁלַךְ בָּאֵשׁ	19 كل شجرة لا تصنع ثمرا جيدا تقطع وتلقى في النار.
20 לָכֵן בְּפִרְיָם תַּכִּירוּ אוֹתָם	20 فاذا من ثمارهم تعرفونهم
21 לֹא כָּל־הָאֹמֵר לִי אֲדֹנִי אֲדֹנִי יָבוֹא אֶל־מַלְכוּת הַשָּׁמָיִם כִּי אִם־הָעֹשֶׂה רְצוֹן אָבִי שֶׁבַּשָּׁמָיִם	21 ليس كل من يقول لي يا رب يا رب يدخل ملكوت السموات. بل الذي يفعل ارادة ابي الذي في السموات.
22 וְהָיָה בַּיּוֹם הַהוּא יֹאמְרוּ רַבִּים אֵלַי אֲדֹנֵינוּ אֲדֹנֵינוּ הֲלֹא בְשִׁמְךָ נִבֵּאנוּ וּבְשִׁמְךָ גֵּרַשְׁנוּ שֵׁדִים וּבְשִׁמְךָ עָשִׂינוּ גְּבוּרוֹת רַבּוֹת	22 كثيرون سيقولون لي في ذلك اليوم يا رب يا رب أليس باسمك تنبأنا وباسمك اخرجنا شياطين وباسمك صنعنا قوات كثيرة.
23 אָז אֶעֱנֶה־בָּם לֵאמֹר מֵעוֹלָם לֹא יָדַעְתִּי אֶתְכֶם סוּרוּ מִמֶּנִּי פֹּעֲלֵי הָאָוֶן	23 فحينئذ أصرّح لهم اني لم اعرفكم قط. اذهبوا عني يا فاعلي الاثم
24 לָכֵן כָּל־הַשֹּׁמֵעַ אֶת־דְּבָרַי אֵלֶּה וְעָשָׂה אֹתָם אֲדַמֵּהוּ לְאִישׁ חָכָם אֲשֶׁר־בָּנָה אֶת־בֵּיתוֹ עַל־הַסָּלַע	24 فكل من يسمع اقوالي هذه ويعمل بها اشبهه برجل عاقل بنى بيته على الصخر.
25 וַיֵּרֶד הַגֶּשֶׁם וַיִּשְׁטְפוּ הַנְּהָרוֹת וַיִּשְּׁבוּ הָרוּחוֹת וַיִּגְּעוּ בַּבַּיִת הַהוּא וְלֹא נָפָל כִּי יֻסַּד עַל־הַסָּלַע	25 فنزل المطر وجاءت الانهار وهبت الرياح ووقعت على ذلك البيت فلم يسقط. لانه كان مؤسسا على الصخر.
26 וְכָל־הַשֹּׁמֵעַ אֶת־דְּבָרַי אֵלֶּה וְלֹא יַעֲשֶׂה אֹתָם יִדְמֶה לְאִישׁ בַּעַר אֲשֶׁר־בָּנָה אֶת־בֵּיתוֹ עַל־הַחוֹל	26 وكل من يسمع اقوالي هذه ولا يعمل بها يشبّه برجل جاهل بنى بيته على الرمل.
27 וַיֵּרֶד הַגֶּשֶׁם וַיִּשְׁטְפוּ הַנְּהָרוֹת וַיִּשְּׁבוּ הָרוּחוֹת וַיִּפְגְּעוּ בַּבַּיִת הַהוּא וַיִּפֹּל וַתְּהִי מַפַּלְתּוֹ גְּדוֹלָה	27 فنزل المطر وجاءت الانهار وهبت الرياح وصدمت ذلك البيت فسقط. وكان سقوطه عظيما
28 וַיְהִי כְּכַלּוֹת יֵשׁוּעַ לְדַבֵּר אֶת־הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה וַיִּשְׁתּוֹמֵם הֲמוֹן הָעָם עַל־תּוֹרָתוֹ	28 فلما اكمل يسوع هذه الاقوال بهتت الجموع من تعليمه.
29 כִּי הָיָה מְלַמֵּד אוֹתָם כְּבַעַל גְּבוּרָה וְלֹא כַּסּוֹפְרִים	29 لانه كان يعلّمهم كمن له سلطان وليس كالكتبة